“ก่อนอื่น พี่ต้องเล่าย้อนกลับไปอีกนิด สำหรับอี้คัง เหตุการณ์ที่ทำขาเตียงหักยังฝังใจเขาอยู่ ไม่ใช่เพราะมีสตรีเสียชีวิต แต่เป็นเพราะเขาต้องการสตรีที่เป็นภรรยาอย่างแท้จริง และไม่อยากทำตัวเหลวไหลเหมือนบิดา เป็นเหตุให้ในอดีตครอบครัวต้องอดๆ อยากๆ จนต้องขายลูกกิน!”
เมื่อได้ฟังเรื่องราวดังกล่าว ซูกุ้ยฟางก็ตระหนักถึงบางสิ่ง คงเป็นเพราะหยางอี้คังมีปมฝังลึกอยู่ในใจ เขาจึงค่อนข้างปิดกั้นตนเอง
“แต่นี่มันก็ผ่านมานานมาก และตอนนี้เขามีหน้าที่การงานที่ดี”
“ใช่ เรื่องนั้นไม่ผิด แต่เขาก็ต้องฝ่าฟันหลายอย่าง นั่นเป็นเหตุให้เขารักและเคารพฮูหยินผู้เฒ่าหยางมาก”
“ถึงอย่างนั้นกุ้ยฟางก็ยังต้องการเอาชนะใจเขา” หญิงสาวกล่าวอย่างไม่อ้อมค้อม ฟังแล้วอาจไม่เข้าท่า แต่ในหัวนางก่อนตาย ‘แปดบรรทัด’ เขียนไว้เช่นนี้ นางต้องมีบุตรชายหัวปีท้ายปีให้กับคนตระกูลหยาง
“เจ้ากลายเป็นคนหัวรั้นตั้งแต่เมื่อไร แต่ก่อนเอาแต่ขี้แย”
