“ในเมื่อนางอยากทำตัวเป็นหญิงไร้ยางอาย และยังกล้าทำผิดต่อข้า ซูกุ้ยฟางก็อย่าหวังว่าจะได้หนังสือไถ่ถอนตัวเองจากการเป็นนางบำเรอเลย”
“ท่านแม่ทัพ หากทำเยี่ยงนั้น นับว่าเอาเปรียบคุณหนูกุ้ยฟางอยู่หลายส่วน ในเมื่อเจ้าบ้านเอี้ยให้เงื่อนไขว่า ผู้ที่ซื้อตัวคุณหนูสามารถครอบครองได้เพียงจัดวันเจ็ดคืน หลังจากนั้นต้องทำหนังสือปลดปล่อยให้เป็นอิสระ หรือจะมอบให้ใครก็ได้ แต่ต้องไม่กักขังหน่วงเหนี่ยวไว้เป็นของตน”
“เจ้าลูกหมา แม้แต่เจ้าก็เข้าข้างสตรีแซ่ซูหรอกรึ”
“หามิได้ขอรับ เพียงแต่คิดว่า ตั้งแต่ท่านแม่ทัพใกล้ชิดคุณหนูกุ้ยฟาง ท่านเปลี่ยนไปมาก อีกทั้งท่าทางก็ดูเหมือน...” อาเปี่ยวกล่าวได้เท่านั้น จึงรีบก้มหน้าหลบสายตาของผู้เป็นนายที่คล้ายลูกไฟกำลังจะปะทุออกมา
“ดูเหมือนอะไร ฮึ!”
“ข้าและบ่าวในเรือนคิดเห็นเช่นเดียวกัน ในยามนี้ท่านแม่ทัพคงอยากเรียกหาไหน้ำส้ม มากกว่านารีแดงเป็นแน่แท้”
“เจ้าคิดว่าข้ากำลังหึ
