เมื่อท่านประธานมีลูกแฝด

ของขวัญปีใหม่ที่ดีที่สุด p.1

ณ ห้างใหญ่แห่งหนึ่งใจกลางเมืองเชียงใหม่ บรรยากาศรื่นเริงของการเฉลิมฉลองฟุ้งกระจายอยู่โดยรอบ

หญิงสาวหน้าตางดงามคนหนึ่งกำลังยืนมองต้นคริสต์มาสยักษ์ที่ทางห้างจัดตกแต่งเพื่อต้อนรับเทศกาลแห่งความสุขด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม มองไปทางไหนก็พบแต่ร้านค้าซึ่งประดับประดาสวยงามเต็มไปด้วยไฟและของตกแต่งมากมาย

สายลมของฤดูหนาวนำพาอากาศเย็นสบายพัดผ่านผมหยักศกสีดำของอันรดา เธอมองลงไปที่หน้าท้องนูนเด่นซึ่งมีสองชีวิตที่กำลังเติบโตพลางลูบไล้ด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมรอยยิ้ม หญิงสาวคิดว่าตัวเองได้รับสิ่งที่วิเศษที่สุด ผู้หญิงบางคนไม่สามารถมีลูกได้ในขณะที่เธอมีลูกถึงสองคน และอีกไม่นานพวกเขาก็กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกกว้างใบนี้

ใบหน้างดงามของเธอมองไปรอบ ๆ เห็นผู้คนที่กำลังเดินพลุกพล่าน บ้างกำลังถ่ายรูป บ้างกำลังยืนซื้อของกินที่ลานด้านหน้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเปล่งประกายเมื่อนึกภาพว่าถ้าตอนนี้ได้อยู่กับพ่อและย่าของเธอ จะมีความสุขมากแค่ไหน

ครู่ต่อมาก็นึกถึงตอนที่โดนพ่อของเธอไล่ออกจากบ้านอย่างไม่ไยดี

อันรดาทำผิดพลาดเพียงครั้งเดียว ทว่ามันกลับนำไปสู่หายนะของชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะมีคุณย่าคอยช่วยเหลือไว้ เธอก็ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างไร ความเจ็บปวดจากการถูกไล่ออกจากบ้านในคืนฝนตกหวนคืนกลับมาหาอีกครั้ง ทำให้น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเสียใจ

เธอสูดกลืนความเศร้าและเช็ดน้ำตาที่เปียกชื้นบนใบหน้าออก และถอนหายใจ “คุณย่าขา รดาคิดถึงคุณย่ามากค่ะ” อันรดาพึมพำคนเดียวพร้อมแหงนมองท้องฟ้า “แม่คะ หนูคิดถึงแม่ ไม่อยากให้แม่ทิ้งหนูไปแบบนี้เลยค่ะ” เพราะโศกนาฏกรรมทางรถยนต์ซึ่งคร่าชีวิตแม่ของเธอไปอย่างไม่มีวันหวนคืนตั้งแต่ตอนที่เธอยังเด็ก ส่งผลให้พ่อต้องแต่งงานใหม่ นับจากนั้นอันรดาถึงได้มีแม่เลี้ยงและพี่สาวต่างมารดา

พ่อของเธอเป็นเจ้าของสถานีโทรทัศน์พีแอนด์เอ็มชาแนลแปด ซึ่งเป็นสถานีโทรทัศน์ช่องดังที่นำเสนอข่าว ผลิตละคร และนักร้อง คุณปู่ของเธอเป็นพลตำรวจเอกแต่ท่านเสียชีวิตไปแล้ว ศักดิ์อนันต์รับทุกอย่างจากคุณปู่มา ครอบครัวของศักดิ์อนันต์เป็นผู้ดีเก่า เขาจึงรักศักดิ์ศรีมาก มิหนำซ้ำยังไม่เคยคิดว่าเธอจะท้องทั้งที่ยังเรียนหนังสือไม่จบ เรื่องของอันรดากลายเป็นทอล์กออฟเดอะทาวน์อย่างรวดเร็ว เธอทำให้ชื่อเสียงตระกูลมัวหมอง ลูกสาวแสนดีคนเดียวกลายเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขาขายหน้า!

แรกเริ่มเดิมที พ่อของหญิงสาวอยากให้เธอสืบทอดกิจการของครอบครัวจึงส่งให้เธอเรียนสาขาบริหารธุรกิจ ทั้งที่เธอไม่ชอบแต่ตัดสินใจเรียนตามที่พ่อต้องการ ความจริงแล้วเหลือสอบอีกสองวิชาเธอก็จะเรียนจบโดยสมบูรณ์ ทว่าเพราะสถานการณ์ที่ต้องเผชิญ เธอถึงทำได้เพียงขอให้เพื่อนไปคุยกับอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย เพื่อที่ว่าเธอจะสามารถเรียนจบได้เฉกเช่นเพื่อนคนอื่น

สำหรับแฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่คบกันมาสามปีอย่างเจนภพ บ้านของเขามีร้านทองและห้างใหญ่ในกรุงเทพฯ แถวลาดพร้าว และเขาก็ช่วยที่บ้านดูแลธุรกิจนี้ หลังจากรู้ข่าวที่เธอท้อง เขาก็ไม่ยอมรับเธอเช่นกัน

อันรดาท้องตอนอายุยี่สิบ ซ้ำร้ายเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายที่มีสัมพันธ์ด้วยเลย แม้พยายามคิดทบทวนสถานการณ์ในวันนั้นอยู่หลายหน ก็ไม่มีสิ่งใดกระจ่างชัด

ขณะครุ่นคิดถึงเรื่องในอดีต หญิงสาวได้ยินอรพิชาส่งเสียงเรียกมาจากห้องนั่งเล่น “รดาข้างนอกหนาวแล้ว เข้ามาข้างในได้แล้วลูก จะเที่ยงคืนแล้ว”

อันรดาพยักหน้า “ค่ะป้าอร”

ป้าของเธอช่วยพยุงเธอไปนั่งที่หน้าโต๊ะอาหารเล็ก ๆ ซึ่งทั้งสองกำลังจะฉลองส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ด้วยกัน ด้วยความช่วยเหลือแบบลับ ๆ จากคุณย่าเดือนอุษา ตอนนี้อันรดาถึงได้มาอาศัยอยู่กับป้า อรพิชาเป็นพี่สาวของแม่ซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองเชียงใหม่

หลังจากโดนพ่อแท้ ๆ ไล่ออกจากบ้าน คุณย่าก็ส่งเธอมาที่นี่ ทั้งยังส่งเงินจุนเจือให้ไม่มีขาด คอยให้กำลังใจ บอกให้เธอพยายามเข้มแข็งเพื่อลูก อันรดาเศร้าซึมอยู่หลายวันกว่าจะทำใจได้ ระหว่างนั้นก็มีป้าอรคอยดูแลปลอบใจ ก่อนหน้านี้ตอนที่รู้ว่าตนเองท้อง อันรดาไม่เคยคิดต้องการเอาเด็กออก ด้วยคิดว่าทุกอย่างเป็นความผิดของเธอเอง เด็กในท้องไม่ได้มีความผิดอะไรเลย ทว่าท่าทีของผู้เป็นพ่อทำให้เธอเกิดความลังเล หญิงสาววนเวียนคิดไม่ตก แต่สามารถผ่านมาได้เพราะกำลังใจจากย่าและป้าของเธอ

หญิงสาวหวนนึกถึงภาพอาหารมากมายบนโต๊ะที่บ้านพ่อผู้ให้กำเนิด ทุกปีพวกเขาจะฉลองปีใหม่กันอย่างครึกครื้นสั่งอาหารมาจากโรงแรมหรู และมันทำให้เธอสงสัยว่าตอนนี้พ่อจะคิดถึงเธอบ้างไหม

ขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องนี้ เธอสังเกตว่ามีน้ำไหลออกมาตามขา พลอยรู้สึกตื่นตระหนกทันควันเมื่อรู้ว่าน้ำคร่ำแตก!

“ป้าคะ หนูคิดว่าหนูกำลังจะคลอด!” อันรดาลูบท้องแล้วพูดว่า “แต่ยังไม่ถึงวันนัดคลอดนะคะ!”

“รดา!” ป้าเรียกชื่อเธอด้วยความตกใจ “เราต้องไปโรงพยาบาล!”

อรพิชาโทรศัพท์เรียกรถแท็กซี่ ก่อนกุลีกุจอหยิบข้าวของซึ่งถูกตระเตรียมไว้สำหรับการไปคลอดลูกของอันรดา เธอจะช่วยป้าถือของด้วยเช่นกัน แต่อีกฝ่ายบอกให้เธอไปนั่งรอรถที่หน้าบ้าน โชคดีที่แม้จะเป็นช่วงสิ้นปีแต่ยังมีรถให้บริการตลอด

อันรดาเริ่มปวดหน่วงมากขึ้นเรื่อย ๆ ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ แม้การจราจรจะไม่ติดขัดทว่ารถก็ไม่ได้เคลื่อนตัวได้เร็วดังใจนึก หญิงสาวจึงลูบท้องพลางบอกให้ลูกทั้งสองรออีกนิด อย่าเพิ่งออกมาตอนนี้ ครั้นถึงโรงพยาบาลเธอก็ถูกนำตัวไปที่ห้องคลอดทันที อันรดาพยายามกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดในแต่ละนาทีที่ผ่านไป

หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงเสียงร้องของลูกคนแรกของเธอก็มา

“หนุ่มน้อยมาแล้วคุณอันรดา!” หมอพูดอย่างยินดี

อีกแปดนาทีต่อมา ลูกคนที่สองของเธอก็ออกมา พร้อมกับกรีดร้องเสียงดังในห้องคลอด

“มาแล้วสาวสวย!”

“คุณอันรดายินดีด้วย! เด็กทั้งสองคนแข็งแรงและสามารถหายใจได้ด้วยตัวเอง” หมอพูด

อันรดาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ร้องไห้ออกมา หลังจากรู้ว่าฝาแฝดของเธอแข็งแรงดีทั้งสองคน “ขอบคุณค่ะคุณหมอ” เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดวงตาของเธอสั่นไหว หัวใจก็เต้นรัว

“ยินดีที่ได้รู้จัก เอลลี่และอชิ ลูกแม่” เธอเอ่ยชื่อที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมา “แม่รักลูกทั้งสองมาก”

เด็กผู้ชายเกิดเวลาสามนาฬิกายี่สิบสามนาที และเด็กหญิงเกิดเวลาสามนาฬิกาสามสิบเอ็ดนาที ทั้งสองสุขภาพดีและสามารถหายใจได้เองแม้จะคลอดก่อนกำหนดก็ตาม

หญิงสาวถูกพามาพักผ่อนในห้องพักฟื้น ช่วงบ่ายพยาบาลก็พาเด็กทั้งสองมาหาเธอที่ห้อง อันรดาดูลูก ๆ ด้วยแววตารักใคร่ โดยมีป้าของเธออยู่ข้าง ๆ อันรดาอุ้มเด็กทั้งสองไว้ในอ้อมแขนได้อย่างสมบูรณ์ด้วยความช่วยเหลือจากพยาบาล เธอพึ่งสังเกตว่าลูกทั้งสองของเธอหน้าตาคล้ายไปทางคนตะวันตก “หรือพ่อของเด็กจะเป็นคนต่างชาติ?” อันรดาตกอยู่ในภวังค์

“รดาเด็ก ๆ น่ารักน่าชังมาก โทรแจ้งคุณย่าเถอะ ท่านคงดีใจมากถ้ารู้ว่ารดาคลอดแล้ว”

“ค่ะป้าอร ต่อสายเลยค่ะ”