Chapter 3

1642 คำ
เอวาเดินตามชายหนุ่มไปที่ลานจอดรถ เธอยืนอึ้งอยู่ไม่ยอมขยับเมื่อรถคู่ใจของเขาคือสปอร์ตสุดหรูราคาเหยียบสิบล้าน เกิดมาทั้งทียังไม่เคยมีโอกาสได้นั่งรถหรูแพงขนาดนี้เลย เคยนั่งมากสุดก็รถของเจ้าของคาเฟ่คันละสามล้านกว่า "เอวาเข้ามาสิ" เขาเปิดประตูให้หญิงสาวขึ้นไปนั่ง เธอกระพริบตาปริบๆขยับตัวเข้าไปใกล้ก่อนจะค่อยๆขึ้นรถไปอย่างเชื่อช้า กลัวว่าจะไปทำรถเจ้านายเป็นรอยนะสิ ไม่มีปัญญาชดใช้หรอกนะ "ไม่ต้องเกร็งนะ รถของคุณพ่อผมเองซื้อไว้เยอะเลยยืมมาขับ รถแพงแบบนี้ผมไม่ซื้อหรอกเปลือกเงิน" เขาอมยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะมองหญิงสาวที่ทำท่าทางโล่งอกเมื่อเข้าไปในรถได้สำเร็จ ธารันส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะปิดประตูฝั่งข้างคนขับจากนั้นก็เดินอ้อมไปยังที่นั่งของตัวเอง ตลอดทางเขาก็ชวนหญิงสาวพูดคุยกระชับความสัมพันธ์ เธอดูเกร็งตลอดและเขาก็พยายามที่จะทำตัวสบายๆไม่กดดันเธอ "มีของเยอะมั้ยเนี่ย" "ไม่ค่ะ มีแค่เสื้อผ้าของอย่างอื่นเจ้านายคนเก่าเขาซื้อไว้ให้ใช้ค่ะ หนูไม่เอามาหรอกมันเป็นของคนอื่นค่ะ" "ดีแล้วเอาแต่เสื้อผ้าก็พอ ห้องผมมีเฟอร์นิเจอร์ครบทุกอย่าง ว่าแต่ทำอาหารเป็นมั้ยที่คอนโดมีห้องครัวด้วยนะ" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงหวาน เอวาหันไปมองสบตาเขาก่อนจะพยักหน้าออกมาทันที "ทำเป็นค่ะ อยู่คาเฟ่ต้องทำอาหารเป็นค่ะ เชฟที่นั่นสอนให้ทำก็เลยพอมีฝีมือติดตัวมา' "แบบนี้คงต้องลองชิมสักครั้งแล้วสิ" "ได้สิคะ ท่านประธานอยากกินอะไรบอกได้ค่ะเดี๋ยวเอวาทำให้กิน" ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างเอ็นดู น่ารักน่าชังเสียจริงผู้หญิงอะไร อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจไม่ต้องคิดอะไรมากมายเลย "เอาไว้ผมจะบอกนะ" "ค่ะ อ๊ะ... ร้านนี้เลยค่ะท่านประธาน" หญิงสาวชี้ไปยังคาเฟ่ร้านใหญ่ อยู่ใกล้มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนก็เลยเดินทางสะดวกในช่วงนั้น ธารันขับรถไปจอดบริเวณหน้าร้าน ทั้งสองคนพากันเดินไปในคาเฟ่ก่อนจะมองนั่นนี่อย่างสำรวจ "ท่านประธานสั่งเครื่องดื่มอะไรมั้ยคะ" "อเมริกาโน่เย็นก็ได้ ผมนั่งรอตรงนั้นนะ" "ได้ค่ะ" ธารันเดินไปนั่งรอตรงโซฟาที่ว่าง ส่วนเอวาเธอเดินไปสั่งกาแฟให้เจ้านายก่อนจะไปหาเจ้าของร้านเพื่อคุยเรื่องลาออกกับเขา พี่มาร์คเค้าเข้าใจทุกอย่างและยินดีที่เธอจะไปได้ดีกว่าอยู่ที่นี่ "พี่ไม่กล้าห้ามเราหรอก เพราะตำแหน่งที่ได้เงินเดือนก็เยอะกว่าที่นี่ แต่ถ้ามีปัญหาอะไรให้มาหาพี่คนแรกนะเอวา" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงห่วงใย เห็นมาตั้งแต่เพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยจนจบ เวลานานหลายปีที่เขารู้จักเด็กคนนี้ เธอน่ารักและขยันมากจริงๆ ถ้าเธอไปได้ดีเขาก็ยินดีมาก "ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่าง เอวาจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ ถ้าที่ร้านขาดคนหรือว่ามีอะไรให้เอวาช่วยโทรมาได้นะคะ" "ลองไม่มาเยี่ยมพี่ดูสิ จะตามไปหาถึงโรงแรมเลย" ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะหัวเราะออกมา ถือว่าเป็นเจ้านายและลูกน้องที่สนิทกันมาก รู้ใจกันเลยก็ว่าได้ แต่เขาไม่อยากเอาเปรียบเอวา เพราะรั้งไว้เธอเองก็จะไม่ก้าวหน้าไปไหน "ป่ะพี่ไปส่งหน้าร้าน" มาร์คกอดคอหญิงสาวเดินออกไปด้วยกัน ธารันที่รับแก้วกาแฟมาไว้ในมือเหลือบสายตาเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ทำตัวสนิทสนมกับเอวาก็รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่ "หมอนี่มันเป็นใคร" "คนนี้เหรอเจ้านายใหม่ของเอวา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมฝากน้องสาวด้วย" "ครับ ผมจะดูแลอย่างดีไม่ต้องห่วง" ธารันเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ดึงมือหญิงสาวให้มายืนเคียงข้างเขาก่อนจะส่งเงินค่ากาแฟไปให้ "ค่ากาแฟครับ ยังไงผมขอตัวก่อนจะพาเอวาไปเก็บของด้วย" "เห็นเอวาบอกว่ามีที่พักให้ฟรีด้วย สวัสดิการดีแบบนี้ผมก็โล่งใจ มีอะไรโทรหาพี่นะเอวาโชคดีค่ะ" มาร์คยื่นมือไปลูบหัวหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ธารันเห็นก็เบะปากออกมาอย่างหมั่นไส้ก่อนจะรีบดึงเอวาออกไปทันที หญิงสาวหันไปโบกไม้โบกมือลาทุกคนพร้อมรอยยิ้มหวานนั่นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ "เป็นผู้หญิงอย่าให้ผู้ชายแตะเนื้อต้องตัวแบบนั้นสิ" "หมายถึงพี่มาร์คเหรอคะ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่เขาไว้ใจได้" "ไว้ใจได้ก็ไม่ได้ รู้รึเปล่าว่ามันไม่เหมาะสม ถ้าแฟนเรามาเห็นว่ามีผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับเรา เขาคงไม่โอเคนะ" ธารินเอ่ยออกมาเสียงจริงจัง หญิงสาวมองหน้าเขาเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาแก้มปริ "เอวาไม่มีแฟนค่ะไม่เคยมีด้วย ตั้งแต่เรียนจบมาก็ตั้งใจทำงานหาเงินไม่มีเวลาหาแฟนเลย อย่าให้เค้ามาลำบากกับเอวาเลยค่ะแค่นี้ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย" เธอยิ้มออกมาก่อนจะมองไปโดยรอบ เธอรู้ตัวเองดีว่าไม่มีอะไรเหมาะสมกับใคร เพราะฉะนั้นจึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวมาตลอดทั้งๆที่มีคนมาชอบเธอหลายคน และบางคนเสนอเงินให้พร้อมจะดูแลให้สุขสบาย แต่เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับใครและไม่เคยรู้ว่าความรักมันเป็นยังไงด้วย ธารันเหลือบสายตามองหญิงสาวก่อนจะเผลอยิ้มออกมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่ "ไม่ต้องรีบมีหรอกตั้งใจทำงานก่อน งั้นเราไปเก็บของกันเนาะ" "ค่ะ เดี๋ยวเอวาพาไปค่ะ" ทั้งสองคนเดินอ้อมไปด้านหลังของคาเฟ่ มีที่พักอยู่สองห้องซึ่งเป็นห้องที่เธอใช้พักอยู่ เอวาไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองและของใช้บางส่วนใส่กระเป๋า จากนั้นก็ลากออกมาไว้ในรถของธารัน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยทั้งสองคนก็พากันกลับคอนโด เอวาสังเกตทิศทางเอาไว้เผื่อเดินทางไปทำงานจะได้ไปถูก รู้สึกว่าคอนโดของท่านประธานจะไม่ไกลจากโรงแรมเท่าไหร่ "ใกล้โรงแรมจังเลยค่ะ แบบนี้เอวาก็เดินไปทำงานได้ใช่มั้ยคะ" "ไกลอยู่นะเกือบสองกิโล เดินคงไม่เหมาะหรอก เอาเป็นว่าตอนนี้อย่าไปคิดเยอะฝึกขับรถให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน" เขายิ้มออกมาก่อนจะช่วยหญิงสาวหิ้วกระเป๋าขึ้นไปยังชั้นบน เขาให้คีย์การ์ดกับเอวาไปหนึ่งใบแล้วให้เธอเปิดห้องเข้าไปดู หญิงสาวเดินเข้ามาก่อนจะมองอย่างตื่นตะลึง นี่มันหรูกว่าที่คิดไว้เยอะมาก มีทั้งห้องครัว ห้องรับแขก ห้องนอน แถมยังมีระเบียงมองวิวเมืองกรุงด้วย "โห ให้อยู่ฟรีห้องดีขนาดนี้เลยเหรอคะ" "ชอบมั้ย" เขามองหญิงสาวอย่างเอ็นดู เหมือนเด็กเพิ่งเคยออกมาเจอโลกกว้างมองนั่นนี่ไม่หยุด ไม่ว่าเธอจะทำอะไรขยับตัวไปไหนเขาก็ชอบมองรอยยิ้มนั้น "ชอบมากเลยค่ะ ให้เอวาเช่าดีกว่ามั้ยคะ คือเกรงใจมากเลยค่ะตอนแรกคิดว่าหอพักธรรมดา" เธอเอ่ยออกมาอย่างลำบากใจ นึกว่าห้องธรรมดาเหมือนที่เธออยู่ของร้านคาเฟ่ แต่ที่เห็นตอนนี้คือถ้าไปเช่าเองคงหลายหมื่นต่อเดือน "คิดมากน่า เราอยู่ที่นี่แหละปลอดภัยที่สุด เอวาต้องอยู่ในที่มีระบบความปลอดภัยสูงที่สุด เป็นผู้หญิงตัวคนเดียวมันอันตรายดูแลตัวเองด้วยเข้าใจมั้ย" "ค่ะ ขอบคุณนะคะท่านประธาน เอวาจะตั้งใจทำงานไม่ให้ท่านประธานผิดหวังค่ะ" "น่ารักที่สุดเลยคุณเลขา พรุ่งนี้จะมารับนะแปดโมงเช้าแต่งตัวรอนะ" เอวายิ้มออกมาก่อนจะพยักหน้า เจ้านายใจดีแบบนี้เธอทุ่มสุดตัวในการทำงานเลย หลังจากนี้เธอขอทำเพื่อตัวเองบ้างนะ เพราะที่ผ่านมาเธอทำเพื่อคนอื่นมามากแล้ว... "โอเคค่ะท่านประธาน" "พักผ่อนเถอะผมไม่กวนแล้ว มีอะไรก็โทรมานะ อ่ะนี่เบอร์โทรศัพท์กับไลน์ของผม แอดกันไว้สิจะได้คุยกัน" เอวาหยิบโทรศัพท์ไปแอดไลน์ของชายหนุ่มไว้ เขากดสติ๊กเกอร์ทักเธอไปก่อนจะเก็บตามเดิมแล้วยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี "ผมมีโทรศัพท์ที่ได้ฟรีมาไม่ได้ใช้เลย ไอโฟนตัวใหม่ล่าสุดด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอามาให้นะ" "ให้เอวาเหรอคะ" "ให้คุณนั่นแหละ เอาไว้ใช้ทำงานด้วย ผมไปนะเจอกันพรุ่งนี้" ธารันหยีผมหญิงสาวอย่างเอ็นดูก่อนจะเดินออกไปจากห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดีสุดๆ เอวามองตามชายหนุ่มไปก่อนจะยิ้มออกมาเช่นกัน "ทำไมเขาถึงใจดีกับเธอขนาดนี้นะ"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม