นอร่าห์ตะลึง คาดไม่ถึง จนต้องเดินวนรอบร่างเปลือยเปล่าตรงหน้า กวาดสายตาสำรวจเนื้อตัวของโซเฟียหลายรอบ ตะลึงกับทรวงอกอวบอิ่ม ปลายถันชันเชิด ลาดไหล่ของโซเฟียดูงามสง่า แผ่นหลังโค้งเว้าเข้ารูป รับกับสะโพกผาย ผิวพรรณละเอียด เรียบเนียนสม่ำเสมอไปทั้งเรือนกาย จนนอร่าห์อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชมออกมา
“โอ…เธองามมากโซเฟีย”
“ฉันพอที่จะเป็นนางระบำเปลือยได้ไหมนอร่าห์” คนถามพยายามซ่อนน้ำเสียงอดสูกับสิ่งที่ได้ตัดสินใจทำ
นอร่าห์ไม่ได้ตอบอะไรออกมา แต่คิดในใจว่าเธอเป็นได้แน่…และเสียดายที่โซเฟียควรจะเป็นได้มากกว่านี้ มากกว่านางระบำต่ำต้อยที่ชีวิตเธอเคยผ่านมาแล้ว
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์
นอร่าห์กลับไปยังแถบถิ่นเก่าที่หล่อนเคยยึดเป็นแหล่งหากิน พาโซเฟียไปฝากเข้าทำงานกับปีเตอร์ เจ้าของบาร์เหล้าร่างท้วมใหญ่ใจดี ตามความประสงค์ของโซเฟียซึ่งตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะเริ่มงานทันทีในค่ำของวันนั้น
แม้นอร่าห์จะทิ้งสถานที่
