“คุณชายซี!”
“ก่อนหน้านี้เจ้าอุ้มเหนียนเอ๋อร์วิ่งไปทั่วคฤหาสน์ ล่วงเกินนางที่เป็นสตรีในวัยพร้อมออกเรือนอย่างไร้เหตุผล เรื่องเหล่านี้ย่อมกระทบต่อชื่อเสียงของนาง” ซีเสวี่ยกล่าวเสียงนุ่ม ให้อารมณ์ไม่ต่างจากผู้ใหญ่กำลังอบรมลูกหลาน “คุณชายหลี่...ท่านเคยคิดถึงเรื่องนี้บ้างหรือไม่”
ชายหนุ่มร่างใหญ่กำยำนิ่งไปเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขาไม่เคยนึกถึงเรื่องนี้มาก่อน
ตัวเขาเกิดและเติบโตมาในตระกูลที่เป็นนักรบมาหลายชั่วอายุคน ตั้งแต่เด็กจนโตบิดาและอาจารย์สอนให้ต่อสู้และฝึกยุทธ์ ไฉนเลยจะมาสนใจเรื่องธรรมเนียมความคิดของผู้ดีในเมืองหลวง
“ข้า...ข้าพร้อมที่จะรับผิดชอบชื่อเสียงของนาง!” หลี่เฉิงถิงโต้เถียงกลับ
ใครจะนึกเล่าว่านอกจากคำพูดนั้นจะทำให้ท่านหมอวัยกลางคนและบ่าวไพร่พากันตกใจแล้ว สีหน้าของซีเสวี่ยเองก็แปรเปลี่ยนเป็นดำคล้ำเช่นเดียวกัน
หากมิใช่เพราะว่าหลี่เฉิงถิงเป็นลูกหลานของตระกูลหลี่ เขาคงยกเท้าถีบอี
