จางเหนียนถอนหายใจก่อนจะหันไปบอกให้หลี่เหอปล่อยตัวนางลง แม้แววตาของชายหนุ่มดูไม่ค่อยเต็มใจนักแต่ก็ไม่อยากขัดใจนาง เมื่อสองขาแตะพื้น นางก็ยกมือข้างหนึ่งไพล่หลังแล้วหันไปพูดกับหลี่เฉิงถิง
“คุณชายหลี่”
นางกล่าวจบก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อปลายนิ้วที่อยู่ด้านหลังถูกบุรุษในชุดสีเทาเข้มข้างกายสัมผัสเข้าเบาๆ แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่รับรู้แล้วพูดกับชายหนุ่มตรงหน้าต่อ
“ข้าให้เวลาท่านได้เพียงหนึ่งเค่อเท่านั้น” หญิงสาวพูดจบก็ขมวดคิ้วเมื่อมือด้านหลังที่แต่เดิมแค่ถูกสะกิดเล็กน้อยกลับถูกมือใหญ่ถือวิสาสะกอบกุมไว้หลวมๆ
หลี่เฉิงถิงซึ่งไม่รู้เลยว่ามือที่ไพล่หลังของจางเหนียนกำลังถูกหลี่เหอจับไว้คลี่ยิ้มกว้างอย่างดีใจ ขอเพียงแค่อีกฝ่ายให้โอกาส เขาเชื่อว่าสตรีที่ใจกว้างอย่างนางต้องให้อภัยเขาแน่
“ได้ ขอแค่เจ้าเจียดเวลาให้ข้า ข้าก็พอใจมากแล้ว”
“เช่นนั้นเราไปคุยกันด้านล่างเถิด” จางเหนียนตอบเสร็จก็ผินใบหน้ากลับไปยังหล
