หญิงสาวคิดพลางเอามือแตะถ้วยชาที่กำลังอุ่น แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าซีเสวี่ยกำลังทำหน้าที่เป็นพ่อสื่อแต่ก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ ที่ทำเช่นนี้มิใช่เพราะอยากคล้อยตาม แต่เป็นเพราะนางอยากทราบเหตุผลเบื้องหลังของการจับคู่ในครั้งนี้ต่างหาก
แม้นางจะเริ่มมีชื่อเสียง ทว่าการแต่งกับสกุลจางก็ไม่ได้เอื้อประโยชน์ให้แก่สกุลหลี่มากนัก เสนาบดีหลี่อวิ๋นมีบุตรชายเพียงแค่คนเดียว เขาย่อมอยากให้บุตรชายแต่งงานกับครอบครัวอื่นที่เหมาะสมมากกว่า
ในชีวิตที่ผ่านมาหลี่เหอไม่ได้แต่งงานจนกระทั่งนางตายตอนอายุยี่สิบ ซึ่งก็หมายความว่าเขาครองโสดจนถึงอายุยี่สิบสาม
“หลี่เหอ ไหนเจ้าเคยลั่นวาจาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าไม่สนใจสตรีในเมืองหลวงอย่างไรเล่า”
“พี่เสวี่ยอย่าเข้าใจผิด ก่อนหน้านี้คุณชายหลี่เคยช่วยชีวิตข้าไว้ต่างหาก” จางเหนียนรีบแก้ต่าง
“ข้าไม่ได้ผิดคำพูด” หลี่เหอออกตัวพลางเคลื่อนมือไปหยิบกาน้ำชา ผู้คนต่างคิดว่าเขาคงรินน้ำชาให้ตนเอง
