บทที่20
เหมยตาฮวยถือม้วนราชโองการพระราชทานสมรสเดินออกมาถึงประตูทางเข้าพระราชวัง เมื่อชิงชิงเห็นนางเดินออกมาก็รีบวิ่งปรี่เข้ามาหา
“คุณหนู เสร็จแล้วหรือเจ้าค่ะ” ชิงชิงประคองเจ้านายของตนขึ้นรถม้า ทุกครั้งที่คุณหนูเข้าวังไม่ว่าจะด้วยเรื่องใด นางไม่เคยได้เข้าไปด้วย ทำได้เพียงยืนรออยู่ที่รถม้าเท่านั้น พักหลังๆ คุณหนูก็มัดจะให้นางยืนรออยู่ห่างๆ ไม่ให้ยืนใกล้ชิดเหมือนเช่นเดิม ความทรงจำยังคงกลับมาไม่ครบถ้วนจึงยังดูแปลกๆ ไปในบางครั้ง
“อืม รอนานหรือไม่” เหมยตาฮวยนั่งลงประจำที่ อีกฟากมีสาวใช้คนสนิทนั่งอยู่ รถม้าคันเล็กเคลื่อนตัวออกจากบริเวณหน้าวัง มุ่งตรงกลับจวนสกุลอู่
“อีกไม่นานสกุลอู่จะมีงานใหญ่” เหมยตาฮวยยื่นม้วนกระดาษให้ชิงชิง
“สมรสพระราชทานกับราชทูตแคว้นจ้าว ใช่คุณชายชางเจี้ยหรือไม่เจ้าค่ะ” ชิงชิง กวาดสายตาอ่านทวนราชโองการอยู่หลายรอบ เพื่อจดจำข้อความทั้งหมดไปบอกคุณหนูเม่ยเหนียง
“ใช่ แต่ไม
