บทที่19
เหมยตาฮวยอดที่จะยิ้มขำสีหน้าของจางชานฟงไม่ไหว เดิมนางแค่ต้องการหยุดความคิดเห็นแก่ตัวของเขาเท่านั้นไม่คิดว่าฮองเต้จะมอบราชโองการแต่งงานให้เขานั้นแต่วกับเม่ยเหนียง แต่ก็ดีแล้วเม่ยเนียงจะได้สมหวังและออกไปจากจวนสกุลอู่เสียที
“พวกเจ้าออกมาได้แล้ว” สุรเสียงเข้มเอ่ยให้คนที่อยู่หลังม่านทั้งสองออกมา
เหมยตาฮวยรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเปิดผ้าม่านออกไปออก ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อพบว่าไม่ได้มีเพียงฮองเต้เท่านั้นที่อยู่ภายในห้องนี้
“เสด็จป้า พระองค์มาตั้งแต่เมื่อไร”
ฮองเฮาเดินไปนั่งเก้าอี้ที่กงกงยกมาให้ พระนางนั่งลงเคียงข้างฮองเต้หยางเช่นนี้ตลอดเวลากว่าครึ่งชีวิต
“เจ้าเข้าวังมา ข้าจะไม่ได้รู้ได้อย่างไร ข้าก็นั่งอยู่ห้องข้างๆ นี่ล่ะ”
“เสด็จป้าได้ยินอะไรหรือไม่” เหมยตาฮวยภาวนาให้ผนังห้องด้านข้างหนาจนฮองเฮาไม่ได้ยินสิ่งใดที่เกิดขึ้นในโถงแห่งนี้
“ข้าได้ยินทุกอย่างล่ะ” ฮองเฮางอมยิ้มกล่าวดับความ
