หลายเดือนผ่านไปเห็ดหลินจืดแดงในโรงเรือนเติบโตเต็มที่ สร้างทั้งความตื่นเต้นระคนดีใจให้กับฝูเฟยเมี่ยวยิ่งนัก
“อืม…ไม่น่าเชื่อว่าความรู้จากการได้ดูได้ฟังมาของเราจะสามารถช่วยชีวิตเราในตอนนี้ได้” หญิงสาวเดินชมดอกเห็ดหลินจือแดงที่มีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือเป็นร้อยๆ ดอกอย่างเพลิดเพลิน
การทดลองเพาะเห็ดหลินจือแดงครั้งแรกนั้นนับว่าได้ผลดีเกินคาด ฝูเฟยเมี่ยวเดินนับดอกเห็ดหลินจือทั้งโรงเรือนได้ราวๆ200 ดอก
“200 ดอก ถ้าชั่งน่าจะได้สัก 200 จิน แล้วถ้าเราขายเห็ดหลินจือสด 200 จิน จินละ 50 ตำลึง โอ๊ะ!นั่นมันเงินถึง 10000 ตำลึงเลยหรือ?” ฝูเฟยเมี่ยวคิดคำนวณเสร็จก็มือไม้สั่น นี่นางฝันไปหรือเปล่า
เช้าวันต่อมารถม้าของจางลู่ชินถูกว่าจ้างให้บรรทุกของหลายลังเข้าไปขายในเมืองเซี่ย และผู้เหมารถม้าวันนี้ก็มิใช่ผู้ใดที่ไหน เป็นฝูเฟยเมี่ยวนั่นเอง
“จะให้จอดที่ใดรึอาเมี่ยว?” จางลู่ชินเอ่ยถาม บุรุษวัยกลางคนเพ่งพินิจมองลังไม้
