เฉิงลี่หยางพร้อมด้วยนายทหารผู้ติดตามของเขามาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าโรงเรือนเห็ดหลินจือแดงด้วยความงุนงง
“นี่คือสิ่งใด เล้าไก่หรือยุ้งข้าวกันแน่?” ชินอ๋องหนุ่มถามออกมา
“เขาเรียกว่า โรงเรือนเจ้าค่ะ ข้าเพาะเห็ดหลินจือแดงไว้ในนี้ ตอนนี้ดอกเห็ดกำลังเริ่มโต แต่ยังไม่โตเต็มที่พอที่จะเก็บได้ ต้องรออีกสัก 10 วันจึงจะดีเจ้าค่ะ” นางพูดด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจในขณะที่มือก็เตรียมเปิดประตูโรงเรือน
“เปิดเร็วๆ สิแม่นาง พวกข้าอยากเข้าไปดูแล้ว”
“ช้าก่อนเจ้าค่ะ ข้าให้เข้าไปดูได้แค่คนเดียวเพราะโรงเรือนเห็ดหลินจือต้องการความสะอาดมากๆ หากเข้าไปกันเยอะๆ เดี๋ยวเห็ดข้าติดเชื้อตายขึ้นมาจะว่าอย่างไร ข้าให้เข้าไปคนเดียว ผู้ใดจะเข้าก็ตามข้ามาเจ้าค่ะ” กล่าวจบหญิงสาวก็เปิดประตูค้างเอาไว้ก่อนจะหันมาพยักหน้าให้เหล่าบุรุษฉกรรจ์
“ข้าไปเอง” ชินอ๋องหนุ่มเอ่ย เขาควรจะเป็นคนที่ได้เห็นแหล่งปลูกเห็ดหลินจือแดงมิใช่หรือ ชายหนุ่มไม่เค
