“นี่เขาเรียกว่า การใช้เงินให้ทำงาน ฟังเอาไว้นะ แล้วพอเจ้าโตขึ้นแม่จะอธิบายให้ฟังอย่างละเอียด” ฝูเฟยเมี่ยวกล่าวขณะเดินจูงมือบุตรสาวกลับมาที่รถม้าโดยมีจางลู่ชินคอยชะเง้อคอมองว่าสองแม่ลูกไปทำอะไรที่ประตูทางทางเข้าจวนใหญ่นั้น
“เจ้าค่ะ ท่านแม่” เด็กน้อยแม้จะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ตอบรับเอาไว้ก่อน
“เอ้อ อาเมี่ยว แล้วนี่จะไปที่ไหนต่อ?” จางลู่ชินเอ่ยถาม
“ไปร้านฝากเงินต้าหลินก่อนเจ้าค่ะ ข้าอยากพาฟางหรงไปรู้จักกับการเก็บออมเงิน”
“อืม ลูกของเจ้านี่เกิดมาช่างโชคดีมีวาสนา ดูสิ เป็นเด็กเป็นเล็ก มีบัญชีเงินฝากกับร้านต้าหลินแล้ว ตัวข้าเองแก่จนป่านนี้ยังไม่มีเลย ฮ่าๆๆๆๆ”
“แหม…แต่ท่านป้าจางภรรยาท่านก็มีบัญชีเงินฝากมิใช่หรือเจ้าคะ สามีภรรยานั้นถือเป็นคนๆ เดียวกัน ของภรรยาก็เหมือนของสามีนั่นแหละเจ้าค่ะ”
“เฮ้อ!แต่นั่นมันก็ไม่ได้มากมายอะไรนักหรอก ยังสู้เงินของฟางหรงไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆๆ”
“แหม ท่านลุงจาง ก็ฟางหรงน
