หมู่บ้านเฉียงไฉ่ เหมันตฤดู
หน้าหนาวมาเยือนแล้ว ชาวบ้านในหมู่บ้านเฉียงไฉ่ต่างพากันสวมใส่เสื้อผ้าหนาๆ เพื่อกันความเหน็บหนาว ปีนี้อากาศทั้งแห้งและหนาวเย็นมากกว่าทุกปี ถึงแม้ว่าในเขตที่หมู่บ้านเฉียงไฉ่นี้ตั้งอยู่จะไม่ได้มีหิมะตก แต่หน้าหนาวอากาศก็เหลือ 0 องศาเซลเซียสเช่นกัน
“นี่ ฟางหรง ต่อไปต้องใส่ชุดกันหนาวบุขนแกะตลอดเวลา ร่างกายจะได้อบอุ่น จะได้ไม่ป่วยไข้” ฝูเฟยเมี่ยวพูดพลางบรรจงสวมใส่ชุดกันหนาวบุขนแกะให้กับฝูเฟยหลง เจ้าก้อนแป้งแก้มแดงราวกับลูกตำลึง
“ท่านแม่ ถ้าแดดออกแล้วข้าขอเข้าไปเล่นกับเพื่อนๆ ที่ลานกลางหมู่บ้านนะเจ้าคะ” ยิ่งใกล้วันที่จะต้องเดินทางไปเมืองไท่ซุนฝูฟางหรงนั้นก็ยิ่งรู้สึกเศร้าที่ต้องจากเพื่อนๆ ในหมู่บ้านเฉียงไฉ่ไป
“ได้สิจ๊ะ อย่าลืมเอาขนมเผือกทอดมันทอดที่แม่ทำไว้ให้ไปแบ่งเพื่อนกินด้วยล่ะ”
“เจ้าค่ะท่านแม่” น้ำเสียงของฝูฟางหรงนั้นฟังดูร่าเริงยิ่งนัก ทุกครั้งที่นางนำขนมไปแบ่
