''อื้อ...'' ร่างบางพลิกตัวกลับมาอีกด้านหนึ่งที่ไม่มีแสงส่องถึงทำให้คนที่นอนมองนางก่อนอยู่แล้วทำให้อดที่จะเอ็นดูไม่ได้
''ตื่นแล้วหรือเยียนเอ๋อร์''
ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ แล้วเรื่องเมื่อคืนก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของนางไม่หยุด
''อ๊ะ!...เมื่อคืน''
''เมื่อคืนอะไรอย่างนั้นหรือเยียนเอ๋อร์'' เฉินลู่เจินนอนข้างๆแล้วยิ้มให้กับนาง ทำให้ร่างบางสะดุ้งเข้ากับเสียงที่ได้ยินนางเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเฉินลู่เจินเขามองนางก่อนอยู่แล้วทำให้นางรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
''ขะ..ข้าหมายถึง..ข้าต้องลุกแล้วเจ้าค่ะท่าน...''
''ท่านพี่ เรียกข้าว่าท่านพี่เถิดเยียนเอ๋อร์''
''เอ่อ..ท่านพี่''
เฉินลู่เจินพอใจกับคำพูดของคนตรงหน้าเป็นอย่างมากทำให้เขาค่อยๆขยับเข้าไปกอดนาง
''ทะ..ท่านพี่''
''.....''
''เยียนเอ๋อร์...ของข้ามันตื่นเสียแล้ว'' ซิงเยียนไม่เข้าใจกับคำพูดของเขาเท่าใดนัก หมายถึงอะไรที่ของเขามันตื่นงั้นห
