“มึงจะไม่บอกมันจริงๆหรอภีม” ภามถามขึ้นทันทีเพราะใจจริงเขาก็อยากให้น้องชายฝาแฝดพูดความในใจกับไข่ดาวออกไปเพราะอย่างน้อยการได้บอกออกไปมันคงดีกว่าการไม่ได้ทำอะไรเลย
“บอกแล้วได้อะไรวะ บอกไปก็เท่านั้นในเมื่อมันให้กูเป็นแค่เพื่อน” ภีมที่มีสติอยู่ไม่เต็มร้อยพูดขึ้นเพราะเมื่อไหร่ที่เขาพูดอะไรออกไป ไข่ดาวก็เน้นย้ำคำเดิมอยู่เสมอว่าเป็นเพื่อนกันแล้วแบบนี้เขาจะมีความกล้าที่ไหนที่จะพูดออกไป
“อย่างน้อยก็ได้ลอง มันยังดีกว่าการที่มึงเก็บไว้” ดิวดี้พูดขึ้น ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะคิดว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนสองคนมันยากแต่การได้ลอง อาจจะส่งผลดีๆกลับมาก็ได้
“บอกไปเมื่อไหร่ มันคงตัดเพื่อนกับกู” ภีมพูดขึ้นพร้อมกับมือหนาที่คว้าแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นดื่ม
“ยอมแพ้ง่ายจัง ทีกับเพลงตอนนั้นให้กำลังใจให้คำปรึกษาดีมาก ทำไมพอถึงคราวตัวเองถึงกระจอกแบบนี้” บทเพลงที่ทนฟังไม่ได้ก็พูดขึ้นเพราะตอนที่ภีมให้คำปรึกษากับเธอ มันดีมากเล
