“ที่อยากให้หายไวๆเพราะมึงรำคาญที่กูเป็นแบบนี้ใช่ไหม มึงเป็นคนทำกูนะภีม มึงเป็นคนทำจนกูไม่สบายอะ” น้ำเสียงงอแงดังขึ้นเพราะตอนนี้ไข่ดาวอ่อนไหวยิ่งกว่าเกสรดอกไม้เสียอีก
“ไม่ได้รำคาญเลยไข่ กูไม่เคยรำคาญมึงเลย” ภีมพูดขึ้นพร้อมดึงไข่ดาวให้นั่งลงบนตักเพราะเขาไม่ชอบเลยที่อีกคนงอแงเพราะคิดว่าตัวเขารำคาญ
“แล้วทำไมถึงอยากให้หายไวๆ” ไข่ดาวทำตาแป๋วเงยหน้ามองภีมอย่างคาดคั้นเอาคำตอบเพราะคนที่ไม่สบายอยู่ตอนนี้รู้สึกยุบยิบในใจอยากจะร้องไห้
“ก็เพราะถ้ามึงยังไม่สบายอยู่แบบนี้ มันก็เป็นมึงไม่ใช่หรอที่ไม่สบายตัวและทรมานตัวเอง” ภีมพูดขึ้นพร้อมลูบหัวคนบนตัวอย่างเบาแผ่วเพราะที่เขาอยากให้ไข่ดาวหายไวๆไม่ได้นึกรำคาญสักนิด
“แต่ยามันขม” ไข่ดาวพูดขึ้นต่อเพราะการกินยาเป็นอะไรที่เธอไม่ชอบ
“งั้นเดี๋ยวกูป้อน” ใบหน้าสวยยกยิ้มขึ้นทันที ถึงแม้ไม่รู้ว่าการป้อนของภีมจะเป็นแบบไหนแต่มันก็อุ่นใจขึ้นมากกว่าเดิม
“แต่ก่อน
