เซียงรื่อส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคออย่างไม่พอใจ เธอบิดตัวหวังจะลงจากกล้ามท้องของเขา ทว่าการกระทำดังกล่าวกลับส่งผลเสียย้อนกลับมาเมื่อจุดอ่อนไหวซึ่งไวต่อสัมผัสเบียดคลึงจนเธอต้องปิดปากกลั้นเสียงคราง ร่างเล็กสั่นสะท้านไหวและไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“เจ้าสัตว์ประหลาด” เสียงแหบพร่าของจอมมารดังขึ้นในความเงียบงัน “เจ้าริอ่านล่อลวงข้าแล้วยังกล้าทำร้ายข้าอีก!”
ดวงตาคมที่ปรับให้ชินกับความมืดจ้องมองเธออย่างร้อนระอุ ทว่าเซียงรื่อไม่มีสติมากพอที่จะแยกแยะได้ว่ามันเป็นแววตาของผู้ที่กำลังโกรธหรือว่ามีอารมณ์ใคร่กันแน่
“มัน...มันไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด! ข้าอธิบายได้”
“ถูกจับได้คาหนังคาเขาแล้วยังคิดจะบ่ายเบี่ยง เจ้าคิดว่าข้าไม่มีสมองรึ!”
“เจ้าปล่อยข้าก่อน” เซียงรื่อกล่าวเสียงสั่นเครือราวกับกำลังจะร้องไห้อยู่รอมร่อ
การกระทำดังกล่าวทำลายภาพลักษณ์ของสตรีผู้ทะนงและบ้าอำนาจในสายตาของฝูหมิงไปโดยสิ้นเชิง เสมือ
