“อย่าเพิ่งเดินลงมานะคะ เดี๋ยวลัดดามา”
เขาได้ยินเสียงของหล่นพื้นและเสียงร้องของคนตรงหน้าอย่างชัดเจน รู้สึกเหมือนเธอจะรีบผลุนผลันออกจากห้องไป ไม่รู้ครั้งนี้เขาทำเกินไปหรือเปล่า
“ลักษณ์ นั่นไปโดนอะไรมาอีก”
“อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“อุบัติเหตุคือสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่ามันจะเกิดขึ้น แต่ที่ลักษณ์โดนนี่คงเป็นฝีมือและความตั้งใจของบางคนสินะ”
นารถลักษณ์ไม่ได้ตอบแต่รีบร้อนจะเดินลงไปข้างล่างขณะที่กุมมือตัวเองจนแน่น ปานภูมิเลยเดินเข้าไปถือวิสาสะจับมือบางขึ้นมาดู
“ฝีมือพี่ตรีอีกแล้วใช่หรือเปล่า”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ คุณตรีคงไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้หรอก” แปลกมั้ยล่ะที่เธอปกป้องตรีศูล ทั้งที่เป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมาหลายปีดีดัก เมื่อก่อนหากเลี่ยงจะเจอหน้ากันได้ต่างฝ่ายต่างต้องเลี่ยง แต่พอมาเห็นเขาประสบเคราะห์กรรมแบบนี้แล้วก็ให้อดสะท้อนใจและสงสารไม่ได้ ยิ่งเรื่องราวครั้งนี้แม่ของเธอยังมีส่วนผิดด้วยแ
