ตอนที่ 9
1007 คำ
EP.09
บัดนั้นสงครามขนาดย่อมจึงยุติลง หยุดทั้งสายตาของนักศึกษาคนอื่นๆ ให้มองมายังกลุ่มของมยุรา หลายคนขยับเข้ามาดูอย่างสนใจ บางคนหันไปซุบซิบกันถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอาจจะเป็นเพราะหญิงสาวสองกลุ่มตบกันแย่งผู้ชาย
“สถาบันเดียวกันแท้ๆ จะหาเรื่องกันทำไม” วรัทว่าเสียงดัง สายตาไล่กวาดมองบรรดาเสือสาวที่กำลังจะถวายเล็บใส่กัน เขาหยุดสายตาที่มยุรา รู้สึกเหมือนจะคุ้นหน้ากับสตรีสาวคนนี้ ก่อนจะไปหยุดยังสาวอีกคนที่เป็นคู่อริของมยุรา “นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงชอบใช้กำลังกันนัก”
“หนูขอโทษค่ะ” สตรีสาวนางนั้นเอ่ยขอโทษเสียงอ่อย ก่อนจะชี้หน้ามยุรา “แต่หนูทนไม่ได้ที่ถูกคนมีอันจะกินอย่างมันดูถูกคนบ้านนอกอย่างพวกหนู”
“เรื่องแค่นี้เองหรอกหรือ” วรัทมองไปยังจำเลยสาวที่ถูกโจทย์ชี้ พร้อมกับเรื่องราวต่างๆ เริ่มลำดับชัดขึ้นทีละน้อย “อ้อ...พี่นึกออกแล้วว่าน้องเป็นใคร นิสัยนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ”
“นายหน้าจืด” มยุราเสียงเข้ม หล่อนเค้นสายตาแดงก่ำมองเขา “ฉันไม่คิดว่าจะเจอกับนายอีก หน็อย...”
“พี่เป็นรุ่นพี่ ส่วนน้องเป็นรุ่นน้อง คุณเข้ามาเรียนในสถาบันแห่งนี้ กรุณาเคารพความเป็นพี่เป็นน้องกันด้วยครับ”
“สำหรับนาย...” มยุราชี้หน้าแล้วก้าวถอยหลัง “ฉันจะไม่เคารพเด็ดขาด” ว่าแล้วหล่อนจึงหมุนกายเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
ขณะวรัทมองตามแล้วถอนใจ ก่อนจะหันไปทางรุ่นน้องสาวคู่อริของมยุราแล้วว่า
“ส่วนน้อง วันหลังก็อย่าปะทะกันให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกนะ คนอื่นเขาจะว่าจะอะไรเราก็อย่าไปสนใจ คนเขาพูดได้ก็ปล่อยเขาพูดไป ขอแค่เราอย่าไปเล่นตามอารมณ์เขาก็พอ แล้วนี่เรียนคณะอะไรกัน”
“คณะบริหารธุรกิจค่ะ....” สตรีสาวนางนั้นอมยิ้มระหว่างตอบ หล่อนรู้สึกปลื้มไปกับความเท่ห์ของรุ่นพี่คนนี้มาอย่างถนัดใจ
“เรียนคณะบริหาร ก็หัดบริหารจัดการกับอารมณ์ตัวเองด้วยนะ ใครจะว่าจะอะไรเราก็อย่าไปใส่ใจกับมัน เก็บเอามาใส่ใจก็มีแต่ทำให้เราร้อนใจตามไปด้วยเท่านั้น”
ว่าจบเขาจึงโปรยยิ้มให้กับรุ่นน้อง ก่อนจะหมุนกายเดินจากไปอีกทาง ปล่อยให้กลุ่มสาวๆ เหล่านั้นต่างยิ้มแก้มแทบปริไปกับความน่ารักและอบอุ่นของชายหนุ่ม
“ฉันได้ยินมาว่าพี่คนนี้เป็นเดือนมหาวิทยาลัยด้วยนะ คนอะไร หล่อยังไม่พอ ยังสมาร์ท อบอุ่นและมีคุณธรรมอีกด้วย”
“กรรณิการ์ ฉันรู้สึกปลื้มพี่คนนี้แล้วสิ เขาเรียนคณะอะไรน่ะ”
“จะคณะอะไรซะอีกล่ะ ก็คณะนิติศาสตร์ว่าที่อัยการสุดหล่อน่ะสิเธอ...”
“กรรณิการ์ ฉันชักอยากจะเป็นเมียของอัยการแล้วสิ...” คนเดิมว่าพลางกุมมือระหว่างกัน ประกายตาเพ้อฝัน
“อ้าว...ไหนว่าเธออยากจะมีสามีเป็นวิศวกรอย่างไรล่ะ...” เพื่อนคนเดิมแย้ง
“ไม่แล้วล่ะ ฉันอยากเป็นเมียอัยการ เป็นเมียของเดือนมหาวิทยาลัยปีที่แล้ว...”
“ยายบ้า...”
เพื่อนอีกคนหมั่นไส้ว่าใส่หน้าก่อนจะจับไหล่ยายเพื่อนจอมเพ้อเขย่าสุดแรงเกิดจนคนเพ้อร้องหวีดเสียงดัง
มยุราทำท่ากระฟัดกระเฟียดมานั่งตรงม้าหินอ่อนอีกด้านหนึ่ง หล่อนหงุดหงิดกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ รวมไปถึงไม่พอใจที่ได้เจอกับไอ้หน้าจืดบ้านนอกนั่นอีกครั้งหนึ่ง
“เจ็บใจนัก ยังไม่ทันได้ตบอีโบว์เลย” เพื่อนของมยุราว่าอย่างขัดใจ “พี่สุดหล่อคนนั้นไม่น่าจะมาห้ามเลย เสียดายจริงๆ”
“ใครสุดหล่อ...” มยุราตวัดตามองเพื่อนอย่างไม่พอใจ หล่อนเกลียดนายนั่น เพื่อนทุกคนจะต้องเกลียดด้วย “นายคนนั้นนี่นะ”
“ใช่ ฉันรู้มาว่าพี่สุดหล่อเขาเรียนคณะนิติศาสตร์ด้วยนะ ว้าว...ว่าที่อัยการ อนาคตรุ่งชัวร์ๆ อ้อ...พี่เขาเป็นเดือนมหาวิทยาลัยเมื่อปีที่แล้วด้วยนะพวกเธอ”
“เชอะ...หน้าจืดขนาดนั้นฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่าใครเลือกให้เป็นเดือนมหาวิทยาลัย ถ้าอย่างพี่ต้อมคณะเราก็ว่าไปอย่าง”
“นกยูง...ฉันขอถามเธอหน่อยเถอะ ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักพี่วรัท เธอไปรู้จักกับเขาตอนไหนกัน” เพื่อนสาวอีกคนถาม หลังเห็นท่าทางของมยุราฟ้องว่าคล้ายจะรู้จักกับพี่สุดหล่อในสายตาของพวกเธอ
“ฉันไม่อยากรู้จักนายคนนั้นหรอกนะ แค่บังเอิญต่างหาก”
“บังเอิญ...บังเอิญยังไงหรือ” นักศึกษาสาวอีกสามคนต่างจับตาที่มยุราเป็นจุดเดียว ด้วยหวังอยากรู้คำตอบจากเพื่อนในเร็วไว
“บังเอิญที่ฉันดันเคยไปเฉี่ยวชนคนปากหมาอย่างนายนั่นน่ะสิ หึ...คิดแล้วยังเจ็บใจอยู่เลย”
“ดีจริงๆ ที่เธอมีประสบการณ์แบบนั้นกับพี่วรัท เป็นฉันหน่อยนะจะสานสัมพันธ์ให้ถึงที่สุดเลย”
“หุบปากไปเลยนะยายยุ้ย นายคนนั้นปากหมาขนาดไหนหล่อนไม่รู้หรือยังไง อ้อ...ถ้าคิดจะคบกับฉันนะ อย่าพูดเรื่องดีๆ เกี่ยวกับนายหน้าจืดนั่นให้ฉันได้ยินเป็นอันขาด ฉันเกลียดมัน เกลียด...เกลียดมากด้วย”
“เชอะ...เธอจะเกลียดก็เรื่องของเธอสิ พวกฉันไม่ได้เกลียดไปกับเธอด้วยนี่ เนอะยุ้ย เนอะลูกเต๋า”
“ยายพวกนี้ นี่ฉันยังเป็นเพื่อนของเธออยู่ไหม ทำไมถึงไม่เข้าข้างฉัน”
“พวกฉันน่ะเป็นเพื่อนของเธอ แต่พี่วรัทหล่อเหลือเกิน...หล่อเกินนายน่านแฟนเก่าของเธออีกแน่ะ”
“เชอะ...”
มยุราแบะปากก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ภายในหัวใจรู้สึกเจ็บลึกร้าว ดวงตารื่นคล้ายดั่งจะมีน้ำตาไหลออกมา หล่อนกลบเกลื่อนความรู้สึกโดยการตะคอกไล่เพื่อนเสียงดังให้ตามหล่อนกลับห้องเรียน
- ผู้เขียน
