เถ้าแก่เซียงเห็นน้องชายประกาศเช่นนั้นก็อ้าปากค้าง
“ไหนเจ้าบอกว่า ไม่ชมชอบสตรีเช่นนางอย่างไรเล่า?”
ปัง!
จวิ้นอ๋องทุบโต๊ะเสียงดังสนั่น สีหน้าดุดันยิ่งกว่าครั้งใดที่เถ้าแก่เซียงเคยเห็น
“ครั้งนี้เพื่อศักดิ์ศรีของแคว้นหมิง หากปล่อยให้นางปฏิเสธข้า ก็เท่ากับยอมรับว่า บุรุษแคว้นเราไม่มีดีสู้บุรุษในแดนป่าเถื่อนนี้ได้”
เซียงวั่งซูจอมกะล่อนถึงกับส่ายหัว ‘ก็แค่เรื่องที่ฮ่องเต้หมิงเสนอ ยังไม่เป็นราชโองการเสียหน่อย หากแคว้นจินไม่เอาด้วยก็หันไปค้าขายแทนได้”
“เจ้า.....”
“ข้าคิดมาตลอดคืน ตรองตกแล้ว” ชายหนุ่มที่หน้าคล้ำ ใต้ตามีแถบครึ่งวงกลมช้ำวงใหญ่ “ท่านเสนอแผนมาได้เลย ไม่ว่าจะทางตรงหรืออ้อม ไม่ว่าจะเล่ห์ดีหรือชั่ว ท่านต้องช่วยข้าให้ทำสำเร็จ”
“......” เซียงวั่งซูอ้าปากค้าง กับ
