เขามองเข้าไปยังดวงตาสีฟ้าคู่นั้น ฉับพลันราวกับถูกตรึงเอาไว้ จวิ้นอ๋องมองเห็นหลันเซ่อโผบินอยู่ในดวงตาของนาง
“เจ้าปล่อยข้าได้แล้ว” นางปล่อยแขนออกจากร่างเขา เสียงทักนั้นทำให้จวิ้นอ๋องได้สติ ถอนตัวออกจากสายตาคู่นั้น ‘นางต้องเกี่ยวข้องกับหลันเซ่อเป็นแน่ ต้องหาโอกาสทดสอบ’
ใบหน้าของนางเกิดความร้อนผ่าว แต่เพราะสีผิวที่เข้มจัด ทำให้มองไม่เห็นความผิดปกติ “ข้าจะออกไปรอข้างนอก”
จวิ้นอ๋องเห็นอาการขัดเขินของนางก็อมยิ้ม เขารู้สึกว่า นางหวั่นไหว แผนขั้นต่อไปก็ต้องมา
เมื่อกลับถึงร้านข้าวสารเซียง จอมยุแยงนั่งตบพัดรออยู่ก่อนแล้ว “น้องชายเป็นเช่นไรบ้าง แผนนำตัวไปใกล้ชิดของเจ้า”
“หาวิธีทำให้ข้าได้เป็นที่ปรึกษาของจินหลี่หมิงที” ทิ้งท้ายไว้เท่านั้น แล้วจวิ้นอ๋องก็เข้าไปเขียนสาส์นลับหาพี่สะใภ้ ‘ข้าควรจะรักษาปานพวกนี้ก่อน เพื่อให้นางไ
