“อา... โอว... พี่กฤษณ์ขา... โอว... ซี้ด... โอว... ซี้ด... บัวไม่ไหวแล้ว... อูย... พี่กฤษณ์ขา... อูย... อา... อา... โอว... พี่กฤษณ์ขา... พี่กฤษณ์! โอว... โอว... กรี๊ดดดดด...”
เสียงหวานที่กรีดร้องยาวๆ ทำให้กฤษณ์ยิ้มทั้งที่ปลายลิ้นยังคงกดทาบอยู่ที่เกสรที่สั่นระริกเพราะความอยากมาถึงจุดสิ้นสุด ดอกบัวบอบบางส่ายร่อนและสั่นกระตุกอยู่หลายครั้งก่อนจะอ่อนระโหยตามเสียงครางแผ่วของเจ้าของดอกไม้
“อื้อ... พี่กฤษณ์ขา... บัวเสียวเหลือเกิน... อื้อ...”
กฤษณ์จูบซับที่เปลือกตาสวยหวานที่หลับพริ้มเพราะเหนื่อยอ่อน แต่ฝ่ามือบอบบางของบัวก็ยังคงลูบไล้อยู่บนเนื้อกายของเขาอย่างเข้าใจดีว่าเขายังไม่ถึงสวรรค์เช่นเดียวกับเธอ
และเมื่อริมฝีปากนั้นค่อยๆ ไล่สัมผัสจากเปลือกตาลงมาที่สองแก้มก่อนจะวกมาชอนชิมความหวานจากริมฝีปาก ข้อมือของบัวก็ตวัดรัดรอบลำคอของเขาเพ
