บทที่ 13

1406 คำ

"คุณเป็นคนเสนอตัวให้ผมเองไม่ใช่เหรอ" "คุณคิดแบบนี้เองเหรอ" "แล้วคุณจะให้ผมคิดยังไง" พอได้ยินคำจากปากของคนที่ทับร่างเธออยู่..ดวงตางามก็ค่อยๆ หลับลง ที่จริงเขาก็ไม่ได้ผิดที่คิดแบบนั้น เพราะเธอเป็นคนเสนอตัวให้อย่างที่เขาพูดมา พอหลับตาลงริมฝีปากหนาก็แนบจูบอีกครั้ง ถึงแม้เธอจะไม่ได้ปฏิเสธแล้ว แต่ก็ได้ยินเสียงสะอื้นในลำคอออกมา.. ร่างหนายันกายลุกขึ้น และสิ่งที่มันเชื่อมต่อกันอยู่นั้นก็ได้หลุดออก เพราะตอนนี้เขาคงไม่มีอารมณ์ที่จะเอาต่อแล้ว พอลุกขึ้นได้เขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป ..เพียงไม่นานก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ แล้วเดินไปหยิบกุญแจรถ เสียงสะอื้นของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงได้ดังขึ้น เมื่อเขาออกจากห้องไป ที่จริงมันก็ยังดังอยู่แบบนี้ตั้งแต่ตอนที่เขาอยู่ในห้องแล้ว แต่เขาก็ไม่คิดที่จะสนใจ หรือเขาคงจะรำคาญด้วยซ้ำจึงออกจากห้องไปแบบนี้ เช้าวันต่อมา "เมื่อคืนนี้ลูกไม่ได้กลับบ้านเหรอ" ไทเกอร์ถามเม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม