บทที่ 7
436 คำ
"ทำไม? หรือจะรอให้ฉันถอดให้"
คนร่างบางรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนที่พับวางอยู่บนชั้นขึ้นมากอดไว้..นัยหนึ่งเธอทำไปเพื่อปิดหน้าอกตัวเอง..
"หึ ทำเหมือนอินโนเซนต์" มุมปากหนาแสยะยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย
คนร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไปทันทีที่ถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นบนร่างกายของตัวเองออก.. //ใช่ค่ะ..สิบทิศถอดชุดของตัวเองกองไว้ตรงนั้นแล้วเดินล่อนจ้อนเข้าห้องน้ำ..
"โรคจิตหรือเปล่า" หญิงสาวได้แต่พูดเบาๆกับตัวเองโชคดีที่เห็นแค่ข้างหลัง
และเธอก็ต้องรีบหันมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองที่สวมใส่อยู่ เดี๋ยวออกจากห้องน้ำมาก็จะหาว่ารอให้เขาถอดให้อีก
พอชุดวิวาห์หลุดออกจากร่างระหงเธอก็รีบเอาผ้าขนหนูผืนนั้นพันรอบตัวไว้ และค้นหาอีกผืนเพื่อที่จะมาคลุมไหล่เพื่อไม่ให้มันโป๊เกินไป แต่ก็ไม่มี..จังหวะที่กำลังค้นอยู่นั้นประตูห้องน้ำก็ได้ถูกเปิดออกมา
และภาพที่เห็นมันก็ทำให้เธอตกใจจนรีบหันหลัง เมื่อเขาเดินออกมาในสภาพเดียวกับที่เดินเข้าไป
"ทะ.. ทำไมคุณไม่.." หญิงสาวพูดออกมาแบบตะกุกตะกัก
ชายหนุ่มร่างสูงก้าวเดินเข้ามาประชิดตัวแล้วโน้มใบหน้าลงมาหาคนตัวเล็กที่ยืนสั่นระริกอยู่ "ไม่..อะไร?"
"ไม่เอาผ้าเข้าไปใส่ด้วย"
"ห้องนี้มีผ้าเช็ดตัวแค่ผืนเดียว ตอนนี้มันอยู่ที่ตัวเธอ.."
"ผะ..ผืนเดียว?" เธอก็สะเพร่าเองที่ไม่ได้เตรียมของพวกนี้มาด้วย แต่บ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้มีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวได้ยังไง
"เอามายืมเช็ดก่อน" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ยื่นมือลงไปแกะผ้าเช็ดตัวตรงที่เธอเหน็บไว้หน้าอกออก
"กรี๊ดดด!" หญิงสาวตกใจรีบคว้าผ้าผืนนั้นไว้ก่อนที่มันจะหลุด
"แสบแก้วหู! จะกรี๊ดทำไมเนี่ย!"
"คุณไม่เห็นหรือไงว่าฉันอยู่ในสภาพไหน!"
"เดี๋ยวก็ได้ถอดแล้ว ทำเป็นอายไปได้"
"ถะ..ถอด?" ได้ยินแค่นี้เธอก็รีบถอยหลังไปจนหลังชนผนัง ใบหน้างามรีบเบือนหนีไปทางอื่น
แต่เขาก็ยังแกล้งเดินเข้ามาใกล้ๆ โดยที่ไอ้นั่นยังห้อยโตงเตงอยู่
"กรี๊ดดดด!!" ว่าจะไม่มองแต่ก็อดมองไม่ได้ พอเห็นแค่นั้นแหละหญิงสาวก็กรีดร้องแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
- ผู้เขียน
