บทที่ 3
788 คำ
ไทเกอร์คิดว่าเดี๋ยวแต่งกันไปคงจะรักกันเอง ที่เขาอยากจะให้สิบทิศแต่งงาน เพื่ออยากจะดึงลูกชายไว้ที่นี่ เพราะผู้หญิงที่สิบทิศพัวพันด้วย ถึงแม้จะเป็นเชื้อชาติไทย แต่เธอคนนั้นก็มีสัญชาติต่างประเทศ เพราะมีครอบครัวอยู่ที่โน่น ไทเกอร์กลัวว่าสักวันลูกจะไปอยู่กับหญิงคนรัก
เย็นวันเดียวกัน
"ถ้าผ่านช่วงนี้ไปแล้วเดี๋ยวทุกอย่างมันก็ดีขึ้นเอง" ไทเกอร์เข้ามาในห้องนอนเห็นผู้เป็นภรรยานั่งเหม่อลอยอยู่หน้ากระจก
"คุณพูดกับใครคะ" ที่รักมองซ้ายขวา แล้วก็ถามออกไป
"คุณอย่างอนผมนักเลย ที่ผมทำไปก็เพื่ออยากให้ลูกอยู่ที่นี่"
"ที่นี่บ้านของเขา ถ้าเขาไม่อยู่ที่นี่แล้วจะไปอยู่ที่ไหน"
"ถ้ามันเอากับผู้หญิงคนนั้น ยังไงวันยันค่ำมันก็ต้องไปอยู่กับเขาที่ต่างประเทศแน่"
"แต่ลูกไม่ได้รักผู้หญิงคนนี้ พวกเขาทั้งสองยังไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ"
"คุณก็ดูอย่างเราสองคนสิที่รัก แต่ก่อนคุณจำได้ไหมว่าคุณแม่.."
"จำได้สิคะ จำได้ว่าคุณไม่ได้รักฉัน"
"ไปกันใหญ่แล้วผมแค่ยกตัวอย่าง..อยู่กันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง"
"คุณก็เลยจะให้ลูกเดินตามรอย?"
"คุณช่วยเข้าใจผมหน่อยสิ"
"ค่ะฉันเข้าใจ" ว่าแล้วที่รักก็เดินออกจากห้องไป ถ้าอยู่ตรงนี้คงได้ทะเลาะกัน
พอลงมาถึงข้างล่างก็เห็นเข็มทิศลูกชายคนเล็กเดินเข้ามาพอดี
"ทะเลาะกับคุณพ่ออีกแล้วใช่ไหมเนี่ย" ชายหนุ่มร่างสูงเดินเข้ามาโอบกอดแม่ เวลาที่เขาเห็นหน้าของแม่ไม่สู้ดีเขาก็จะทำแบบนี้
"ก็มีอยู่แค่เรื่องเดียวนั่นแหละลูก ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็ว"
"คุณพ่อน่ะสิครับโทรตาม"
"โทรตาม?" นี่เขาจะทำอะไรอีก??
"กลับมาแล้วเหรอ" ไทเกอร์เดินตามภรรยาลงมาก็เห็นว่ากำลังกอดอยู่กับลูกชายคนเล็ก
"ครับพ่อ"
"เข้ามาหาพ่อในห้องทำงานหน่อย" ว่าแล้วชายวัยกลางคนก็เดินเข้าห้องทำงานที่อยู่ชั้นล่าง
ที่รักเป็นห่วงลูกชายทั้งสองคนมาก เพราะความคิดของสามี เขาอาจจะบริหารงานได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง..แต่กับเรื่องครอบครัวเขาล้มเหลวมาก แทนที่เขาจะสอนให้ลูกสองคนรักกัน แต่กลับสอนให้ลูกพยายามทำให้ดีกว่าอีกคนให้ได้
"เรื่องผู้หญิงคนนั้นลูกถอยออกมาได้แล้ว"
"อะไรนะครับ"
"ก็ผู้หญิงคนที่พ่อบอกให้ลูกลองคบหาดูใจ"
"แล้วยังไงครับ"
"พ่อจะให้เธอแต่งงานกับพี่ชายเรา"
"พ่อ!"
ก่อนที่ลูกชายจะพูดอะไรมากไปกว่านั้น สายตาของผู้เป็นพ่อจ้องเขม็ง
"ครับ"
วันต่อมา.. ที่บริษัท
"ผู้ชายคนนั้นมาอีกแล้ว" พนักงานต้อนรับด้านหน้าเห็นว่าคนเมื่อวานเดินเข้ามาก็เลยกระซิบพูดกัน
"ตกลงเขาเป็นใครกัน"
"ฉันก็ยังไม่รู้ แต่ดูท่าทางคงจะใหญ่พอตัว" ที่พนักงานพูดกันแบบนี้ เพราะเมื่อวานเขาไม่ยอมยื่นบัตร แถมยังถือวิสาสะขึ้นไปชั้นผู้บริหารโดยที่ไม่ฟังคำห้ามปราม
และวันนี้ก็เช่นกัน ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาเดินผ่านพนักงานตรงไปที่ลิฟต์แบบไม่ให้ความสำคัญอะไรกับเรื่องพวกนี้
"เมื่อคืนแกไปนอนไหนมา" ไทเกอร์ถามขึ้นทันทีที่เห็นสิบทิศเดินเข้ามา
"นอนที่คอนโด"
"คอนโดที่แกซื้อให้ผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอ"
"รู้สึกว่าผมทำอะไรพ่อก็รู้ไปหมดเลยนะ"
"ถ้าแกไม่อยากให้ฉันรู้ก็อย่าเอาเงินของวงตระกูลไปใช้สิ..หาเองได้ไหมล่ะ"
"ไหนห้องทำงานของผม" สิบทิศรู้ดีว่าถ้าจะเถียงกับพ่อเรื่องเงินเขาคงแพ้แน่
"ยังไม่ได้จัดให้"
"ตกลงพ่อจะให้ผมทำงานไหม"
"เย็นนี้นัดทานข้าวกับคนที่แกจะแต่งงานด้วย"
"ผมไม่ทาน"
ไทเกอร์วางปากกาลงที่โต๊ะอย่างแรง สายตาจ้องมองลูกชายคนโตแบบเอาเรื่อง
"ไปเจอกันงานแต่งเลยแล้วกัน..พรุ่งนี้พ่อจัดทันไหมล่ะ" เขาท้าทายพ่อกลับบ้าง ..สิบทิศมองดูหน้าผู้เป็นพ่อ "ถ้าพรุ่งนี้จัดไม่ทันงั้นผมก็ไม่แต่ง"
..มันคือคำขาดของเขาเช่นกัน เพราะพ่อของเขาหน้าใหญ่ขนาดนี้ คงไม่จัดงานเล็กๆ และถ้าเป็นงานใหญ่ใช้เวลาจัดเตรียมเพียงแค่วันเดียวคงไม่ทันแน่
- ผู้เขียน
