หลอกเด็ก

พรุ่งนี้เขาต้องรับมุกลูกสาวของน้าที่เป็นเพื่อนสนิทของแม่ เขาจะจำน้องได้แค่ตอนเด็กๆก่อนที่จะกลับมาที่ประเทศไทย พ่อฝากให้ดูน้องระหว่างเที่ยวหนึ่งปีก่อนกลับไปเรียนมหาวิทยาลัย พ่อก็ช่างไว้ใจเขาเหลือเกินว่าจะดูแลน้องได้ทั้งที่ขนาดตัวเองเขายังเอาจะไม่รอดเลยด้วยซ้ำ “อย่าใจร้ายกับน้องนะนิว!” พ่อมาสั่งถึงที่บ้านเลย “ครับ ผมจะพยายามแล้วกัน” ย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่จำได้รางๆเรื่องของน้อง “พี่นิวจะไปไหนมุกไปด้วยฮือๆ” “น่ารำคาญ! พี่กลับจะไปเรียนแล้ว” “พี่นิวใจร้าย!” นั่นมันอดีตแต่ปัจจุบันผมก็ยังใจร้ายอารมณ์ร้อนเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ตอนนั้นมุกอายุได้เจ็ดขวบมั้งแต่ว่าตอนนี้ก็น่าจะสิบแปดแล้วล่ะถึงได้อยากมาเที่ยวขนาดนี้ “งานก็ต้องทำภาระก็ยังมีอีก แม่งเอ้ย!!” เขาไม่อยากนึกภาพเด็กขี้แยต้องมาอยู่บ้านหลังเดียวกันเลย ณ สนามบิน เขาเดินฝ่าคนไปเพื่อรอรับมุกตอนเก้าโมงกว่าแล้วนี่มันคือเวลาทำงาน ถึงปรกติผมจะเข้าเที่ยงบ้าง เข้าเช้าบ้างตามสถานการณ์แต่วันนี้ตอนบ่ายมีประชุมไงเลยต้องรีบ “อยู่ไหนวะ?” เขามีแค่รูปในโทรศัพท์ที่ไม่รู้ว่าตัวจริงจะเหมือนรึเปล่า สมัยนี้แอปแต่งรูปเยอะแยะไป “พี่นิว!!!” “มุกเหรอ?” “นี่มุกเองค่ะ พี่นิวจำไม่ได้เหรอน้อยใจจัง!” เธอจำพี่นิวได้ถึงเราจะไม่ได้เจอกัน ทำไมล่ะเขาถึงจำกันไม่ได้ “ไปเร็วพี่มีประชุมตอนบ่าย” เขาคงต้องเอามุกไปออฟฟิศด้วยเลยเพราะถ้าไปบ้านแล้วมาออฟฟิศคงไม่ทันแน่ จะให้นั่งแท็กซี่กลับเองดูจากสภาพแล้วไม่น่ารอดหรอก “เดินเร็วจังรอมุกด้วยสิ” พี่นิวขายาวก็เดินเอาแบบไม่สนใจเลย ส่วนเธอขาสั้นมากก็แทบวิ่งตามได้อยู่แล้ว “เตี้ย!” เขารีบเนี่ยเห็นไหมห่ะ เธอทำปากยู่ใส่คนขายาวกว่าที่หันมาว่าเธอเตี้ย รู้ไหมเธอมส่วนสูงตั้งหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซ็นติเมตรเลยนะ ดูยังไงก็ไม่เห็นว่าจะเตี้ยเลย เธอว่าพี่นิวนั้นแหละที่ตัวสูงเกินไป “มองค้อนพี่ อีกขึ้นรถเร็วพี่รีบ!” จะว่าไปแล้วก็น่ารักวะ ยิ่งทำหน้าบูดแบบนี้ยิ่งน่ารักน่าจับมาตีก้นทีสองที ข้อหามันเขี้ยว “เราจะไปไหนกันก่อนคะ?” เธอยังไม่กินอะไรเลยแล้วตอนนี้ท้องก็ปั่นป่วนไปหมดเพราะหิว “ก็บอกว่าไปออฟฟิศพี่ไง ทำไมมีอะไรรึเปล่า?” “คือว่ามุกยังไม่ได้กินอะไรเลย แล้วตอนนี้ก็จะเที่ยงแล้วด้วย มุกหิวอะพี่นิว” “โอเค! งั้นไปกินที่ออฟฟิศพี่แล้วกัน” ก่อนถึงออฟฟิศเขาแวะซื้อข้าวผัดมาสองกล่อง น้ำอัดลมกและกาแฟมาด้วย บ่ายนี้ประชุมจะพลาดไม่ได้ ยิ่งเป็นบริษัทเปิดใหม่ยิ่งต้องเข้มงวด เขาพามุกไปที่ห้องส่วนตัวซึ่งมีสายตาพนักงานแอบดูแต่จะถามว่าแคร์ไหม? เขาตอบได้เลยว่าไม่ “มุกมีแฟนยัง?” “ไม่มีค่ะ แล้วพี่นิวมีแฟนแล้วเหรอคะ?” “ไม่มีหรอกแฟน กินได้ไหมข้าวผัดแบบนี้” “ได้ค่ะ แม่เคยทำให้มุกกิน” “อยู่ห้องเงียบๆล่ะ พี่ประชุมประมาณชั่วโมงหนึ่งน่าจะเสร็จแล้วถึงจะพาไปบ้าน โอเคนะมุก” “ค่ะ แต่มุกขอนอนได้ไหมบนโซฟานี้ก็ได้” “แล้วแต่ อย่านอนกรนนะพี่อายเขา” เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดเสียงดังใส่แบบนี้ แต่เคยตัวที่ชอบใช้อารมณ์ตัวเองจนลืมไปว่ารอบนี้เป็นน้องไม่ใช่เพื่อนฝูง หลังจากประชุมเสร็จแล้วก็กลับเข้าห้องทำงานมาอีกทีน้องก็หลับไปแล้ว ทำไมหลับง่ายจังเลยวะ นี่ขนาดผมประชุมแค่ชั่วโมงกว่ายังหลับลึกได้ขนาดนี้เลยเหรอ เด็กหน้อเด็กจะถูกลักหลับยังไม่รู้ตัวอีก “มุกตื่นเร็ว” เขาเขย่าแขนเบาๆก็ตื่นแล้ว “อืม…ยังนอนไม่อิ่มเลย” “ไปนอนที่บ้านลุกได้แล้ว” เขย่าแขนน้องต่อจนเห็นว่าเจ้าตัวตื่นแล้วถึงไปเก็บกระเป๋าทำงานไป เฮ้อ…ทำไมโตแบบนี้! เขาหมายถึงหน้าอกนะไม่ใช่ตัว! เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะไปล้างหน้าล้างตาตามที่พี่นิวบอก พอออกมาพี่นิวก็พร้อมกลับบ้านมากเลย เธอก็อยากนอนสบายๆบนเตียงแล้วนอนบนโซฟาเพราะว่ามันปวดคอ “พี่นิวหล่อขนาดนี้ทำไมถึงยังโสดคะ?” “ถามขนาดนี้แอบชอบพี่รึเปล่า?” “มุกจะชอบพี่ได้ไงล่ะ?" “แล้วทำไมจะชอบไม่ได้ เราไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆกัน” “พี่นิวได้ยินเสียงอะไรไหม?” พี่นิวลูบหัวเธอเบาๆ แล้วมองด้วยสายตาที่เอ็นดูแบบนี้มันทำให้หัวใจเต้นแรงมากเลย เธอคิดว่าได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแล้วเนี่ย “หูเพี้ยนแล้ว ไปขึ้นรถ” เสียงบ้าบออะไรวะ นอกจากเสียงสตาร์ทรถก็ไม่มีอะไรแล้วนะ มุกคงจะหูแว่วเพราะนอนน้อยมากกว่ามั้ง แล้วดูทำไมต้องหน้าแดงขนาดนี้ด้วยล่ะวะ หรือว่าอากาศที่นี่มันร้อนเกินไป “ร้อนแล้วทำไมไม่บอกพี่ห่ะ” เขาเร่งแอร์ให้เลยดีกว่าขี้เกียจถามให้วุ่นวาย เฟอร์รารี่สีแดงสดแล่นไปด้วยความเร็วต่ำกว่าปรกติพอสมควรเพราะมีเด็กนั่งรถมาด้วย นั่นเลยทำให้เท้าซึ่งปรกติเหยียบคันเร่งเต็มที่ต้องเพล่าๆลงบ้างจะได้ไม่ตกใจมาก “ถึงแล้วบ้านพี่” ประตูมันเลื่อนอัตโนมัตินั่นเลยทำให้คิดได้ว่าลืมทำกุญแจประตูไว้ให้น้องเลย ส่วนกุญแจบ้านเป็นระบบสแกนลายนิ้วมือเอามันเลยไม่ใช่เรื่องยากที่จะจัดการทำให้ “พี่นิวอยู่กับใครเหรอคะ?” ก็มีรถจอดตั้งสามคัน มีมอเตอร์ไซค์คันใหญ่กับจักรยานน่ารักอีกด้วย “กับมุกไงถามมาได้” ดีอย่างที่เขาให้ลูกน้องมาเอากระเป๋ามุกมาให้แม่บ้านจัดการเรียบร้อย “พี่ถามหน่อยสิ ทำไมถึงเลือกมาที่นี่ล่ะ?” เขายังไม่เข้าใจตรงนี้นะเพราะว่ามุกเคยมาแค่ปีละครั้งเอง “มุกคิดถึงพี่นิวไง” เธอไม่เจอพี่นิวนานมากจนจำอะไรแทบไม่ได้ แล้วกลับมาที่ไรเขาก็ไม่เคยแวะไปเล่นด้วยเลย “จริงเหรอ? จำพี่ได้ก็บุญแล้วมั้ง ตอนนั้นมุกยังเด็กเกินไปนะ” เขาพาขึ้นมาชั้นสองถึงห้องมุกพอดี เขาพยายามจะตกแต่งให้ดูดีนะแต่มันทำได้แค่นี้จริงๆ “ว้าว! ที่นอนนุ่มจังเลย” เธอกระโดดลงบนที่นอนนุ่น “นุ่นจริงเหรอ?” เขาเห็นแล้วก็เดินไปนั่งบนเตียงด้วย ก่อนจะหยิบตุ๊กตาขึ้นมาวางไว้ให้ แล้วอดจะอมยิ้มไม่ได้กับท่าทีแบบเด็กๆที่เห็นตุ๊กตาตัวใหญ่เหมือนว่าจะถูกใจมาก “ให้เจ้าหมีตัวนี้ชื่อโรซี่นะคะ” “ไหนจำอะไรเกี่ยวกับพี่ได้บ้าง?” เขาอยากจะรู้จริงๆว่าจำอะไรได้ในเมื่อตอนนั้นมุกแค่เจ็ดขวบ แล้วเขาก็ขึ้นม.ปลาย “พี่นิวใส่ชุดนักเรียน” เธอจำได้ไม่มากหรอก “ตอนเด็กมุกติดพี่มากเลย ชอบหอมแก้มพี่เช้าเย็นตลอด” “ไม่จริงหรอก มุกไม่เคยหอมแก้มใครเลยนอกจากมัมมี้กับแด๊ดดี้ พี่นิวอย่ามามั่วนะ” “ให้พี่หอมแก้มทวนความทรงจำไหม?” เขากลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่เลย นี่เขาแค่ขอหอมแก้มทำไมต้องทำหน้าคิดมากขนาดนั้นด้วยล่ะ เขาไม่ได้ขอมีเซ็กซ์ซะหน่อย ฟอด… “พี่นิวนิสัยไม่ดี!” “ถือว่าเอาคืนที่เมื่อก่อนหอมแก้มพี่ตลอดแล้วกัน” “บ้า! มุกไม่ได้” “อยากได้อะไรเพิ่มเติมก็บอกพี่นะ” เขาแกล้งน้องแค่นี้พอแล้วแหละ ขืนถ้าแกล้งหนักกว่านี้เดี๋ยวจะร้องไห้ขี้มูกโปงไปฟ้องน้าเอาได้ เขาขี้เกียจมีปัญหาในช่วงนี้ด้วย คล้อยหลังที่พี่ชายออกไปสาวน้อยอกมือทาบอกซ้ายตกใจกับอัตราการเต้นของหัวใจที่แรงขึ้นเพียงแค่ได้รับความอ่อนโยนเล็กน้อยจากพี่นิว ใครจะรู้บ้างว่าเธอรอวันที่จะได้เจอพี่ชายสุดที่รักอีกครั้งนานแค่ไหนกว่าจะมีโอกาสนี้ “ใจเต้นแรงจัง” เขาไม่คิดว่าตัวเองจะคิดชั่วช้าระยำกับน้องได้ ตอนนี้อยากได้น้องมาเป็นคนรักไม่ใช่น้องสาวอย่างที่มุกเข้าใจ เขาสงสัยตัวเองตั้งแต่เจอที่สนามบินแล้วความรู้สึกต้องการมันชัดมากจริงๆจนห้ามตัวเองไม่ไหว “มึงจะเลวกับน้องไปถึงไหนวะ!” ก๊อกๆ ๆ “พี่นิวเปิดประตูให้หน่อย” “มีอะไรพี่ไม่ว่าง” คนยังจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้น้องก็มาหาอีกเนี่ยนะ ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้าแบบไหนตอนนี้ “นี่สร้อยคอมุกซื้อมาฝากค่ะ” เธอหยิบเจ้าสร้อยคอที่มีจี้เป็นตัวเอ็นกับเอ็มไข้วกันอย่างน่ารัก “ปัญญาอ่อนนะมุกพี่ไม่ใส่สร้อย!” เขาหันหน้าหนีแต่ก็หยิบสร้อยจากมือมุกมาดูซึ่งมันก็สวยดี “ขอโทษค่ะ มุกแค่อยากให้พี่คิดถึงมุกเวลาเห็นสร้อยนี้” เธอเบะปากนิดนึงก่อนจะเงยหน้ามองพี่นิวด้วยสายตาหง่อยๆ “เฮ้อ! ไปนอนไปเดี๋ยวเย็นๆจะพาไปซื้อของ” “ค่ะ มุกไม่กวนพี่แล้วก็ได้”