4
3039 คำ
20 นาทีต่อมา...Cassius villa (แคสเซียส วิลล่า)
ทันทีที่ขึ้นมายังชั้นบนสุดที่เป็นสถานที่พัก เพชรดนัยก็อุ้มซีซ่าร์ไปวางที่เบาะนอนในบ้านหลังเล็กที่เป็นห้องนอนของอีกฝ่าย ก่อนจะเดินไปยังห้องนอนของตนแล้วล้วงมือถือออกมาพร้อมกับพิมพ์แชตไลน์ไปหาฟ้ารดา
Caros : พรุ่งนี้สี่โมงเย็นพี่ไปรับที่หน้าคอนโดนะครับ
ฟ้ารดา : ค่ะ พี่เพชรถึงห้องพักแล้วเหรอคะ?
Caros : ครับ
ฟ้ารดา : เอ่อ...พี่เพชรพิมพ์ภาษาไทยได้ด้วยเหรอคะ?
Caros : ได้สิครับ! ก็แม่ของพี่เป็นคนไทยนี่
ฟ้ารดา : แต่หน้าของพี่เพชรไม่ค่อยเหมือนคนไทยเลยนะคะ ตอนที่ได้ยินพี่เพชรพูดไทยฟ้ายังอดแปลกใจไม่ได้เลยค่ะ
Caros : hahaha สงสัยพี่คงได้พ่อมาเยอะน่ะครับ แล้วนี่น้องฟ้าทำอะไรอยู่เอ่ย?
ฟ้ารดา : อ๋อ! ฟ้ากำลังจะเข้านอนแล้วค่ะ
Caros : จริงๆ ก่อนกลับพี่แอบคิดว่าจะได้เห็นหน้าน้องฟ้าอีกครั้ง
ฟ้ารดา : สงสัยฟ้าคงอาบน้ำอยู่มั้งคะ พอออกมาอีกทีก็ไม่เจอใครแล้ว
Caros : ว้าว! พี่น่าจะอยู่ต่ออีกนิด
ฟ้ารดา : ทำไมเหรอคะ?
Caros : ก็จะได้เห็นว่าน้องฟ้าใส่ชุดนอนแบบไหนยังไงล่ะครับ?
ฟ้ารดา : ...ฝันดีนะคะ
Caros : ฝันดีครับ
เพชรดนัยจ้องมือถืออยู่นานเกือบชั่วโมง คิดว่าสาวเจ้าจะตอบกลับมาอีกครั้ง แต่ที่ไหนได้ กลับเงียบหายไปซะดื้อๆ “เฮ้อ...สงสัยจะอายแน่ๆ เลยว่ะ”
คนที่ไม่เคยรออะไรนานๆ ขนาดนี้มาก่อน ส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วลุกเดินไปอาบน้ำชำระร่างกาย จากนั้นก็ขึ้นไปนอนฝันหวานต่อที่บนเตียงด้วยสีหน้ามีความสุข พลางคิดวนไปว่าจะพาสาวเจ้าไปดินเนอร์ที่เรือสำราญเหมือนที่เพื่อนรักทำ หรือว่าจะพาเธอมาดินเนอร์ที่เซฟเฮาส์ของตน
Hagan villa...ฟ้ารดาจ้องมองมือถือนิ่งหลังจากเห็นอิโมจิ กับข้อความที่อีกฝ่ายพิมพ์ส่งมา มันทำให้เธอรู้สึกใจสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“เขาจีบเราหรือเปล่านะ?” คนที่เพิ่งจะเคยรู้สึกตื่นเต้นกับเพศตรงข้ามเป็นครั้งแรกถามตัวเองอย่างไม่มั่นใจ
“ไม่มีทาง เขาก็แค่แหย่เล่นขำๆ หล่อๆ แบบนี้คงจะเจ้าชู้ตัวพ่อแน่ๆ เลย” หญิงสาวบอกตัวเองเสร็จก็ล้มตัวนอนบนเตียงต่อ พยายามจะข่มตาให้หลับ
แต่ทว่า...ใบหน้าหล่อเหลาของเพชรดนัยก็ผุดขึ้นมาไม่ขาดสาย จนทำให้เธอต้องลุกขึ้นมาเสิร์ชชื่อกับนามสกุลของอีกฝ่ายที่ google เพื่อเข้าไปส่องประวัติที่ผ่านมา ซึ่งก็ไม่มีภาพควงสาวออกงาน แต่มีข่าวซุบซิบว่ากินนางแบบคนนั้นนางเอกคนนี้เยอะแยะมากมาย แถมแต่ละคนก็เป็นตัว Top ของวงการบันเทิงทั้งนั้น
“นี่ไง! ว่าแล้วเชียว แล้วก็ทำมาเป็นชวนเราออกเดต ชิ!” ฟ้ารดากดปิดมือถือทันทีอย่างรู้สึกหงุดหงิด พลางคิดในใจว่าหากเธอไปกับเขาพรุ่งนี้ ในประวัติของเขาก็อาจจะเพิ่มเธอเข้าไปอีกคน
“อ๊ะ! แต่เราอาจจะเป็นเดตแรกของเขา แล้วก็อาจจะเป็นผู้หญิงเอเชียคนแรกที่เขาควงออกหน้า” คนที่กำลังสองจิตสองใจ เพราะแอบชอบอีกฝ่ายตั้งแต่ได้สบตาครั้งแรกเริ่มจะลังเลขึ้นมานิดๆ
“ไม่เอาๆ แกโตแล้วนะยัยฟ้า จะทำอะไรก็นึกถึงหน้าพ่อกับแม่ให้เยอะๆ สิ” สำนึกในด้านดีรีบท้วงทันใด
คนที่กำลังคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงต่อ ล้มตัวลงนอนพร้อมกับเอามือก่ายที่หน้าผาก นึกถึงใบหน้าของบิดามารดาและใบหน้าที่หล่อดังเจ้าชายกรีกสลับกันไปมา พลันหัวใจก็เอียงไปทางนั้นที เซมาทางนี้บ้าง กับเหตุผลที่คิดเอง เออเอง สรุปเอง และแก้ต่างให้อีกฝ่ายเอง จนกระทั่งท้องฟ้าของยามราตรีค่อยๆ เปลี่ยนสีและส่องแสงสว่างของดวงอาทิตย์ในยามเช้า
“บ้าจริง! นี่เรามัวแต่คิดอะไรอยู่เนี่ย?” หญิงสบถด่าตัวเองก่อนลุกไปดึงผ้าม่านมาปิดบังแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาภายในห้อง แล้วกลับขึ้นไปนอนบนเตียง พร้อมกับพยายามข่มตาให้หลับ
วันต่อมา...เพชรดนัยเรียกคนสนิทให้พาซีซ่าร์ไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านประจำ ขณะที่ตัวเองจะมาสก์หน้า ขัดตัวอยู่ที่ห้องตั้งแต่เช้า จนกระทั่งบ่ายนิดๆ โดโนเวลก็พาซีซ่าร์มาส่งให้
“บอสจะไปไหนเหรอครับ”
“จะไปออกเดต” เพชรดนัยบอกก่อนจะอุ้มซีซ่าร์เข้ามาดมกลิ่นว่าหอมและหล่อพอจะพาไปแนะนำให้สาวเจ้ารู้จักหรือยัง
“อะ...ออกเดต เอ่อ...กับซีซ่าร์น่ะเหรอครับ” โดโนเวลถามเสียงอย่างมึนงง
“บ้า! กับสาวสิโว้ย” เพชรดนัยขมวดคิ้วแทบพันกันกับคำถามของคนสนิท
“คะ...ใครเหรอครับ” โดโนเวลถามอย่างสงสัยเพราะเมื่อวานตอนเข้าประชุมงานแทนผู้เป็นนายจนดึกดื่น เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“เพื่อนของมิกิน่ะ ชื่อน้องฟ้า อ๊ะ! แล้วไวน์สะสมของฉันหายไปไหน ตั้งห้าขวด” เพชรดนัยบอกก่อนจะทำหน้าตกใจ เมื่อไวน์ในตู้โชว์ที่บาร์เครื่องดื่มหายไปหลายขวด
“อ๋อ! ก็เมื่อวานบอสสั่งให้พีเคมาเอาไม่ใช่เหรอครับ?” โดโนเวลถามด้วยหัวใจสั่นๆ พลางคิดไปถึงสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอันโตนีโอ้ขึ้นมาตงิดๆ เพราะเมื่อวานตอนที่อีกฝ่ายมานั้น เขากำลังประชุมสายกับทางฝั่งเอเชีย เกี่ยวกับการเปิดตัวคอลเลกชันใหม่ จึงทำให้ไม่ได้สนใจอีกฝ่าย
“พระเจ้า! ไอ้อลัน ไอ้เพื่อนเลว” เพชรดนัยสบถอย่างหัวเสีย เพิ่งจะถึงบางอ้อว่าไวน์ที่เปิดดื่มไปเมื่อวานทั้งหมด เป็นไวน์สะสมของตน
“สรุปบอสไม่ได้สั่งเหรอครับ” คนที่ยังไม่หายสงสัยถามย้ำ
“เฮ้อ...ช่างมันเถอะ” เพชรดนัยส่ายหน้าอย่างเพลียๆ พลางแอบคาดโทษเพื่อนรักในใจ
“ขอโทษด้วยนะครับ ผมน่าจะโทรถามบอสก่อน” โดโนเวลบอกอย่างรู้สึกผิด เพราะไวน์ที่เรียงรายอยู่ในตู้โชว์นั่น แต่ละขวดแพงหูดับจนไม่กล้าจะดื่มเลยทีเดียว
“ช่างเถอะน่า ว่าแต่...ถ้าแกมีแฟน แกจะพาเขาไปออกเดตที่ไหน?” คนที่มีกำลังมีความรัก เปลี่ยนมาถามเรื่องที่สำคัญกว่า
“อืม...ผมเหรอครับ ผมน่าจะพาเธอไปโรงแรมที่ไหนสักแห่งที่หรูๆ จากนั้นก็เปิดห้องเอากันครับ” โดโนเวลบอกสิ่งที่ทำเป็นประจำ
“เฮ้ย! มันเอากันได้ง่ายๆ ขนาดนั้นเหรอวะ?” เพชรดนัยถามพร้อมกับกลอกตาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะหลังจากที่ไปหาข้อมูลใน google มานั้น ส่วนใหญ่มักจะบอกเหมือนๆ กันว่าการออกเดตครั้งแรก คือการทำให้อีกฝ่ายไว้วางใจ ประทับใจ เดตครั้งที่สองหรือสามถึงจะมีลุ้นเรื่องบนเตียง
“โธ่! บอสก็ถามแปลกๆ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อย ถ้าหากรู้ว่าจะต้องออกเดตกับผู้ชาย เขาก็คิดเอาไว้แล้วล่ะครับว่ามันต้องไปต่อกันที่โรงแรม” โดโนเวลบอกอย่างขำๆ เพราะปกติผู้เป็นนายก็มักจะนัด ดารา-นางแบบไปเจอที่โรงแรมตลอด บางคนเป็นงานหน่อยก็อาบน้ำแล้วนอนรอบนเตียงด้วยซ้ำ
“นี่แฟนน่ะโว้ย ไม่ใช่คู่ขา” เพชรดนัยถลึงตาใส่คนสนิทที่เริ่มจะพูดจาไม่เข้าหู
“เหมือนกันแหละครับบอส เผลอๆ เธออาจจะแอบเตรียมคอนดอมเอาไว้ในกระเป๋าก็ได้ครับ ผู้หญิงสมัยนี่พร้อมยิ่งกว่าพร้อมซะอีก” โดโนเวลส่ายหน้าอย่างเพลียๆ กับสายตาขุ่นเคืองนั้น
“ไอ้ดอม! น้องฟ้าไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น” เพชรดนัยสวนกลับอย่างไม่พอใจ
“เอ่อ...ผมขอโทษครับ ผมไม่เคยเจอคุณฟ้ามาก่อน ก็เลยไม่รู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน เอาเป็นว่า...บอสก็เตรียมๆ เสื้อเกราะติดกระเป๋าไปด้วยนะครับ เผื่อได้ใช้” โดโนเวลหน้าเจื่อนไปนิด เมื่อรู้ว่าสาวคนที่ชื่อ ‘ฟ้า’ พิเศษและสำคัญต่อผู้เป็นนายจริงๆ
“ยุ่งน่า” เพชรดนัยบอกก่อนจะอุ้มซีซ่าร์เดินไปนั่งที่โซฟาใกล้ๆ เมื่อขอความเห็นหรือว่าแนะนำจากคนสนิทไป แล้วได้กลับมาแต่สิ่งที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัว เพราะอีกฝ่ายเอาผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เคยผ่านมาเป็นเกณฑ์วัดอยู่ตลอด
“แล้วบอสจะไปกี่โมงครับ” โดโนเวลรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“สามโมงครึ่งออกเดินทาง” เพชรดนัยตอบก่อนจะเล่นกับซีซ่าร์ที่กำลังออดอ้อน
“โห...ผมนึกว่าจะเดตกันตอนสามสี่ทุ่มซะอีก” โดโนเวลถามอย่างไม่เข้าใจ ‘เดตกันบ่ายสาม แล้วจะไปได้กันกี่ตอนทุ่มวะ?’
“ฉันจะพาน้องฟ้าไปเที่ยวที่ เดอะ ไล อ้อน ซี” เพชรดนัยส่ายหน้านิดๆ เมื่อเห็นสีหน้าพิลึกพิลั่นของคนสนิท ‘สงสัยไม่เคยออกเดตมาก่อนแน่ๆ เลยไม่รู้ว่าครั้งแรกมันต้องสร้างความประทับใจ’
“งั้นผมก็ต้องไปเตรียมฮอเอาไว้รอน่ะสิครับ” โดโนเวลบอกอย่างรู้งาน
“ใช่! แล้วไม่ต้องบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้น่ะ โดยเฉพาะอลัน” เพชรดนัยรีบกำชับ เพราะไม่อยากโดนเพื่อนรักล้อในตอนนี้
“ได้ครับบอส!” โดโนเวลพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ว่าผู้เป็นนายคงจะอาย หากจะต้องเดินตามรอยของเพื่อนรักไปในเวลาอันรวดเร็ว
“อ้อ! ในแชตกลุ่มของนายด้วยนะ” คนที่ยังไม่วางใจ ย้ำอีกครั้ง
“ครับ! ผมจะปิดปากให้เงียบเลย” โดโนเวลทำท่ารูดซิบปากให้ผู้เป็นนายดูก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปโทรสั่งให้นักบินเตรียมสแตนบายที่เฮลิคอปเตอร์ลำใหม่รอ
เพชรดนัยส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะพาลูกชายตัวน้อยไปนอนที่บ้านหลังเล็กของอีกฝ่าย จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนแล้วบรรจงแต่งตัวให้ดูดีกว่าทุกๆ ครั้ง ขณะกำลังคิดไปว่าจะสั่งอะไรให้สาวเจ้าทาน? จะไปเดินชมส่วนไหนของเรือก่อน? หรือจะพาไปดูห้องพักส่วนตัวของเขาแล้วใช้เวลาอยู่ด้วยกัน พูดคุยแลกเปลี่ยนสารคัดหลั่ง เอ๊ย! แลกเปลี่ยนความคิด
บ่ายสามโมงสี่สิบนาที... เพชรดนัยพาซีซ่าร์เข้าไปนั่งในรถบูกัตติเวย์รอนป้ายแดง ที่โทรไปสั่งซื้อเมื่อช่วงเช้า แล้วตอนเที่ยงผู้จัดการของโชว์รูมก็นำมาส่งให้ที่ด้านหน้าวิลล่า เขาอยากจะสร้างความประทับใจในเดตครั้งแรก เพราะรู้ว่าฟ้ารดาชอบรถบูกัตติ ซึ่งประจวบเหมาะกับที่โชว์รูมมีสีฟ้าคราม เขาจึงรีบเซ็นเช็คจ่ายทันที
ชายหนุ่มหยิบมือถือมาต่อสายหาสาวเจ้าอยู่สามครั้ง ปรากฏว่ามือถือติดต่อไม่ได้ คนที่เริ่มจะร้อนรุ่มหัวใจ เปลี่ยนไปโทรหาคามินแทน แต่อีกฝ่ายก็ดันปิดเครื่องอีกเช่นกัน
“บ้าจริง! นี่มันอะไรกันวะ?” เพชรดนัยสบถอย่างหัวเสีย รีบต่อสายหาคนสนิท
“ครับบอส!”
“แกอยู่ไหนดอม?”
“ผมสแตนบายรอบอสอยู่ที่เฮลิคอปเตอร์ครับ”
“แกรู้ไหมว่าตอนนี้พี่ชายของน้องฟ้าอยู่ไหน”
“รู้ครับ! ตั้งด่านอยู่แถวนอกเมือง”
“แล้วน้องฟ้าล่ะ?”
“อ้าว! บอสติดต่อคุณฟ้าไม่ได้เหรอครับ”
“ถ้าได้ฉันจะถามแกงั้นเหรอ!” เพชรดนัยตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“เอ่อ...งั้นเดี๋ยวผมจะให้พีเคลองถามคุณมิกิครับ”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง”
“งั้นผมไปดูกล้องวงจรปิดที่ฮาเกนวิลล่าให้ครับ” ปลายสายรีบเสนอทางเลือกที่จะตามหาเพิ่ม
“ได้เรื่องยังไงแล้วรีบโทรบอกฉันแล้วกัน”
“โอเคครับ”
“ให้ตายสิ! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ?” คนที่ตั้งใจจะออกเดตครั้งแรกในชีวิตสบถอย่างหัวเสีย พลางแอบคาดโทษสาวเจ้าในใจ ‘นี่ถ้าไปที่สกาล่าแล้วเจออยู่ที่นั่นล่ะก็ เป็นเรื่องแน่ฟ้ารดา’
สกาล่า วิลล่า...
“สวัสดีครับคุณคารอส” กิติเอ่ยทักทายเพื่อนรักของเจ้านายด้วยน้ำเสียงสดใส
“อลันอยู่ข้างบนใช่ไหม?”เพชรดนัยเอ่ยถามคนที่วิ่งเข้ามาหา
“อยู่ครับ” กิติพยักหน้ารับยิ้มๆ
“โอเค! งั้นฝากเอารถไปเก็บหน่อย” เพชรดนัยส่งกุญแจรถพร้อมกับทิปให้กับอีกฝ่าย จากนั้นก็อุ้มซีซ่าร์เดินตรงเข้าไปยังลิฟต์ส่วนตัวของเพื่อนรัก แล้วกดขึ้นไปยังชั้นบนสุด
สองนาทีต่อมา...เพชรดนัยยืนนิ่งอยู่ที่ประตูบานใหญ่ เพื่อปรับสีหน้าที่บูดบึ้ง ก่อนจะกดกริ่งเรียกคนที่อยู่ด้านใน และไม่ถึงนาที! อันโตนีโอ้ก็เดินมาเปิดประตูให้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “สวัสดีครับคุณคารอส”
“อ้าว! นี่นายก็อยู่ด้วยเหรอ?” เพชรดนัยมองคนเจ้าเล่ห์ที่แอบไปขโมยไวน์สะสมมาด้วยสายตาขุ่นเคือง
“ครับ” อันโตนีโอ้รู้สึกเสียวสันหลังนิดๆ เพราะเมื่อครู่ตนเพิ่งจะโดนโดโนเวลโทรมาด่าไปหยกๆ เรื่องไวน์ที่ผู้เป็นนายให้ไปเอาเมื่อคืน
“อลันล่ะ” เพชรดนัยถามหาตัวการใหญ่
“นะ...ในครัวครับ” อันโตนีโอ้รีบเดินนำไปยังห้องครัวด้วยสีหน้าตื่นๆ
เพชรดนัยกลอกตากับท่าทีแปลกๆ ของคนสนิทของเพื่อน ‘เป็นบ้าอะไรของมันวะ? ทำอย่างกับเราไม่รู้ทางไปห้องครัวอย่างนั้นแหละ’
“บอสครับ! คุณเพชรมาครับ” อันโตนีโอ้เอ่ยให้เสียงนำไปก่อนตัว เพราะกลัวคารอสจะเข้าไปเห็นความหวานแหววของผู้เป็นนายเข้า
“สวัสดีครับมิกิ ไงอลัน!” เพชรดนัยทักทายหนุ่มสาวที่ยืนอยู่คนละมุมห้องด้วยท่าทีแปลกๆ ตา
“สวัสดีค่ะพี่เพชร สวัสดีจ้ะซีซ่าร์!” แพรณารายิ้มกว้างอย่างดีใจที่เห็นลูกหมาตัวน้อยมาด้วยจึงรีบเข้าไปหา
“โฮ่งๆ” ซีซ่าร์ตอบรับพร้อมกับตะเกียกตะกายจะลงจากอ้อมกอด
“ฮ่าๆๆ” เพชรดนัยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางลูกชายลง ทันทีที่เท้าแตะถึงพื้นซีซ่าร์ก็วิ่งรอบสาวเจ้าไปมาสี่ห้ารอบอย่างดีใจ
“อืม...คิดถึงจังเลย” แพรณาราก้มลงอุ้มลูกหมาตัวน้อยขึ้นมากอดอย่างชอบใจกับความน่ารักและขี้อ้อน
“เพชร! แกส่งซีซ่าร์ไปเรียนแอคติ้งมาจากไหนวะ” ออร์แลนโด้หันไปแขวะพ่อหมาที่ยืนยิ้มหน้าบานอยู่ใกล้ๆ
“โฮ่งๆ” ซีซ่าร์หันไปเห่าออร์แลนโด้ไปสองที แล้วทำท่าทางสะบัดหน้าใส่ ก่อนจะซบหน้าลงกับหน้าอกของสาวสวยต่อ
ฮ่าๆๆๆ” อันโตนีโอ้และเพชรดนัยหัวเราะออกมาพร้อมกัน อย่างชอบใจกับท่าทางที่แสนฉลาดของซีซ่าร์ ในขณะที่ออร์แลนโด้กลอกตาอย่างเพลียๆ
“เอ่อ...มิกิไม่ชวนน้องฟ้ามาทานด้วยกันเหรอครับ” เพชรดนัยแกล้งถามถึงคนที่ทำให้ตัวเขาร้อนรนทนไม่ไหวจนถ่อมาถึงที่นี่
“จริงสิคะ! เดี๋ยวมิกิโทร. ไปชวนค่ะ” แพรณาราเอ่ยอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
“ไม่ต้องโทร. หรอกค่ะมิกิ น้องฟ้าอยู่บนเครื่องบิน ปิดมือถือไปแล้ว” ออร์แลนโด้รีบบอกอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
“หมายความว่ายังไง อยู่บนเครื่องบิน!” เพชรดนัยถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“พี่อลันรู้ได้ไงคะ? ก็ไหนฟ้าบอกว่าจะบินกลับในอีกสองวัน เมื่อคืนมิกิก็เพิ่งคุยกับคุณหญิงไป แล้วนี่...” แพรณารายังถามไม่ทันจบ ก็ถูกคนหื่นพูดแทรกขึ้น
“พี่เห็นข้อความตอนที่เอามือถือมิกิมาเปิดดูน่ะ” ออร์แลนโด้บอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ‘ทำไมไอ้เพชรต้องตกใจมากขนาดนี้ด้วยวะ?’
“ให้ตายสิ!” เพชรดนัยเผลอสบถออกมาอย่างลืมตัว
‘ถึงว่าจะให้เขาจูบวันนี้ แต่ดันชิ่งหนีกลับไทย ทิ้งให้เขาเป็นคนโง่ ที่อุตส่าห์พาซีซ่าร์ไปอาบน้ำตัดขน พอโทร. หาก็ปิดมือถือ ทำให้เขากระวนกระวาย จนต้องแกล้งเนียนมาถามหาถึงที่นี่ ร้ายจริงๆ นะฟ้ารดา เจอที่ไหนพ่อจะลากมาจูบตรงนั้นเลยคอยดู!’ ชายหนุ่มแอบคาดโทษสาวเจ้า หลังจากที่รู้ว่าโดนหลอกเข้าให้
“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่เพชร” แพรณาราถามอย่างงงๆ
“อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วนี่ทำอะไรทานกันเหรอ? ของเยอะเลย” เพชรดนัยรีบปรับสีหน้า ก่อนจะแกล้งเอ่ยไปเรื่องอื่น
“ทำสุกี้ทานกันน่ะค่ะ พี่เพชรทานด้วยกันนะคะ” แพรณาราเอ่ยรีบชวน
“ว้าว! พี่หิวอยู่พอดีเลยครับ” คนที่ไปไม่ถูกแสร้งไหลตามน้ำ มันเป็นครั้งแรกที่ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปทางไหน เพราะหลายๆ อย่างที่เตรียมการเอาไว้ พังลงไม่เป็นท่า พร้อมกับคำถามมากมายว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมโทรบอกเขาสักคำว่าจะบินกลับไทย
‘สัญญาเมื่อคืนมันไม่ความหมายกับเธอเลยหรือไงวะ ถึงได้ทำเหมือนเราเป็นไอ้งั่งแบบนี้’ เพชรดนัยถามตัวเองในใจอย่างหงุดหงิด ก่อนจะตีเนียนฉีกยิ้มให้คนนั้นทีคนนี้ที แล้วอยู่ทานอาหารกับดูบอลต่อให้เหมือนปกติทั้งที่ภายในใจอยากจะเอาเครื่องบินส่วนตัว บินตรงกลับไทยไปถามให้หายคาใจว่าเหตุใดเธอถึงใจร้ายกับเขาได้ลงคอ!
- ผู้เขียน
