ตอนที่ 2 ของตายที่เคยโยนทิ้ง (2)
772 คำ
“รู้แล้วครับ” ชายหนุ่มพรมจูบบนหน้าผากนวล ก่อนจะดันหัวไหล่บางออกห่างเบาๆ “เกือบลืมไปเลย เมื่อกี้ไอ้หมอหน้าจืดโทรมาแต่ตอนนั้นข้าวหอมอยู่ในครัว พี่ก็เลยรับสาย ตอบมันห้วนๆ แล้วตัดสายทิ้ง”
“ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยคะ ข้าวหอมไม่อยากทะเลาะกับคุณวินเรื่องพี่ปุ๊อีกแล้วนะ” ใบหน้าสวยกระเง้ากระงอด ปัดมือเขาออกไม่ยอมให้คนนิสัยไม่ดีแตะเนื้อต้องตัว “คุณวินก็เห็นว่าพี่ปุ๊ดีกับข้าวหอมมากแค่ไหน อีกอย่างเขาก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปมากกว่าพี่ชายน้องสาว”
“พี่ขอโทษนะครับ อย่าโกรธพี่เลยนะ ก็แค่วางฟอร์มไปงั้นแหละ หวง ไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมายุ่งกับข้าวหอม” ผิดเต็มประตูเลยไหมละนายวิน บางครั้งยังอดสงสัยไม่ได้ว่าฐานิดาแอบกิ๊กกับไอ้หมอหน้าจืดนั่นหรือเปล่า ทำไมถึงชอบโกรธเวลาเขาพูดจาไม่ดีกับมัน เฮ้อ! หวงก็ผิด
“หายโกรธพี่เถอะนะคนดี คนเก่ง คนสวย เดี๋ยวพาไปช็อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าสวยๆ” แอบเห็นหางตาหล่อนแฉลบมองมา โธ่... เด็กหนอเด็ก ง้อง่ายจริงเชียว ชวินทร์ได้ใจรีบรุดกายเข้าไปกอดว่าที่คู่หมั้นสวยอีกครั้ง
หมั่นไส้จัง หยิกสักทีดีไหมนะ ฐานิดากึ่งยิ้มกึ่งบึ้งเพราะเขิน รีบหลบสายตาชายคนรัก “คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ ไม่งั้นโกรธ”
“ครับ ไม่ทำอีกแล้วครับ” ออดอ้อนออเซาะหวานเกินใคร สาวใช้กี่คนผ่านมาเห็นก็ต้องรีบหลบ เปิดทางให้คุณๆ ทั้งสองสวีตหวานกลางบ้าน ช่างสิ เขาแคร์ซะที่ไหน ไม่เล่นบทอีโรติกกลางบ้านก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว ก็ดูเมียเขาซิ ทั้งสาว ทั้งสวย แถมรูปร่างยังน่าครอบครองอีก
“พอแล้วค่ะ ข้าวหอมอายคนอื่นเขา” แก้มนวลเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ตีมือ ตีแขนชายคนรักให้ปล่อยตนเองให้เป็นอิสระ เขาอิดออด ทว่าท้ายที่สุดก็ยอมปล่อย ไม่ใช่เพราะหล่อนขอร้อง แต่เพราะเห็นชาครีย์ พี่ใหญ่ของบ้านเดินผ่านหน้าตัวเองตรงไปยังห้องครัว ไม่พูดไม่จาอะไร
ช่วงต้นเดือนกรกฎาคมของทุกปี ไม่ว่าจะยุ่งวุ่นวายแค่ไหนพี่ชายเขาก็จะกลับกรุงเทพเป็นประจำ กลับมาเพื่อระลึกอดีตและทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เพื่อนสนิทที่ล่วงลับด้วยการตัดสินใจจบชีวิตตัวเองลง พี่คีย์เป็นคนขรึม ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ใดๆ เหมือนคนเย็นชา แต่เอาเข้าจริงก็ต้องการความรัก ความเข้าใจ ครั้งหนึ่งพี่ชายเคยตัดสินใจพลาดแต่งงานกับผู้หญิงที่รักเงินเหนือสิ่งอื่นใด หล่อนร้ายกาจ กล้ากระทั่งทำแท้ง ดังนั้นพี่ชายก็เลยมีบาดแผลในใจเกี่ยวกับเรื่องความรัก
“พี่คีย์ซึมๆ ไปนะ ข้าวหอมว่าไหม แทบไม่คุยกับใครเลยตั้งแต่กลับจากภูเก็ต” ชวนว่าที่คู่หมั้นให้มาร่วมถกเถียงปัญหาใหญ่ตรงหน้า
“ข้าวหอมก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่ไม่กล้าถาม” เวลาใจดีคุณคีย์ก็แสนจะใจดี แต่พอสวมบทเงียบขรึม แทบจะไม่มีใครกล้าพูดกับเขาด้วยซ้ำ
“เอางี้ ข้าวหอมไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่สวยๆ แต่ห้ามสั้น ห้ามโป๊ ห้ามแหวก โอเค้? ชวนน้องเกวไปเปลี่ยนด้วย เดี๋ยวบ่ายสองเราออกไปเดินห้าง กินข้าว ดูหนัง ซื้อของกัน ระหว่างนี้พี่จะเข้าไปคุยกับพี่คีย์”
“แต่ข้าวหอมยังทำขนมไม่เสร็จเลยนะคะ”
“ไม่ต้องทำแล้ว จะขุนพี่ให้อ้วนไปถึงไหน หืม?” เลิกคิ้วขึ้นสูงจะเอาเรื่องแม่คนสวย เจ้าหล่อนส่งยิ้มแห้งๆ มาให้ เขินที่ถูกจับได้
“โอเคค่ะ รักที่สุดเลย” เข้ามาจุ๊บแก้มสากระคายฟอดใหญ่ก่อนจะย้อนกลับไปหาเด็กหญิงเกวลินจอมซนที่ห้องนั่งเล่น หนูน้อยกินขนมเลอะเต็มมือเต็มปากหมด ดูทีวีพลางเล่นตุ๊กตาพี่เจ้าหญิงอยู่คนเดียว ทางด้านชวินทร์นั้นตรงดิ่งไปยังห้องครัวเห็นสาวใช้กำลังตั้งโต๊ะอาหารเที่ยงมาเสิร์ฟให้พี่ชาย ตอนนี้เลยเวลามื้ออาหารมานานมาก เขากับฐานิดาก็เรียบร้อยไปแล้ว ดังนั้นพี่ชายจึงต้องกินมื้อเที่ยงคนเดียว
“ไง กินข้าวด้วยกันไหม”
“ผมเรียบร้อยแล้วครับ แค่มานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ”
......
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ ^//^
- ผู้เขียน
