ชาครีย์รินเหล้าใส่แก้วทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัส ยกขึ้นมาโคลงเล่นไปมาอยู่อย่างนั้น พลางทอดสายตามองวิวทะเลยามค่ำคืนและแสงจากดวงจันทร์ที่ส่องมากระทบ พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะได้เจอกับวณิชยาในรอบหลายปี เขาคาดเดาไม่ได้ว่าหล่อนจะมีความเป็นมืออาชีพในการทำงานมากพอหรือเปล่า ไม่ใช่ว่าพอเห็นหน้าเขาก็รับไม่ได้แล้วโยนงานให้คนอื่นรับผิดชอบ หวังว่าหล่อนจะไม่ทำอย่างนั้น เพราะถึงหล่อนจะอยากทำมากแค่ไหน เขาก็จะไม่มีวันยอมอย่างแน่นอน
โทรศัพท์ราคาแพงสั่นเบาๆ ข้างขวดเหล้า ชื่อและเบอร์ที่โชว์หน้าจอเป็นเพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่มาทำธุรกิจร่วมกันหลายอย่าง ‘อชิรวิทย์’
“ว่าไง โทรมาซะดึกเชียว หรือจะมาเม้าท์เรื่องไปจีบแม่ค้าที่ตลาดสดมา” กรอกเสียงเนือยๆ ลงตามสาย หาเรื่องกวรตีนมันก่อนนอน
‘กูจะโทรมาถามเรื่องผู้หญิงของมึงเนี่ยล่ะ เป็นอะไรมากหรือเปล่า ถึงอาละวาดวีนแตกใส่พนักงาน แถมยังขู่ว่าจะโดนมึงไล่ออกโทษฐานไปโกหกเขาว่
