แกร๊ก~
"ได้ไหมคะ?" ฉันเอ่ยถามออกไปทันทีเมื่อพี่วิลเซอร์เปิดประตูห้องพักเดินเข้ามา โดยที่ฉันก็ดีดตัวลุกขึ้นยืนยิ้มหวานให้พี่วิลเซอร์
"..." พี่วิลเซอร์ไม่ได้ตอบอะไรออกมา แค่กลับเดินเข้ามาหาฉันยื่นถุงให้ฉัน ซึ่งฉันก็รีบเอื้อมมือไปรับมาถือไว้ด้วยท่าทางดีอกดีใจ
"ขอบคุณค่ะ^^"
"เหนื่อย" พี่วิลเซอร์บ่นอุบอิบพร้อมถอดเสื้อช็อปวิศวะฯ วางลงบนโต๊ะกระจกทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาตัวยาว เห็นแบบนั้นฉันจึงรีบเปิดถุงไอติมก็พบว่ามันไม่ได้มีแท่งเดียวแต่มันมีเยอะมาก
ซื้อมาประชดกันรึไงเนี่ย แต่ช่างเถอะ ประชดแบบนี้ลิลินชอบ ฉันฉีกยิ้มหวานหยิบไอติมออกมาหนึ่งแท่งพร้อมแกะซองเสร็จสรรพ ยื่นไปตรงหน้าพี่วิลเซอร์ซึ่งเขาก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าฉันนิ่งๆ
"พี่วิลเหนื่อยไม่ใช่เหรอคะ กินไอติมแล้วจะหายเหนื่อยนะ^^"
"ไม่มีประโยชน์" เขาเอ่ยขึ้นแค่นั้นก็ปัดมือฉันออกเบาๆ ซึ่งฉันก็ย่นจมูกเล็กน้อย
"ไม่รู้จักของอร่อยเลย" ฉันว่าออกไปแค
