[25] ไม่ได้ดื้อแต่โกรธ

1906 คำ

@วันต่อมา "ไปไหนวะ" ผมพึมพำเสียงเบาเมื่อผมตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ ก็ไม่พบกับคนที่นอนอยู่ข้างๆ ผมค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งพิงแผ่นหลังไปที่หัวเตียง ก่อนจะใช้สายตามองไปรอบๆ บริเวณห้องอีกครั้ง ก็พบกับความว่างเปล่า มือหนารีบเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดเข้าไปที่ตารางเรียนของเธอเพื่อเช็กดูว่าเธอมีเรียนไหม แต่ก็พบว่าเธอไม่มีเรียน ตอนนี้ก็เพิ่งจะแปดโมง จะรีบตื่นไปไหนวะ ผมตัดสินใจวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมก้าวขาเดินลงจากเตียง แกร๊ก~ "..." เมื่อผมเปิดประตูห้องนอนออกมายังไม่ทันที่จะได้เดินไปไหน ประตูห้องของเธอก็ถูกเปิดออกซะก่อน ผมจึงมองไปที่เธอที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกมาจากห้องด้วยท่าทางทุลักทุเล "อ๊ะ!" เธออุทานออกมาเล็กน้อยเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเห็นผม แต่เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ ก้าวขาเดินหวังจะออกไปจากห้อง ผมจึงรีบเดินไปขวางหน้าเธอ "จะไปไหน" "กลับบ้านค่ะ ลินจะไม่อยู่ที่นี่ให้พี่วิลเอาเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม