ชวนพี่หมอเที่ยว
1004 คำ
ชวนพี่หมอเที่ยว
ร่างเล็กลุกขึ้นกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับแสงรู้สึกปวดไปทั้งสะโพกเมื่อคืนถึงผมจะมึนๆ แต่ก็จำได้ดีทั้งเสียงครางหวานเสียงกระทบของเนื้อดังพับๆ
เสียงดูดปากดังจ๊วบจ๊าบลั่นห้อง ความอุ่นเมื่อน้ำคาวไหลทะลักเข้ามาในช่องทางรัก ตอนนี้ผมเป็นของพี่หมอแล้ว
ผมว่าร่างสูงคงไม่รังเกียจผมเพราะถ้าเป็นแบบนั้นคงไม่มาทำเรื่องแบบนี้แค่นี้ผมว่าก็ถือสำเร็จไปเยอะแล้ว ผมลุกเดินลงจากเตียง
“อือออ เจ็บ”ผมสะดุ้งเพราะรู้สึกจี๊ดๆเวลาเดินแต่ก็ทนเดินไปในห้องน้ำอาบน้ำทำธุระส่วนตัวแล้วออกมาด้วยชุดคลุมอาบน้ำ
เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าผมว่าตอนนี้ผมคงอยู่ที่คอนโดพี่หมอเพราะอะไรนะหรอก็ในตู้มีชุดกราวอยู่สี่ห้าชุด
ผมเลือกจะไปเปิดอีกตู้ที่อยู่ข้างๆ หยิบเสื้อตัวโตกับบ๊อกเซอร์มาใส่แล้วเดินไปที่ห้องครัวหาทำอาหารง่ายๆรอร่างสูงที่หลับอยู่บนเตียง
กลิ่นอาหารเรียกคนร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงได้เป็นอย่างดีคุณหมอคนหล่อลุกลงจากเตียงเดินตามกลิ่นอาหารจนมาถึงห้องครัว
เห็นร่างบางยืนหลังหันอยู่เสื้อตัวโตปิดมาถึงก้นงอนๆที่ส่ายไปมาตามจังหวะการขยับตัวจนเห็นวับๆแวมๆอยู่ใต้บ๊อกเซอร์ราคาแพง
เมื่อผมทำให้ร่างเล็กของคนตรงหน้าแปดเปื้อนเลือดที่ไหลออกมาร้องร้องด้วยความเจ็บปวดทำให้ผมรู้ว่าคนตรงหน้าถึงจะทำตัวและพูดจาแก่แดดแต่ก็เกเร
ผมก็ผิดเองเพราะผมเป็นผู้ใหญ่แต่แยกแยะไม่ออกเอาอารมณ์กามไปลงกับอีกคน ผมรู้สึกกับร่างบางแค่น้องชายแต่ไม่รู้ทำไม่ร่างกายของผมมันไม่คิดแบบนั้น
….
“อ้าว พี่หมอตื่นแล้วหรอ”ร่างบางอีกคนหันมาทักเมื่อเห็นร่างของคุณหมอคนหล่อยืนอยู่ประตู
“ครับ น้ำไม่น่าลำบากเลย หายเจ็บยังครับ”ร่างสูงเดินไปนั่งที่เก้าอี้พลางถามเสียงเป็นห่วง ปากสีหวานยิ้มจนหน้าบานเมื่ออีกคนพูดเหมือนเป็นห่วง
“เจ็บนิดหน่อยแต่พอทนได้ครับ”อีกคนถือจานข้าวผัดหอมกรุ่มมาวางไว้หน้าร่างสูง
“ให้พี่ไปซื้อยาไหม”
“ไม่ต้องครับ น้ำไม่เจ็บมาแล้ว พี่หมอมากินข้าวผัดน้ำดีกว่า รับรองอร่อยแน่นนอน”
“ครับๆ”
“อ๊ะ ซี๊ดด มันเจ็บมาก”ตาหวานน้ำตาคลอเมื่อนั่งลงที่เก้าอี้แข็งร่างสูงมองอย่างสงสารอีกคนลำบากเพราะเขาแท้ๆ
“มานั้งตักพี่ แล้วกันครับ”อีกคนพยักหน้าก้นงอนนั่งลงที่ตักแกร่ง มือหนาเอื่อมไปหยิบช้อนจนอกแกร่งแนบชิดกับแผ่นหลังขาวจนอีกคนอดไม่ได้ที่จะน่าแดงอย่างเขินๆ
“เดี๋ยวน้ำป้อนดีกว่า”เราจัดการอาหารตรงหน้าไม่นานก็หมดลงร่างสูงอาสาเอาจานไปล้าง ร่างขาวเดินไปกอดเอวหนาไว้ซบกับหลังหนา
“เมื่อไหร่จะรักน้ำ”เสียงหวานบ่นอู่อี่
“พี่ขอเวลาอีกนิดนะครับ”ถึงจะนานแต่ผมไม่ยอมถอยหรอกนะเดี๋ยวชะนีมาคาบไปกินอีก
1
เดือนผ่านไป
ตั้งแต่คืนนั้นก็ผ่านมาเป็นเดือนเรายังเหมือนเดิมผมไม่เคยโดนพี่หมอเอาอีกเลยน้องน้ำอยากมาก!!
ตอนนี้ผมนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาในห้องทำงานในโรงพยาบาลตลอดเดือนที่ผ่านมาผมมาหาพี่หมอทุกวันแรกๆพี่หมอก็ห้ามแต่พอนานๆก็ส่ายหน้าระอาปล่อยให้ผมอยู่
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูทำให้ผมรับเด้งตัวลุกไปดูเข้าไปกอดเมื่อรู้ว่าคนที่เข้ามาเป็นใคร
“พี่หมอวันนี้เหนื่อยไหม”ร่างบางถามเสียงอ้อน
“ครับเหนื่อยคนไข้เยอะเป็นพิเศษ”
“งันเดี๋ยวน้ำไปเอาน้ำเย็นๆมาให้”ร่างบางผละออกแล้ววิ่งไปเอาน้ำเย็นเทใส่แก้วแล้วยื่นให้ ร่างสูงรับยิ้มอย่างขอบคุณ
“พี่หมอน้ำอยากไปเที่ยวอะ”ผมพูดขึ้นพร้อมมองร่างสูงถึงพี่หมอจะไม่ไป แต่ผมไปขอคุณหญิงโสภาเลยยังไงโรงพยาบาลนี้ก็เป็นหนึ่งในธุรกิจบ้านพี่หมอ หน้าหล่อของคุณหมอทำหน้าลำบากใจ
“แต่ว่า”
“นะๆๆๆๆ”ร่างสูงทนเสียงอ้อนไม่ไหวพยักหนาตอบไปอีกคนยิ้มหน้าบานกอดอีกคนแน่นๆ
“เย้ พรุ่งนี้น้ำจะรอนะ”ร่างเล็กจุ๊บแก้มสากแล้ววิ่งออกไปขับรถและกลับบ้าน
ห้อง
ก๊อกๆๆ
“น้ำลูกออกมาหาแม่หน่อย”เสียงคุณหญิงลันดาพูดเรียกลูกชายตัวแสบผมรีบลุกเดินไปเปิดประตูกอดไปที่เอวอวบ
“คุณแม่มีอะไรหรอครับ”ร่างเล็กตอบมารดาเสียงหวาน
“เห็นพ่อบอกเดินหน้าบานเข้ามาเลย มีเรื่องอะไรดีหรือเปล่า”
“พรุ่งนี้น้ำจะไปเที่ยวกับพี่หมอ แม่ให้น้ำไปนะๆๆๆๆ”ร่างเล็กอ้อนเสียงหวาน ส่งสายตาน่ารักให้ ใครจะใจแข็งได้ล่ะแบบนี้
“จ้าๆ”มืออวบลูบหัวน้อยๆ
“เย้ งันน้ำไปเก็บของรอดีกว่า”
“จ้า อย่าลืมลงไปทานข้าวนะตัวดี”
“ครับบบบบ”อีกคนว่าพลางมองมารดาที่เดินไปไกลแล้วหันกลับไปเข้าห้องนอน พรุ่งนี้ไปเที่ยวต้องรีบเก็บของ หว่าน้องน้ำตื่นเต้นมากอยากให้ถึงไวๆจัง
ไรท์ไปยืมคอมพี่มา
โดนบ่นเป็นชุด
T…T
แต่เพื่อรีดที่น่ารักยอมค่ะ
55555
ต่อค่ะๆ พรุ่งนี้ลงตอนเช้านะคะ
อย่าลืม!!
★
เม้น
★
ไลค์
★
ให้ดาว
★
กดติดตาม
★
และสุดท้ายขอบคุณค่าาา
- ผู้เขียน
