ไปอยู่ด้วยได้ไหม
ผมขยับตัวลุกค่อยๆลืมการกระพริบตาถี่มองไปนอกเต็นท์ที่ยังมืดอยู่หมอกลงหนาจนขนลุกหันไปมองนาฬิกาตอนนี้
05.45
น
.
ผมหันไปปลุกร่างสูงของคนหมอคนหล่อที่หลับตาพริ้มแขนหนากอดเอวบางไว้
“พี่หมอออ ตื่น”เสียงหวานเรียกอีกคนร่างสูงขยับตัวค่อยๆลืมตาอย่างยากลำบาก
“ครับทำไมตื่นเช้าจัง”เสียงทุ้มตอบอย่างงัวเงีย
“น้ำอยากไปดูแสงแรกของวันน”มือน้อยเขย่าอย่างอ้อนๆ หมาภูเขาทั้งทีจะพลาดโอกาส
แบบนี้ได้ยังไง !!
“อื้มมม เมื่อคืนหนักไม่เหนื่อยหรอครับ ”เมื่อคืนเราทั้งสองเสียงพลังงานมากกำการทำกิจกรรมเข้าจังหวะที่ห้องน้ำ แถมยังไม่ได้ทานอาหารเย็นด้วย
“เหนื่อยแต่น้ำอยากเที่ยว”เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้น้องน้ำลดความอยากเที่ยวลดลงหรอก
“ครับงันไปล้างหน้ากัน”ร่างสูงลุกขึ้นแล้วเปิดเต็นท์เดินออกไป มือขาวเอื้อมหยิบโทรศัพท์แล้วเดินตามออกไป หมากหนาจนอดไม่ได้ที่จะลูบแขนน้อยๆอย่างต้องการให้ขนที่ลุกชันล้มนอนลง
เมื
