หลังจากดื่มนมเสร็จหญิงสาวก็ขอตัวไปงีบหลับส่วนเขาก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับลูกน้องข้างนอก ตอนนี้เรื่องงานเขาลงตัวแล้วเขามีเวลาให้กรรัมภาและลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกเต็มที่ หญิงสาวขยับตัวยุกยิกหลังจากที่งีบหลับจนเป็นที่พอใจแล้ว เธอเห็นเขากำลังคุยโทรศัพท์จึงไม่กล้าเดินเข้าไปหารอจนเขาหมุนตัวเดินเข้ามาหา
“นอนพอแล้วหรอครับ”
“ค่ะ คือว่า...หิวอีกแล้วค่ะ”
“ฮ่าๆ ผมว่าแล้วไปครับผมจะพาพรีนไปจัดซีฟู้ดดีไหมครับ แต่มีข้อแม้นะครับ”
“ข้อแม้อะไรคะ”
“อย่าจิ้มน้ำจิ้มเยอะนะครับผมกลัวว่าพรีนจะท้องเสีย”
“รับทราบค่ะไปกันเถอะค่ะพรีนหิวมากเลย”
“ครับๆ” พอเห็นของอร่อยวางเรียงรายหญิงสาวก็ตาลุกวาว เรื่องกินขอให้บอกเธอสู้ไม่ถอยแน่ เธอทานอาหารไปเรื่อยๆอย่างเอร็ดอร่อยจนกระทั่งพนักงานนำหอยนางรมมาเสิร์ฟ กลิ่นของมันทำให้เธอรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาแต่ก็เสียดายของอร่อยที่ทานเข้าไปตั้งเยอะตั้งแยะ
“ภรรยาผมแพ้ท้องน่ะครับ”
“
