เขาเดินเลี่ยงลงบันไดแทนไปห้องน้ำ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะสนุกกับใครแล้ว มันเหนื่อยว่ะที่ต้องมายิ้มหัวเราะกับมุกสองสามสลึงของพวกเพื่อนที่กำลังสนุกกันอยู่
ไม่อยากให้ใครเห็นเขาในสภาพนี้เลย
โคตรน่าสมเพช
เขาเช็ดน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาก่อนจะเปิดน้ำล้างหน้ากลบเกลื่อนว่าร้องไห้ ทั้งที่นัยน์ตามันแดงก่ำแถมยังบวมนิดๆอีก ยิ่งมองตัวเองยิ่งรู้สึกว่าน่าสมเพชเกินจะทนได้ไหม หมัดหนักต่อยเข้าไปตอกย้ำให้เจ็บกว่าหัวใจที่เหลวแหลก
ผลัวะ!!
“ไอ้เหี้ยเคมึงหยุด!”
“มึงจะห้ามกูทำไม!?”
“มึงจะทำร้ายตัวเองทำเหี้ยอะไรว่ะ” ผมมองเพื่อนพร้อมกับยิ้มอัตโนมัติ เจราลหน้าถอดสีแล้วจับมือเขาไว้แน่น
“มือกู กูจะต่อยอะไรก็ได้มึงอย่าเสือก”
“กูก็เพื่อนมึงทำไมกูจะเสือกไม่ได้”
เจราลเปิดน้ำไม่แรงมากแล้วจับมือเพื่อนไปล้างเลือดที่ไหลซึมออกมา มันแสบนะแต่น้อยกว่าที่ใจ เขามองกระจอกที่ร้าวและเปื้อนเลือดเป็นทางด้วยความไม่เข้าใจตัวเองเลยจร
