ตอนที่ 12

1926 คำ
ในขณะที่เควินรู้อยู่แล้วแหละว่าลีน่าไปสปาแบบที่ชอบตามปรกติ ความจริงเขาน่าจะกลับได้เร็วกว่านี้แต่มันมีเหตุการณ์มาทำให้กลับช้า อีกอย่างตอนนี้เขาก็ง่วงมากเลยตั้งใจจะใช้เวลาในช่วงที่เธอยังไม่กลับมาเพื่ออาบน้ำแล้วนอนพักให้เต็มอิ่มก่อน เมียมาเมื่อไรจะได้มีแรงฟัดหลายๆยก “เควิน!” “มานี่สิลีน่า วันนี้เธอกลับเร็วจัง” “นายล่ะกลับมาทำไมไม่บอกฉันเลยสักคำ ถ้าฉันรู้ก่อนหน้านี้นะจะได้เตรียมอะไรต้องรับ” “คิดถึงเธอจังเลย” “ฉันก็คิดถึงนายมากเหมือนกัน ไม่ชินเลยที่ต้องอยู่คนเดียว” เควินดึงให้ลงไปนอนด้วยกันแล้วดูเหมือนว่าจะง่วงนอนมาก เธอแอบมองแล้วแป๊บเดียวก็กดหัวให้ซบลงที่หน้าอก นี่เห็นเธอเป็นหมอนข้างรึเปล่าเนี่ยถึงกอดแน่นขนาดนี้ หลังจากวันนี้เธอก็น่าจะไม่ได้ออกไปไหนง่ายๆหรอก เควินน่าจะอยากพักผ่อน หลังจากวันนั้นที่เควินกลับมาเธอก็ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย จะไปช็อปปิ้งยังต้องทำเวลาเลย เบื่อคอนโดแล้วนะ! แต่เควินยังงานยุ่งมากเลยไม่มีเวลาพาฉันไปเที่ยวเหมือนช่วงแรก วันๆเธอก็ได้แต่นั่งเขี่ยโทรศัพท์เล่นไปมาในช่วงว่าง “ฉันจะไปหาไอ้ไทก้านะเธอ…” “ไปด้วยนะ” “แล้วแต่เธอสิ” “นายมันน่ารักมากรู้ไหม” เธอหอมแก้มเควินฟอดใหญ่แล้วรีบวิ่งเข้าไปแต่งตัวใหม่ หลายวันแล้วที่เควินไม่ไปไหนไกลนอกจากสนามแข่งกับคลับ ครั้งนี้เธอจะไดไปไกลกว่านั้นแล้วก็อาจจะมีอะไรสนุกๆให้ทำตัวก็ได้ “น่ารักมากขนาดไหน เธอก็ไม่เคยรักเหมือนเดิม” เขาแค่จะไปเอาของกับไอ้ไทก้าเฉยๆ แต่ว่าลีนายังฟังพูดไม่จบก็พูดแทรกขึ้นมา แล้วหน้าตาที่บูดบึ้งในช่วงแรกก็ยิ้มแย้มออกมาทันทีเลย เขาก็ไม่ได้พอใจนะที่เธอเห็นเพื่อนผัวสำคัญกว่า แต่เขาก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆ ถ้าเขาปล่อยลีน่าไปก็เท่ากับทุกอย่างนั้นสูญเปล่า คนเสียใจก็คงมีแค่เขาคนเดียว ตอนแรกเธอคิดว่าไทก้าอยู่คอนโดเหมือนเพื่อนสนิทคนอื่นในแก็ง แต่เปล่าเลยมันคือเพนท์เฮ้าส์ที่หรูหราแล้วก็น่าจะราคาแพงมากแน่เลย แค่ก้วเท้าเข้ามาก็สัมผัสได้ถึงความเป็นส่วนตัว เฟอร์นิจอร์ที่น้อยชิ้นช่วยทำให้ที่นี่ดูน่าอยู่ขึ้นมาก แต่ผู้หญิงในชุดนัดศึกษาคนนี้เป็นใคร? “พี่เควินใช่ไหมคะ?” “ครับ แล้วไทก้าอยู่ไหม?” “แป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวแอมไปตามมาให้” เขานั่งรอไม่นานไทก้าก็เดินออกมาแต่แฟนมันหายไป หวงเหลือเกินนะ! แต่มันก็รู้ว่าเขามาเอาเอกสารอยู่แล้ว “มึงเอารถอะไรมาว่ะ?” “กูจะไปไซด์งาน” “มึงไปดูที่เล้าจ์แทนกูหน่อย เมียกูงอนอยู่ไปไม่ได้” “ไม่เว้ย” “กูให้ขับปอร์เช่กูเลยก็ได้” เขากำลังจะปฎิเสธแต่เมียดันอยากนั่งเลยรับคำไป รถผัวก็มีแบบไทก้าเหมือนกัน ต่างแค่คนล่ะรุ่นเท่านั้นเอง เขาก็พอจะเข้าใจสถานการณ์นะว่าช่วงนี้ไทก้ามันหลงเด็กมากขนาดไหน หลงชนิดที่หายหัวไปเกือบเดือนเพื่อมาเอาใจเด็กคนเดียวแถมยังเป็นน้องสาวคนที่เกลียดขี้หน้าอีกด้วย ครั้งนี้มันยอมถึงขนาดให้ขับรถคันโปรดไปเลย รถคันนี้มันหวงมากแล้วก็มีแค่แฟนเด็กที่นั่งส่วนคนอื่นหมดสิทธิ์ “เควินคันไหนของไทก้าเหรอ?” “ก็ทั้งหมดนี่แหละ ไปกันเถอะฉันรีบ” “เยอะมากนะนั่น!” “มันชอบสะสมรถมาตั้งนานแล้ว แค่นี้ไม่เยอะหรอก” เธอพึ่งจะรู้ว่าไทก้ารวยมากขนาดนี้ แล้วผู้ชายที่เหมือนคนธรรมดาอย่างเควินล่ะชอบสะสมอะไรแบบบ้าง เธอไม่รู้ว่าเขาชอบอะไรบ้าง แล้วก็ไม่ค่อยรู้เรื่องธุรกิจของเขาดวยว่าทำอะไรบ้างถึงได้ยุ่งเป็นบางครั้ง แต่ก็ว่างไปดื่มเหล้ากับเพื่อนตลอด “แล้วนายชอบอะไรล่ะ?” “ชอบเธอไง” “เอาดีๆสิ ฉันอยากรู้จักนายมากขึ้นกว่านี้นะ” “ก็ไม่รู้สิ แต่ว่าฉันมีเกาะส่วนตัวอยู่นะ ถ้าช่วงนั้นว่างเดี๋ยวจะพาไปเที่ยวนานสักอาทิตย์เลย” ผ่านไปไม่นานเควินก็พาเธอมาเล้าจ์ที่ยังไม่ถึงเวลาเปิดเพราะตอนนี้แค่บ่ายกว่าๆเอง เขาคงเข้ามาตรวจงานมั้งเพราะเห็นคุยกับไทก้าเรื่องนี้ด้วย “ไอ้สัตว์มันให้มึงมาแทนเหรอ?” ลีโอถามปนหัวเราะ “เออ แม่งง้อเมียอยู่ เออนี่สัญญาจ้าง” เควินตอบ “เสียเป็นแสนแขนไม่ได้จับกูยกให้มันเลยว่ะ” “ลีน่าขอได้ไหมลิปแท่งนั้น?” เจราลเดินเข้ามาพอดีแล้วบังเอิญว่าอยากจะแกล้งเพื่อนนิดหน่อยโทษฐานที่หลงเด็กเกินไป แล้วลีน่ากำลังเติมสีปากเลยทำให้คิดอะไรบางอย่างออกว่าควรจะแกล้งยังไงให้ประสาทแดก “เอาไปทำอะไรของนาย” “เออน่า ขอเลยนะถ้าอยากได้ก็ให้เควินซื้อให้ใหม่” เจราลหยิบลิปสติกสีแดงสดขึ้นมาดูแล้วหัวเราะเบาๆ เรื่องนี้เหมือนพวกมันจะดูออกนะว่าเขาคิดจะทำอะไรแต่ก็ไม่มีใครห้ามเลยสักคน แบบนี้ทางก็สะดวกไม่ต้องทำลับๆล่อๆให้เสี่ยงโดนตีนคนเดียวเพราะอย่างน้อยถ้าถูกจับได้ก็มีคนโดนด้วยแน่นอน เขาเดินไปเอากุญแจรถคันโปรดของไทก้ามาจากเควินแล้วจากนั้นก็ถามลีน่าต่อว่าปรกติผู้หญิงจะเจอลิปสติกได้จากตรงไหนบ้าง ลีน่าบอกมาหลายที่เลยง่ายที่เอาไปซ่อนเพื่อแกล้งเพื่อนให้ง้อเด็กยาวๆ เบื่อนักไอ้พวกมีเมียแล้วลืมเพื่อน สมน้ำหน้าล่วงหน้าเลยล่ะกัน ในระหว่างที่นั่งเล่นรอเควินตรวจงานก็ไม่ได้เหงาอะไรเลย ลีโอนั่งด่ากับเจราลในเกมอย่างดุเดือดไม่หยุด เธอไม่รู้ว่าเขาไปสันหาคำพูดหยาบคายขนาดนี้มาจากที่ไหน “แพ้ได้ไงว่ะ สัตว์เอ้ย!” “เดี๋ยวกูไปรับเมียก่อน” เธอมองเจราลที่อารมณ์เสียมาก แล้วลีโอก็ออกไปรับแฟนและไม่มั่นใจว่าจะกลับมาไหม เธอนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยจนรู้สึกง่วงแต่เควินยังไม่มีเพราะทำงานยังไม่เสร็จ งีบตรงนี้แป๊บเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอก เควินเดินตรวจงานตามปรกติเลยปล่อยเมียทิ้งไว้กับเพื่อนเพราะอย่างน้อยลีน่าก็ไม่ได้คิดอะไรกับพวกมันเลยเบาใจได้ แต่เมื่อเดินกลับมาอีกครั้งก็ต้องคิดใหม่ ลีน่าหลับบนโซฟาซบไหล่ไอ้เจราลอยู่ ตอนนี้มันไม่รู้หรอกเขาเห็น เขาพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆไม่ไปหาเรื่องเพื่อน แล้วกำมือแน่นมาก สุดท้ายก็ทนไม่ไหวแล้วเดินหนีออกไปบังเอิญเจอกับลีโอที่มาพร้อมเมีย “ไอ้เควินเป็นห่าอะไรว่ะ?” “เกลียดพวกมึงว่ะ!” “เอ้าไอ้ห่า!” เขารู้ว่าตัวเองกำลังพาลใส่คนที่ไม่รู้เรื่องสักอย่างเลยต้องไปหาที่สงบสติอารมณ์ก่อน เขาเดินไปด้านหลังเลือกเอาผู้หญิงมาคนหนึ่งเพื่อระบายอารมณ์เกรี้ยวกราดของตัวเองไปผ่านเซ็กซ์ที่รุนแรง แล้วไม่ว่าจะโยกตัวเข้าหาจนเสร็จก็ยังคงนึกถึงลีน่า พยายามแล้วจริงๆที่จะไม่นอกกาย แต่อารมณ์รุนแรงเพราะความโกรธมันจะทำให้เธอเจ็บ ลีน่าตื่นด้วยความงงว่าตัวเองไปนอนบนโซฟาตัวยาวได้ไง จำได้ว่านั่งเล่นบนโซฟาอีกตัวนะ หรือเควินอุ้มเธอให้นอนดีๆ เสียงเจราลทะเลาะกับเควินดังลั่นเลย ทะเลาะกันเรื่องอะไร? “มึงอย่าเงียบดิว่ะ!” “กูโอเค กูไม่เป็นอะไร กูไม่ได้คิดอะไรเลย” “มึงจะเก็บอาการทำเหี้ยอะไรว่ะ มีอะไรก็พูดมาดิ!?” “กูไม่ชอบพอใจมึงยังห่ะ!?” “มึงแม่งคิดมากว่ะ!” “กูเบื่อว่ะ พวกมึงแม่งไม่เข้าใจเหี้ยอะไรเลย” เควินพูดจบก็ดึงมือเธอพากลับแบบไม่พูดอะไรสัก เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ เครียดกับงานหรือทะเลาะกับเพื่อนล่ะจนไม่มีอารมณ์จะพูดคุย เควินขับรถมาส่งที่คอนโดแล้วก็ขับรถไปคลับต่อทันทีและไม่ได้ชวนเธอไปด้วยเหมือนทุกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรถึงได้เย็นชาขนาดนี้ หลังวันนั้นที่เขาใช้รถคันโปรดของไทก้าแต่ก็แอบแกล้งมันด้วยโดยเอาลิปสติกของลีน่าหย่อนลงข้างเบาะรถ แต่ไม่เห็นเกิดอะไรเลย เพื่อนดูปรกติเกินไปมาก แล้วช่วงนี้เขาก็ไม่ค่อยได้กลับคอนโดเท่าไรเพราะอยู่ที่คลับเป็นส่วนใหญ่ คิดถึงลีน่าแต่ยังไม่พร้อมจะเจอหน้า “มึงยังไม่เลิกคิดมากอีกเหรอ?” เจราลถามตรงๆ “มึงก็เพื่อนกู นั่นก็เมียกู ไม่ใช่ว่ากูไม่ไว้ใจนะแต่กูระแวงลีน่า” เจราลก็ดูจะเซ็งเหมือนกันแต่ทำไงได้ล่ะ “ลีน่าไม่หวั่นไหวกับมึงเลยเหรอ สักนิดก็ไม่เหรอว่ะ?” “ไม่รู้ว่ะ” ยิ่งกินเหล้าไปมากเท่าไร ยิ่งคิดถึงลีน่ามากจนอยากจะขับรถกลับไปหาแล้ว แต่ลีน่านี่สิจะคิดถึงเขาบ้างไหม หรือว่าคิดถึงคนอื่นที่เธอสนใจมากกว่าคนที่นอนด้วยเกือบทุกคืน “มึงแต่งคลับใหม่เหรอว่ะ?” ลีโอเดินมานั่งแล้วถามเพื่อนที่ดูเซ็งกันทั้งคู่ เขาไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรตั้งแต่วันนั้นแล้วจนถึงวันนี้ก็รู้สึกว่าสถานการณ์มันแปลกๆแล้ว “มึงก็ถามเหี้ยเจดิว่าทำไม?” เควินตอบเบาๆแล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นมากินแก้เบื่อ “ไอ้ไทก้ามันมาพังร้านเว้ย แถมยังมีหน้ามาเขียนเช็คไว้ให้เควินแต่งคลับใหม่อีก” เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ก็อดจะเซ็งไม่ได้เหมือนกัน ลีโอช่วงนี้มันตามเมียตลอดเวลาเลยไม่ค่อยรู้อะไรมากมาย เควินมันก็มีเรื่องคิดมาดจนทิ้งระยะห่างออกมาจากเพื่อน ส่วนไทก้าก็ยุ่งกับงานหมกหมุ่นกับเมียตลอดเวลา เอาจริงๆตอนนี้โคตรเหนื่อยเลยที่ต้องมีเรื่องกับเพื่อนทั้งที่เมื่อก่อนเคยสนุกกันมาก ปัญหาของเควินกำลังทำให้ไทก้าหายออกไปจากกลุ่มเพื่อความสบายใจ ส่วนเขามันก็แค่ระแวงแต่มันไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก เควินคิดมากจนประสาทกินแทบทุกคืน ลีน่ารู้อะไรบ้างไหม?
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม