แต่เมื่อนางกลับมาถึงตำหนักของตนเอง ก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าเฉินหลิวหยางรอนางอยู่ก่อนแล้ว
"เหตุใดถึงต้องแสดงสีหน้าแปลกใจ"
หานรั่วหลานยักไหล่แล้วเดินเข้าไปใกล้เขามากขึ้น "เพียงแค่หม่อมฉันไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับพระองค์ก็เท่านั้น มาหาหม่อมฉันถึงที่นี่มีธุระสำคัญอันใดหรือไม่"
เฉินหลิวหยางไม่ตอบแต่กลับมองสำรวจนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
"เจ้าผอมลง"
"ก็จะไม่ให้ผอมลงได้อย่างไร ในเมื่อตาแก่นั่น ทำเหมือนกับว่าหม่อมฉันไม่ใช่คน" นางเดินผ่านชายหนุ่มไปนั่งที่โต๊ะไม้หวงหลีกลางห้อง พร้อมกับบีบนวดแขนขาของตนเองสีหน้าของหญิงสาวแสดงถึงท่าทีเหนื่อยล้า เฉินหลิวหยางเดินตามนางมา พร้อมกับนั่งลงด้านข้างของหญิงสาวแล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่นางเล่าต่อ
"แค่เวลาจะนอน ก็ยังแทบจะไม่มีแล้ว ไม่ผอมสิแปลก"
เฉินหลิวหยางยกหม้อน้ำแกงขึ้นมาก่อนที่จะตักใส่ถ้วย พร้อมกับยื่นไปตรงหน้าของนาง หานรั่วหลานมองสิ่งนั้นตาค้าง นี่เขาถือเจ้าสิ
