จอมมารบงการรัก

บทที่ 2.เตชิลา(จันทร์เจ้า) ตรีทิพย์อาภา

“เมื่อไหร่จันทร์เจ้าจะเลิกเรียกพ่อว่าป๋าเสียทีล่ะ? เรียกแบบนี้หนุ่มๆ เข้าใจผิดหมด ป่านนี้จันทร์เจ้ายังไม่มีแฟนเลย คนนอกไม่รู้จะมีคนคิดว่าๆ จันทร์เจ้ามีเสี่ยเลี้ยงอีกหรอก”

“จันทร์เจ้าไม่เห็นจะแคร์เลยค่ะป๋า คนเราคบกันด้วยใจ ถ้าแค่มองจันทร์เจ้าแค่ภายนอกแบบนั้น แล้วตีความไปแบบเสียๆ หายๆ ออกจะเป็นผู้ชายใจแคบไปซักหน่อยนะคะ คนแบบนั้นจันทร์เจ้าไม่คบให้เสียเวลาหรอก ไม่มีแฟนก็ช่างมันซิ”

เตชิลากล่าวเสียงเคร่ง ปราโมทจึงยกมือลูบผมสลวยของลูกสาวอย่างเอ็นดู แววตาเต็มไปด้วยความรัก เพราะท่านกับภรรยามีเตชิลาเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียว จึงทั้งรักและตามใจ เตชิลาเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง เธอจะไม่ฟังใครเลย ถ้าสิ่งนั้นตัวเองปักใจไปลงแล้วว่าถูกต้อง

อีธานมองสาวน้อยทรงเสน่ห์อย่างมุงมั่น ถ้าเขาไม่ได้ครอบครองสาวน้อยนางนั้นไว้ในอ้อมแขน อย่ามาเรียกเขาว่าอีธาน มาส์วาเลส เลย ดวงตาสิงโตร้ายวาวโลด เขาคิดหาวิธีการแก้เกมอย่างฉับไวตามประสานักธุรกิจแถวต้นๆ ของวงการ

ปราโมทขอตัวไปทักทายเพื่อนสนิทที่พาครอบครัวมาพักผ่อนที่ชายทะเลเหมือนๆ กัน ปล่อยให้เตชิลาอยู่เพียงลำพังเพราะท่านมั่นใจในตัวบุตรสาว เตชิลาสามารถดูแลตัวเองได้ดี เธอจึงลงสระไปอีกครั้ง เพราะอยากเล่นน้ำมากๆ ก่อนจะขึ้นไปพักผ่อนด้านบนโรงแรมพร้อมกับมารดา

         เงือกน้อยรูปร่างเร้าใจแหวกว่ายอยู่กลางสายน้ำอย่างร่าเริง มีอีธานว่ายวนอยู่ใกล้ๆ จนหนุ่มๆ แถวนั้นถอนใจกันเป็นแถว เพราะหากมีหนุ่มหล่อขนาดนั้นสนใจ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนสนใจพวกตน อีธานพยายามหาช่องทางเพื่อเข้าไปใกล้ชิดหล่อนมากขึ้น เขาหวังจะดื่มด่ำกับเรือนร่างงดงาม เพราะคิดว่าตัวเองน่าจะมีภาษีกว่าชายสูงวัยที่เพิ่งเดินจากไป

ถ้าถามถึงความร่ำรวยอีธานเป็นต่อหลายขุมเห็นๆ และถ้าถามถึงพละกำลังอีธานมั่นใจว่า ตนเองสามารถทำให้หญิงผู้นี้แทบจะสำลักความสุขจนล้นใจ เธอน่าจะลืมบทรักอัดจืดชืดที่ชายสูงวัยมอบให้เลยทีเดียว

         “สวัสดีคนสวย ผมอีธาน มาส์วาเลสยินดีที่ได้รู้จักครับ” ใครบางคนทักทายเธอ เมื่อเธอพักเหนื่อย ยืนเกาะขอบสระลอยตัวอยู่เฉยๆ

         “ค่ะสวัสดี...” เตชิลาทักทายตอบ เป็นมารยาทเจ้าบ้านที่มีหนุ่มต่างชาติ เธอแน่ใจ ผู้ชายนัยน์ตาสีฟ้าตรงหน้าไม่ใช่ผู้ชายไทยแน่นอน หลังตอบกลับเธอก็โผว่ายไปกลางสระ โดยไม่สนใจอีธานเหมือนที่เขาเคยเจอ

         อีธานยืนมึน!!?

         เขาองตามสาวเจ้าไปแบบงงๆ เสน่ห์มากล้นที่เคยมี ใช้กับผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ หล่อนไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเขาซักนิด ชายหนุ่มกลอกตามองฟ้า เขาคำรามในใจ

         “ทำเป็นเล่นตัว แผนสูงนะนี่ อย่าให้หลวมตัวเข้ามาเชียวนะ พ่อจะเล่นให้คลาน จนลงจากเตียงไม่ได้เลย” อีธานฝากคำอาฆาตตามหลังเตชิลาไป โดยที่เธอไม่รู้ตัว เขาว่ายน้ำต่อ พยายามที่จะอยู่ข้างๆ เตชิลา จนเธอรำคาญ หญิงสาวจึงหนี เธอขึ้นจากสระ สร้างความขุ่นเคืองให้กับอีธานมากยิ่งขึ้น

         “เล่นตัวไปเถอะ!! สงสัยจะชอบคนแก่ หนุ่มๆ ล่ำๆ ไม่สนใจ” อีธานส่ายหน้าแรงๆ เขาพยายามโปรยเสน่ห์จนเหนื่อย แต่ไม่ได้รับความสนใจตอบกลับมาซักครั้ง จึงนึกเบื่อ ชายหนุ่มมองหญิงสาวตาวาว เขาขึ้นจากน้ำเมื่อหมดสิ่งจูงใจ เดินไปหยิบกางเกงผ้าขึ้นสวมและเดินกลับไปยังห้องสวีทของตัวเอง

         ปัง!!

อีธานปิดประตูเสียงดัง เพื่อระบายอารมณ์ขุ่นเคือง นางแบบสาวสะดุ้งเฮือก เธอตื่นจากนิทราอันแสนสุข เนื่องจากหมดแรงกิจกรรมบนเตียงกับหนุ่มหล่อมากเสน่ห์ เธอนอนเปลือยเปล่าอยู่กลางเตียง พยายามส่งสายตายั่วยวน เมื่อมองเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ สองมือเรียวบางยกโบกไปมา ความต้องการอของเธอ คือการดึงอีธานกลับขึ้นมาบนเตียงอีกครั้ง เอพิลบิดตัวเย้ายวน ส่งสายตาหวานเยิ้มให้ชายหนุ่มซ้ำไปซ้ำมา

         “อีธานคะ มานอนเล่นกับเอพิลบนเตียงนี่ดีกว่า คุณหายไปไหนมาตั้งนาน ปล่อยให้เอพิลเหงาอยู่คนเดียว” เสียงหวานเจือไปด้วยไอปรารถนา อีธานสลัดกางเกงผ้าจนหลุดไปจากตัว เขาก้าวขึ้นเตียงกว้าง...พร้อมกับความรู้สึกพลุ่งพล่านที่เกิดขึ้น

         มือร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามเนินอกหนั่นแน่น พลังงานในกายล้นเหลือ กับบทรักเร่าร้อนสุดติ่ง สร้างความอิ่มเอมให้เอพิลจนเธอคิดฝันไปไกล หากครอบครองอีธานได้ตลอดไปเธอคงไม่ต่างอะไรกับเจ้าหญิง แต่แรงกระตุ้นจากมือใหญ่ของอีธาน ก็ทำให้เธอหมดความคิดที่จะฝันกลางวัน ตอนนี้เธอควรปรนเปรอเขา ทำให้ชายตรงหน้าลุ่มหลง หากเป็นเช่นนั้นได้ ที่ฝันไว้คงไม่ไกลเกินเอื้อม

ชายหนุ่มขย้ำขยี้เนินทรวงอวบอัดอย่างเมามัน เอพิลแอ่นหน้าอกให้อีธานขย้ำขยี้ด้วยความเต็มใจ เธอสูดปากคราง ซี๊ดซ๊าดเพราะเริ่มเสียวซ่านขึ้นมาทีละนิด หลับตาพริ้มรอการลงทัณฑ์จากอีธานกลับ ความสุขครั้งมโหฬารที่กำลังจะตามมา ฝ่ามือใหญ่ยกดันเรียวขางามให้เปิดกว้าง เขาฉวยคอนดอม มาสวมป้องกันตัวเอง ก่อนจะฝากฝังตัวตนอลังการลงไปกลางดอกไม้แสนงามที่มีน้ำค้างชุ่มช่ำเกาะค้างอยู่

         เอพิลส่ายเอวบางรองรับ การลงทัณฑ์อย่างดุดันของชายหนุ่ม เธอกัดฟันกรอดๆ ตอนที่ชายหนุ่มก็โหมแรงที่มี ส่งตัวตนขนาดใหญ่จนสุดแรง เอพลิคงไม่รู้ ขณะที่เขากำลังเข้าด้าย เข้าเข็ม อีธานไม่ได้มองเธอที่เป็นเธอ ชายหนุ่มพริ้มเปลือกตาหลุบลง เขานึกถึงผิวเนียนๆ ของเงือกน้อยกลางสระ และปลดปล่อยอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาอย่างเร่าร้อน กับร่างกายของคนอื่นโดยแอบนึกถึงผู้หญิงอีกคนในใจ

“อ่า%$#@!” เสียงครางแหบห้าวกับกายใหญ่ที่สั่นกระตุก ภาพที่มโนไว้หายวับไปในอากาศ อีธานโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง เขารีบถอดถอนตัวตนออกมาจนสุด กระโจนลงจากเตียงด้วยความโกรธ ปล่อยให้เอพิลนอนระทวยกับบทรักดิบ เถื่อนที่เขาสาดใส่

         “โธ่เว้ย!!” อีธานกระแทกฝ่ามือกับพนังห้องเย็นเฉียบภายในห้องน้ำ เขาระบายอารมณ์กรุ่นโกรธที่อัดแน่นอยู่ในใจกับสิ่งไม่มีชีวิต ร่างกายร้อนเร่าแข็งขืน เมื่อสร้างมโนภาพสาวน้อยกลางสายน้ำขึ้นมา ความฮึกเหิมลำพองใจทำให้อีธานดึงกำลังทั้งหมดที่มีส่งความสุขจนสุดแรง แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาพบความจริงคนที่เขากำลังโรมรันอยู่ไม่ใช่คนที่ตนที่ปรารถนา เรี่ยวแรงที่มีก็หดหาย เขาปลดปล่อยสายธารร้อนๆ ออกไปอย่างเสียดาย

         เตชิลาอาบน้ำจนชุ่มฉ่ำใจ ก่อนจะออกมานั่งรับลมที่ระเบียง รีสร์อทที่เธอกับครอบครัวพัก เป็นทรงตัวยู ตัวอาคารหันหน้าออกทะเล และทุกห้องจะได้ชมทิวทัศน์ท้องทะเลได้เหมือนกันทั้งหมด ดังนั้น เธอจะมองเห็นห้องพักฝั่งตรงข้ามด้วย และคงเป็นความบังเอิญที่แสนดหดร้ายในความคิดของเธอ แต่เป็นความโชคดีของอีธาน เมื่อห้องสวีทของเขาอยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องพักของเตชิลาพอดี

เตชิลาสวมแว่นสายตาเพื่อตา เธอมองไปรอบๆ ตัวด้วยความสนใจ เธอนึกชมสถาปนิกคนที่ออกแบบ เขาสามารถดึงความงามจากท้องทะเลให้คนได้มองพร้อมกัน โดยไม่มีใครเสียเปรียบใคร ลมเย็นๆ ของทะเลพัดใส่หน้าเตชิลาพริ้มเปลือกตาปิดลง เธอฉวยหมอนอิงใบใหญ่มากอดแนบอก ทอดสายตามองท้องทะเลกว้างใหญ่แววตาระยิบระยับ

เอพิลเดินลงจากเตียงทั้งที่ยังเปลือย เธอเดินไปเคาะประตูห้องน้ำเรียกชายหนุ่ม เพราะเห็นว่าเขาเงียบหายไปนาน เธอเหนอะหนะไปทั้งตัว อยากอาบน้ำล้างคราบต่างๆ บ้าง อีธานเปิดประตูออกมาสีหน้าเคร่งๆ เขายังไม่สามารถสลัดภาพหญิงสาวผู้นั้นออกไปจากใจได้ ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบนางแบบสาว เมื่อเธอทำท่าโผเข้ามาหา เอพิลจึงหมดความสนใจเธอเดินสวนกับอีธานเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายด้านใน ไม่ได้ติดใจสีหน้าบึ้งๆ ของเขาซักนิด

อีธานรูดม่านผ้าหนาหนัก เปิดแสงสว่างให้ส่องเข้ามาภายในห้อง โดยที่ยังไม่ได้นุงผ้าเช่นกัน...เพราะเขาคิดว่าตัวเองอยู่ในห้องส่วนตัว อาวุธหนักกลางหว่างขาผงาดง้ำ เขาทอดสายตามองทะเลอย่างเลื่อนลอย