ตอนที่ 7
1075 คำ
หลังจากนั้นเขาก็ถอดกางเกงของหล่อนออก สอดใส่เจ้าโลกโอฬารเข้าไปแล้วขย่มหล่อนนับครั้งไม่ถ้วน โอ...สวรรค์อยู่ตรงหน้าเขาแล้วจริง ๆ ยิ่งนึกก็ยิ่งขึงขัง ขนาดว่าหล่อนช่วยเขาสำเร็จมาแล้วหนึ่งครั้งแต่พิทักษ์กลับตั้งความหวังในครั้งต่อไปว่าเขาต้องเผด็จศึกหล่อนให้ได้
“ทักษ์คะ...เป็นอะไร เงียบไปเลยนะคะ”
เสียงของกิ่งแก้วทำลายสมาธิของเขาเกือบกระเจิง พอนึกขึ้นได้ว่าเขานั่งเหม่อมองไปที่หาดทรายก็รีบหันกลับมายิ้มกับภรรยาหวานจ๋อย
“จ้ะ...ว่าไงจ๊ะแก้ว”
“แก้วเห็นทักษ์นั่งนิ่งเลยอ่ะค่ะ ทักษ์คงชอบที่นี่เหมือนแก้วใช่มั้ยคะ”
“อ้อ...ใช่จ้ะ ผมชอบมากเพราะเคยมาแล้วติดใจเลยอยากพาคุณมาเที่ยว”
“มันสวยจริง ๆ นะคะ ดูสิ ขนาดหวานตายังชอบซะขนาดนั้น ลงเล่นน้ำใหญ่เลย นี่ถ้าแก้วหุ่นดีเหมือนอย่างหวานจะใส่ชุดว่ายน้ำแบบทูพิซลงเล่นให้ฉ่ำใจไปเลย”
“แต่ทักษ์ว่าแก้วก็หุ่นดีนะ ทำไมไม่ลองใส่แล้วลงเล่นน้ำดูบ้างล่ะ”
“ไม่เอาล่ะ...แก้วรู้ตัวเองว่ายังมีชั้นมัน เอวไม่สวยนมไม่สวยเหมือนอย่างสาว ๆ ที่ใส่ชุดว่ายน้ำพวกนั้น เห็นมั้ยคะ”
กิ่งแก้วชี้มือไปที่กลุ่มสาว ๆ ซึ่งกำลังเล่นน้ำในชุดว่ายน้ำ แต่พิทักษ์กลับไม่ค่อยให้ความสนใจสักเท่าไหร่ ตอนนี้สิ่งที่เขากำลังให้ความสนใจคือหวานตาที่กำลังเล่นน้ำและเขาก็ไม่ได้คิดไปเองว่าหล่อนส่งสายตาเชิญชวนมาให้เขาหลายครั้ง ชายหนุ่มขนลุกเพราะเขานึกเห็นภาพตัวเองกับเพื่อนเมียขึ้นมาอีกแล้ว
“เอ้อ...ทักษ์คะ คืนนี้หวานชวนพวกเราไปเที่ยวผับกันในเมืองน่ะค่ะ หวานเขาอยากนั่งฟังเพลงสบาย ๆ และได้พุดคุยกันตอนฟังเพลง”
“หวานตานี่อารมณ์สุนทรีจังเลยนะ แล้วแก้วบอกเขาไปว่ายังไง”
“แก้วก็ตอบตกลงนะสิคะเพราะแก้วก็ชอบฟังเพลงเหมือนกัน ว่าแต่ทักษ์จะว่าอะไรหรือเปล่าคะนี่”
“ผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ก็ผมต้องเป็นคนขับรถให้คุณผู้หญิงอยู่แล้วนี่”
“แหม...คุณนี่น่ารักที่สุดเลยอ่ะ”
กิ่งแก้วออดอ้อนสามีด้วยการเกี่ยวแขนกับเขาแล้วซบหน้ากับแขนใหญ่ของพิทักษ์ ชายหนุ่มลูบศีรษะภรรยาเบา ๆ แต่สายตากลับจ้องมองตรงไปยังชายหาด หวานตากำลังเล่นน้ำจนเสื้อผ้าและเนื้อตัวเปียกชุ่มโชก ภาพนั้นทำให้พิทักษ์เกิดความรู้สึกที่อยากจะลงไปเล่นน้ำกับหล่อนขึ้นมาเสียนี่กระไรถ้าไม่ติดว่าเมียเขานั่งดูอยู่อย่างนี้
พอตกค่ำทั้งสามก็พากันออกจากบังกะโลเข้าไปในตัวเมืองที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวและผู้คนที่ยังพลุกพล่าน เมืองกลางคืนเต็มไปด้วยแสงสว่างเหมือนไม่ยอมหลับใหล พิทักษ์เต็มใจขับรถพาสองสาวไปยังผับเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ในนั้นมีนักดนตรีและไวน์อย่างดีเสิร์ฟด้วยพนักงานสาวสวยในชุดยั่วยวนใจ แต่กิ่งแก้วก็ไม่ว่าอะไรเพราะหล่อนตามใจหวานตาที่อยากมาที่นี่ หล่อนคิดเพียงว่านาน ๆ ได้เจอเพื่อนสักทีก็ไม่อยากขัดใจและหล่อนเองก็จะได้ออกมาเปิดหูเปิดตากับสามีด้วย
“หวานเคยมาที่ผับนี้นะ มีดนตรีเพราะ อาหารอร่อย”
หวานตาพูดกับเพื่อนสองคนที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน กิ่งแก้วมองไปรอบ ๆ บรรยากาศในแสงไฟสลัวของสถานบันเทิงที่ดูจะโรแมนติกมากกว่าเสียงดังน่ารำคาญ
“สาวเสิร์ฟก็แต่งตัววาบหวิว ว่าทำไมพิทักษ์ถึงได้นั่งตาค้างเลย”
กิ่งแก้วกระเซ้าสามีที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ คืนนี้พิทักษ์สวมชุดลำลองเป็นเสื้อยืดรัดรูปและกางเกงยีนส์สีซีด แต่ในสายตาของเพื่อนเมียเขากลับดูดีมากกว่าเก่า นั่นเพราะหล่อนชอบคนบุคลิกอย่างพิทักษ์ เป็นหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างบึกบึนและพูดจาไม่กระโชกโฮกฮาก เหมือนจะหยิ่งแต่จริง ๆ แล้วน่าเข้าใกล้ หวานตาก็สวยอวบอิ่มในชุดเสื้อเกาะอกกระโปรงสั้นเหนือเข่าในขณะที่กิ่งแก้วสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงเลคกิ้ง ดูเป็นสาวเรียบร้อยหวานแหววหากแต่หล่อนก็พอใจที่จะแต่งกายเช่นนั้น สักครู่บริกรก็นำไวน์มาเสิร์ฟ หวานตายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มแต่สายตาของหล่อนจับจ้องอยู่ที่สามีของเพื่อนไม่วาง หล่อนวางแก้วลงและยิ้มกับคนทั้งสอง
“แหม...แก้วไปแหย่พิทักษ์ทำไมกัน ดูสิ หน้าแดงหมดละ พิทักษ์น่ะเขาไม่มองใครหรอกนะ เขามองแต่เมียเขาคนเดียวเท่านั้นล่ะ แก้วโชคดีที่มีสามีน่ารักอย่างนี้เขาไม่สนใจใครแน่ ๆ นอกจากเพื่อนของฉันคนนี้”
“ทักษ์เขาไม่ค่อยพูดหรอกหวาน เงียบ ๆ ทำแต่งานเลยอยากชวนมาเที่ยวพักผ่อนเปิดสมองแบบนี้ไง”
“จ้ะ...รักกันนาน ๆ นะจ๊ะ...เอ้อ...เดี๋ยวหวานไปห้องน้ำก่อน พวกเธอฟังเพลงกันไปนะ”
หวานตาขอตัวแล้วลุกขึ้นเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านหลังของร้านและมีหลายห้อง เป็นห้องน้ำที่ตกแต่งอย่างสะอาดตาและในเวลานั้นไม่มีใครสักคน หญิงสาวยืนหน้ากระจกแล้วหยิบตลับแป้งออกมาจากกระเป๋า หล่อนใช้พัฟซับความมันบนใบหน้าและเติมลิปสติกอีกหน่อยก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำแต่ยังไม่ทันปิดประตูก็ต้องตกใจเพราะมีใครอีกคนเข้าไปในห้องน้ำห้องเดียวกับเธอ
“อุ๊ย! พิทักษ์...”
หล่อนเกือบจะหลุดเสียงอุทานออกมาดัง ๆ แต่เก็บเสียงไว้ได้เสียก่อนเมื่อเห็นชัด ๆ ว่าใครตามหล่อนเข้าไปในห้องน้ำเล็กแคบ พิทักษ์รีบปิดล็อคประตูในช่วงจังหวะที่ยังไม่มีใครแล้วเข้าประชิดตัวหวานตา ดันหล่อนจนชิดผนังห้องน้ำแล้วซุกไซ้ไปตามซอกคอของหล่อนอย่างหื่นกระหาย
- ผู้เขียน
