“มันฉุกละหุกนิดหน่อยจ้ะ ต้องขอโทษหนูลินด้วยที่ฝ้ายไม่ได้บอก บ้านหลังนี้เราขายแล้วจ้ะ”
นลินถอนหายใจเบาๆ “ว้า!...อย่างนี้ฝ้ายก็ไม่ได้มาทำงานกับลินแล้วสิ เสียดายจัง แล้วตอนนี้ฝ้ายอยู่ไหนคะ ลินอยากคุยกับฝ้ายหน่อยค่ะ”
“ฝ้ายกับคุณพ่อเดินทางไปต่างจังหวัดตั้งแต่เมื่อเช้าตรู่แล้วจ้ะ แม่กำลังเก็บของตามไป นี่ก็จ้างบริษัทรับขนย้ายมาจัดการให้ แม่เลยต้องอยู่ดูความเรียบร้อย”
“แล้วไปอยู่ที่ไหนกันคะ ลินจะได้แวะไปเยี่ยมได้ ช่วงนี้งานที่บริษัทก็ยุ่งๆด้วยคงยังตามไปไม่ได้ ฝ้ายนะฝ้ายทำอะไรไม่บอกเพื่อนเลย”
กานต์แก้วยิ้มอย่างเอ็นดูความรักของเพื่อนที่มีต่อกัน “เดี๋ยวแม่ให้ฝ้ายติดต่อบอกลินเองดีกว่าเนอะ แม่ขอตัวไปดูเขาเก็บของก่อนนะ”
นลินยกมือไหว้ลากานต์แก้ว เธอถอนหายใจแรง มีบางอย่างที่เธอสงสัยและต้องหาคำตอบให้ได้
กานต์แก้วมองตามรถของนลินที่แล่นออกจากประตูบ้าน แล้วถอนหายใจ แก้วกานดาโทรศัพท์มาเล่าเหตุการณ์ทั้งหม
