“ต้องการพักผ่อนหรือต้องการออดอ้อนกัน ที่ทำให้มันไม่ถึงใจใช่ไหมถึงต้องหาเรื่องมาหากันถึงที่”
แก้วกานดาปิดหูสองข้างส่ายหน้าไม่อยากได้ยินคำต่อว่าของคนใจร้าย น้ำตาไหลรินเป็นทาง เธอสะอื้นเบาๆอย่างปวดร้าวในหัวใจ
“พี่รบดูถูกฝ้ายเกินไปแล้วนะครับ เราเป็นเพื่อนกัน แล้วผมก็เป็นหมอรักษาคนไข้ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไปอย่างที่พี่รบเข้าใจนะครับ” นายแพทย์ชัยชนะกำลังจะเหลืออดกับผู้ชายคนนี้แล้ว
“ดูถูกก็ดีกว่าดูผิด อ้อ...ผมจะบอกอะไรให้นะ ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เหลืออะไรไว้ให้คุณหมอแล้วล่ะ ผมเห็นแล้วก็จับมาแล้วทุกซอกทุกมุม” นักรบไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในอารมณ์หึงหวงรุนแรง แก้วกานดาเป็นของเขา เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากเขา นายแพทย์ชัยชนะสุดจะทนกับคำดูถูกของนักรบ กำปั้นใหญ่ชกเปรี้ยงเข้าที่ปากของนักรบจนใบหน้าคมเข้มสะบัดหัน เลือดสดๆไหลออกจากมุมปากทันที นักรบรับรู้ถึงรสของเลือดที่ซึมเข้าปาก เขาหันกลับไปสบตานายแพทย
