ตอนที่ 10
1071 คำ
“ค่ะ” แก้วกานดารับคำสั้นๆ มือบางเผลอยกขึ้นลูบหน้าท้องตัวเอง
“นี่คือสินน้ำใจเล็กๆน้อยๆสำหรับเธอ ขอบใจมากที่เธอเข้าใจ อ้อ...ไม่ต้องห่วงเรื่องยายลินนะ ฉันจะอธิบายให้ลินเข้าใจเองว่าเธอกับตารบเลิกกันด้วยดี”
แก้วกานดาจิกฝ่ามือตัวเองไว้จนรู้สึกเจ็บ หญิงสาวไม่ได้มองเช็คที่ถูกยื่นมาตรงหน้าด้วยซ้ำ
“ขอบพระคุณที่คุณแม่ให้ความกรุณากับฝ้ายนะคะ แต่ฝ้ายคงไม่ขอรับไว้ สวัสดีค่ะ” แก้วกานดายกมือไหว้ลาแล้วลุกจากโซฟานุ่ม
“อ้อ...ฉันหวังว่าเธอคงจะไม่บอกเรื่องนี้กับตารบนะ ถ้าเธอรักเขาจริง เธอคงอยากให้เขาได้อยู่กับคนที่ดีที่เหมาะสมกับเขา ไม่ใช่คนที่ธุรกิจเล็กๆของครอบครัวกำลังจะล้มเหลวนะ”
แก้วกานดาขบริมฝีปากแน่น หญิงสาวไม่ได้หันกลับไปมองหน้าคุณนัยนา เธอเลือกที่ก้าวออกจากบ้านหลังใหญ่อย่างรวดเร็ว ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา
“ปวดหัวจัง” นลินบ่นเบาๆ เสียงของเธอทำให้แก้วกานดาตื่นจากภวังค์รีบปรี่เข้าไปนั่งบนเตียงข้างเพื่อน
“เป็นอะไรมากไหมลิน”
“อืม...ลินขอพารากับน้ำหน่อยสิฝ้าย อยู่ในตู้ยาข้างล่างนะ ลุกไม่ไหวจริงๆ” นลินงัวเงียพูด
“ได้ๆ ลินรอแป๊บนึงนะ” แก้วกานดารีบเปิดประตูออกจากห้อง เดินลงบันไดไปยังชั้นล่างทันที
“มืดจัง” แก้วกานดาพึมพำเบาๆ ชั้นล่างของบ้านปิดไฟหมดแล้ว มีเพียงแสงจากดวงไฟหน้าบ้านเล็ดลอดเข้ามาเล็กน้อย
“อยู่ตรงไหนนะ” เมื่อสายตาปรับสภาพชินกับความมืด แก้วกานดาจึงมองหาตู้ยาบนผนังโดยไม่เปิดไฟ หญิงสาวคลี่ยิ้มเมื่อมองเห็นตู้ยา และเดินอย่างระมัดระวังไปเอื้อมมือเปิดตู้ยาแล้วหยิบกระปุกยาออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำหนึ่งขวด
แสงไฟจากตู้เย็นที่ถูกเปิดอยู่ในครัว ทำให้นักรบขมวดคิ้ว ชายหนุ่มเดินช้าๆตรงเข้าไปในห้องครัว ก่อนจะยิ้มร้ายกาจเมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่ตรงนั้น
“อุ๊ย!” แก้วกานดาอุทานเบาๆ เมื่อปิดตู้เย็นแล้วหันหลังกลับมาชนกับร่างของคนตัวโต
“ขวัญอ่อนจริงนะ” นักรบพูดพร้อมกับใช้ตัวเองดันร่างบางจนแผ่นหลังเนียนแนบไปกับตู้เย็นเครื่องใหญ่ มือหนาแย่งขวดน้ำกับกระปุกยาจากมือแก้วกานดาไปวางไว้บนหลังตู้เย็น
“คุณรบจะทำอะไร ฝ้ายจะเอายาไปให้ลินนะ” ใบหน้าหล่อคมเข้มเหยียดยิ้มเล็กน้อยในความมืด
“นึกว่าลงมาอ่อยผมเสียอีก”
“ในสมองคุณคงจะคิดแต่เรื่องพรรค์นี้ ไม่มีเรื่องดีๆให้คิดแล้วหรือไง”แก้วกานดาเริ่มดิ้นรน นักรบจึงใช้ลำแขนแกร่งรวบเอวคอด ดึงรั้งให้แนบชิดไปกับร่างกายของตนเอง
“รู้สึกบ้างไหมฝ้าย ว่าเธอเองก็ชอบเรื่องพรรค์นี้เหมือนกัน”
นักรบจงใจกดย้ำให้จุดกึ่งกลางที่แข็งกร้าวแนบไปกับหน้าท้องหญิงสาว แก้วกานดาใช้มือยันแผงอกกว้างของชายหนุ่มไว้
“ปล่อยฝ้ายนะ ไม่อย่างนั้นฝ้ายจะตะโกนเรียกลิน”
“หึๆ เก็บเสียงไว้ครางตอนที่ผมขยับเข้าออกในตัวฝ้ายดีกว่าไหม”
ริมฝีปากบางถูกบดขยี้ทันทีที่นักรบพูดจบ มือใหญ่อีกข้างช้อนศีรษะทุยด้านหลังแทรกเข้าไปในกลุ่มผมนุ่ม เพื่อให้ตัวเองได้รุกรานได้ถนัด แก้วกานดาเม้มริมฝีปากแน่นไม่ยอมให้ลิ้นสากล่วงเกินเข้ามาในปากของตน นักรบหัวเราะในลำคอ แล้วเริ่มขบเม้มริมฝีปากบางรุนแรงจนหญิงสาวต้องเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“อ๊ะ!” คนที่คอยท่าอยู่แล้วกดริมฝีปากตัวเองแนบแน่นกับกลีบปากบาง เพื่อไม่ให้แก้วกานดามีโอกาสปิดริมฝีปากลงได้ ลิ้นสากไล่ต้อนลิ้นนุ่มดูดดึงอย่างเอาแต่ใจ จนร่างเล็กอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดเขา มือเรียวที่ยันแผงอกกว้างเปลี่ยนเป็นโอบกอดรอบคอหนาแน่น ซับในตัวบางถูกกระชากแรงจนขาดติดมือใหญ่ นักรบทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี แล้วเกี่ยวกางเกงนอนของตนเองลง เพื่อปลดปล่อยความใหญ่โตเคร่งครัด มือหนายกต้นขาขาวขึ้น ใช้แขนรองใต้ขาพับแล้วกระชับ ให้กลางกายสาวแนบแน่นไปกับตัวตนแข็งแกร่งของตน เอวสอบบดเบียดกลีบดอกไม้บานฉ่ำอย่างรุนแรง แรงเสียดสีทำให้แก้วกานดาครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน ริมฝีปากหนาผละจากกลีบปากบางไล่เรื่อยเลียไล้ตามซอกคอหอมกรุ่น
“อ๊า...” แก้วกานดาครางแว่วหวานทันทีเมื่อปากนุ่มเป็นอิสระ
“ครางดังๆเลยสิฝ้าย อืม...ไหนลองตอบมาซิว่าฝ้ายชอบเรื่องพรรค์นี้ไหม”
“มะ...ไม่” เสียงปฏิเสธดังแผ่วเบา แต่สะโพกงอนกลับบดเบียดเข้าหาอย่างเว้าวอน
“ไม่เหรอ จริงๆเหรอ”
นักรบขยับสะโพกออก แล้วสอดใส่ความรุ่มร้อนแข็งแกร่งเข้าไปในช่องทางรักที่อุ่นลื่นรุนแรง แก้วกานดาจิกบ่ากว้างแน่น ขาเรียวอีกข้างตวัดรัดท่อนขาแข็งแรงแน่น นักรบขยับขาแยกออกแล้วดันแผ่นหลังของหญิงสาวแนบไปกับประตูตู้เย็น สะโพกสอบขยับรัวรุนแรง มืออีกด้านล้วงผ่านชายกระโปรงชุดนอน ไปบีบเคล้นอกอวบอย่างไม่เบามือนัก แก้วกานดาพยายามกัดริมฝีปากไว้ เพื่อเก็บงำเสียงครางที่น่าอาย
“ทนไหวหรือฝ้าย ร้องออกมาดังๆเลยสิ อา...” นักรบกระซิบริมหูเล็กจบก็ขบเม้มไล้เลียไปตามใบหูของแก้วกานดา
“อ๊ะ...อ๊า...” นักรบยิ้มอย่างสะใจที่ได้ยินเสียงครางหวาน
“อา...เสียงเซ็กซี่จังฝ้าย ร้องออกมาดังๆเลย ร้องออกมาอีก” ปากกระซิบเสียงกระเส่าพร่ำบอก สะโพกสอบก็เร่งแรงเน้นหนัก จนขวดน้ำและกระปุกยาตกลงมาที่พื้น เสียงหล่นดังตุ้บ! ไม่สามารถดึงความสนใจของคนทั้งสองจากความเสียวกระสัน ที่กำลังเดินทางมาใกล้ปลายทางแล้วได้
“อ๊า...คุณรบ...อ๊ะ!” เสียงครวญครางสุดท้ายก่อนที่แก้วกานดาจะกระตุกเกร็ง หญิงสาวเลือกที่จะกัดบ่ากว้างแน่น เพื่อระบายความเสียวซ่านสุดท้ายที่แผ่กระจายไปทั้งร่างได้
- ผู้เขียน
