ฉันกลับไปที่ห้องของตัวเองเพื่อหาผ้าขนหนูเล็กๆ แล้วกลับมาที่ห้องของคีตะอีกครั้ง เดินเลยเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเอาผ้าไปชุบน้ำให้เปียก
"อื้อ!"
ผ้าชุบน้ำเย็นๆ วางแหมะลงบนหน้าผาก ทำให้คีตะขยับตัวหนีและส่งเสียงงึมงำในลำคอเหมือนไม่พอใจที่ถูกรบกวน
"อย่าขยับสิ ฉันจะเช็ดหน้าเช็ดตัวให้"
ฉันไม่ละความพยายาม แม้ว่าไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาสักเท่าใด แต่พอเห็นสภาพก็อดไม่ได้จริงๆ
"อื้อ! อย่ามายุ่ง คนจะนอน"
"นายจะนอนเยอะขนาดนี้ไม่ได้นะ ลุกขึ้นมากินอะไรหน่อย จะได้สร่างเมา"
ฉันว่าพร้อมกับดึงแขนเขาให้ลุกขึ้น แต่คนเมาที่ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนก็สะบัดแขนออก
ฉันเริ่มจะอ่อนใจแล้วนะ แต่ด้วยพลังข้าวไข่เจียวที่เพิ่งกินมา ทำให้ฉันไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอก
"แต่นายต้องกิน ถ้าไม่ลุกขึ้นมาดีๆ ฉันจะเอาน้ำกรอกปากแล้วนะ"
ยัง...ยังนอนนิ่งอยู่อีก ฉันไม่มีทางเลือกแล้วนะ
"ตื่น!!! ฉันบอกให้ตื่น!!!"
ตะโกนข้างหูขนาดนี้ เ
