ในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง คาบชมรมที่ฉันไม่อยากให้ถึงก็เวียนมาบรรจบในสัปดาห์นี้อีกครั้ง
วันนี้ดูเหมือนทุกคนจะตื่นเต้นกันเป็นพิเศษเพราะจะได้แบ่งทีมกันแล้ว พวกผู้หญิงก็แต่งหน้าทำผมกันสุดฤทธิ์ เผื่อจะได้อยู่ทีมเดียวกับคนที่แอบหมายตาเอาไว้
"คีตะ ฉันอยู่ทีมเดียวกับนายนะ"
ยัยซัมเมอร์เวอร์ชันใหม่เดินเข้ามาหาคีตะ ที่นั่งถัดจากฉันไปโดยมีฟ้าใสคั่นกลาง และเวอร์ชันใหม่ที่ว่านี้ก็คือ คือ...คือ...
ผมที่ย้อมเป็นสีน้ำตาลเข้มเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท จากที่เคยดัดเป็นลอนก็ตรงเป็นไม้บรรทัด และที่สำคัญคือมีหน้าม้าเสมอกับคิ้วพอดีด้วย
หน้าที่เคยแต่งจัดๆ แก้มและริมฝีปากที่เคยแดงจนมองลงมาจากสถานีอวกาศก็เห็น เปลี่ยนเป็นโทนชมพูอ่อนๆ มองแล้วไม่คุ้นตานัก
ฉันเห็นคีตะมองยัยนั่นอย่างตะลึง คงจะตะลึงในความสวยล่ะสิ เฮอะ! ผู้ชายก็เป็นซะแบบนี้ ปากบอกว่าไม่ชอบๆ แต่จ้องซะจนทะลุไปถึงไส้ติ่งแล้วมั้งนั่น
แต่เอ๊ะ! ทำไมฉันต้องหงุด
