New Boyfriend ตอนที่ 1 ไม่ยอมเลิก
1562 คำ
บนรถ
ปึก!
"ฮึก! ฮือออออออ ๆ ๆ"น้ำหนึ่งแยกกับสรัลออกมาจากร้านอาหารแล้วเธอกลับมาที่รถของตัวเองก่อนจะร้องไห้ออกมา แม้ว่าเธอจะพยายามเข้มแข็งต่อหน้าของเขาแต่ว่าภายในใจของเธอนั่นบอบช้ำมาก ๆ ทั้งเสียใจและผิดหวัง เธอคิดว่าวันนี้มันจะเป็นวันที่ดีสำหรับเธอ เจ้านายให้กลับบ้านไว ได้ทานข้าวกับแฟนหนุ่ม และคิดว่าเขาจะขอเธอแต่งงานแต่ทุกอย่างกับพังทลายลงไปหมดเพราะว่าเขาบอกเลิกเธอ...
เบื่อเหรอ...?
ความจริงแล้วนั่นเป็นเพียงข้ออ้างของเขาเท่านั้นที่จริงแล้วสรัลไม่ได้รักเธอแล้วแต่เพราะว่าเธอทำให้เขาได้ทำงานในบริษัทใหญ่และผลักดันให้เขามีงานทำมีตำแหน่งหน้าที่การงานดีเขาเลยยังไม่อยากเลิกกับเธอ แต่ตอนนี่เขามีทุกอย่างแล้วเลยอยากจะทิ้งเธอ
"ไอ้เลวเอ๊ยยย!!" ปึก ๆ ๆ น้ำหนึ่งทุบพวงมาลัยรถยนต์ซ้ำ ๆ อย่างเจ็บใจเธอรู้ว่าเขามีคนอื่นและที่บอกเลิกเธอก็เพราะว่าจะไปคบกับผู้หญิงคนนั้นแต่ว่าเธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
"คอยดูนะฉันจะทำให้นายต้องกระอักเลือด!!กรี๊ดดดด!!" น้ำหนึ่งกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งเพราะว่ารักเขามาก ๆ และทำทุกอย่างตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกันในอนาคตแต่เขากลับบอกเลิกเธอ และแหวนนั่นคงจะซื้อให้ผู้หญิงคนนั้นสินะ...
"อยากเลิกเหรอได้สิ...แต่ต้องไม่ใช่วันนี้ไอ้เลว!" แม้น้ำตาจะอาบหน้าแต่น้ำหนึ่งก็ยังคงพูดออกมาด้วยความแค้นทั้งหมดที่เธอมี ที่ผ่านมาน้ำหนึ่งทำเพื่อผู้ชายที่รักให้ของขวัญราคาแพง ช่วยให้เรียนจบมหาวิทยาลัยมา ช่วยเรื่องเงินเวลาที่เขาเดือดร้อนแม้ว่าจะได้คืนบ้างไม่ได้คืนบ้างก็ตาม งานของเขาส่วนมากก็เป็นเธอที่ช่วยทำแม้ว่างานของเธอจะเยอะมากอยู่แล้วก็ตามแต่เพราะว่ารัก...เธอเลยยอมทำให้ทุกอย่างแต่นี่คือสิ่งที่เขาตอบแทน
น้ำหนึ่งไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครที่ผ่านมาเธอเองก็รับรู้มาตลอดว่าเขามีคุยกับคนอื่นบ้างแต่เธอก็ไม่ได้คิดมากและปล่อยผ่านไปเพราะคิดว่าเขาไม่น่าจะจริงจังอะไร แต่มาวันนี้เขาซื้อแหวนให้ผู้หญิงคนนั้นแถมยังบอกเลิกเพื่อไปอยู่กับคนนั้น แน่นอนว่าเธอไม่มียอมปล่อยให้สรัลได้อยู่อย่างมีความสุข!!!
ซ่าาาาาา~~
"ฝะฝนตกเหรอ?" น้ำหนึ่งเงยหน้ามองรถของตัวเองที่ตอนนี้กำลังโดนฝนตกลงมาใส่อย่างแรงทั้งที่วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสแต่ตอนนี้กลับมีฝนตกลงมาซะงั้น
"เหอะ! จะสมน้ำหน้าฉันเหรอที่โง่!!" ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็ผิดในสายตาของน้ำหนึ่งไปหมดและโดนพาลใส่ไม่เว้นแม้กระทั่งฝนที่ตกลงมา
"ฮืออออ ๆ ๆ ฉันจะไม่มีวันร้องไห้ให้นายอีกแล้วสรัลลล! วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายยยยยย!! ฮืออออออออ!!!" น้ำหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ในรถท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาไม่หยุดเป็นเวลาอีกหลายชั่วโมง...
วันต่อมา...
บ้านน้ำหนึ่ง
Rrrrrrr!! Rrrrrrr!!
"ฮัลโหลลลลล~~~" น้ำหนึ่งรับโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาไม่หยุดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งเมื่อคืนกว่าจะกลับถึงบ้านเล่นเอาสะบักสะบอมเหมือนกันกว่าฝนจะหยุดอีก
(พี่น้ำหนึ่งอยู่ไหนคะท่านประธานจะเข้าประชุมแล้วตอนนี้รอพี่น้ำหนึ่งอยู่นะคะ!) ปลายสายส่งเสียงมาทำให้น้ำหนึ่งตาสว่างและรีบดีดตัวขึ้นมาทันที พรึ่บ!!
"แย่แล้ว!!แค่ก ๆ ๆ ๆ" น้ำหนึ่งมีอาการไอและปวดหัวร่วมด้วย
(พี่น้ำหนึ่งเป็นอะไรไหมคะ?)
"แคร์..." น้ำหนึ่งเรียกชื่อของปลายสายเธอคือน้องในทีมของน้ำหนึ่งเป็นผู้ช่วยเลขาอีกทีในทีมเดียวกัน
(ค่ะพี่น้ำหนึ่ง)
"พี่ป่วยอะไปไม่ไหวพึ่งตื่นยังไงฝากแคร์เข้าประชุมกับท่านประธานหน่อยนะเดี๋ยวพี่โทรหาเขาเอง" น้ำหนึ่งพูดด้วยความยากลำบากเพราะว่าเจ็บคอด้วย
(ได้ค่ะ พี่น้ำหนึ่งพักผ่อนเถอะค่ะ)
"อืม ขอบใจนะแคร์"
(สบายมากค่ะเรื่องแค่นี้เองไม่ว่าเรื่องอะไรแคร์ก็ทำแทนพี่น้ำหนึ่งได้อยู่แล้วววว! เพราะแคร์เป็นผู้ช่วย no.1 ของพี่น้ำหนึ่งไง) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงสดใสจนทำให้น้ำหนึ่งเอ็นดู
"จ้าา~ ไว้พรุ่งนี้พี่จะซื้อขนมไปฝากนะ"
(ขอบคุณค่ะ)
"งั้นแค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่โทรหาท่านประธานก่อน"
(รับทราบบบ!) ติ๊ด! น้ำหนึ่งวางสายจากแคร์และก็ลงจากเตียงนอนเพราะว่าอาการป่วยเลยทำให้เธอเซนิดหน่อยจนเกือบล้มแต่ดีที่เธอจับขอบตู้ไว้ได้ทัน
หมับ!!
"อ๊ะ! เกือบตายแล้วไหมเรา?" และพอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ความทรงจำของเธอที่เคยมีสรัลดูแลเวลาป่วยก็เข้ามาแม้ว่าหลัง ๆ มานี้เธอจะดูแลตัวเองก็ตามเถอะ
"ไปคิดถึงทำไม เหอะ!" น้ำหนึ่งพยายามสลัดสรัลออกไปจากหัวยิ่งไปคิดยิ่งปวดหัว
"คุณปุณณ์...เกือบลืมแนะ" น้ำหนึ่งกดโทรศัพท์หาปุณณ์เพื่อลางานกับเขาหน่อยและบอกเรื่องที่แคร์จะเข้าประชุมแทนด้วย
ตรู๊ดดดดด~
(ว่าไงทำไมยังไม่มา?) ไม่นานปลายสายก็รับและถามอย่างรวดเร็ว
"เอ่อ แค่ก ๆ ขอโทษนะคะที่กะทันหันแต่ว่าวันนี้หนึ่งไม่ได้ไปทำงานนะคะ"
(ไม่สบาย?)
"ค่ะ ตื่นมาก็ปวดหัวและก็ไอนิดหน่อยค่ะ" เธอบอกอาการกับเขาอย่างละเอียด
(ไปหาหมอหรือยัง?)
"ยังเลยค่ะหนึ่งพึ่งตื่นเองวันนี้แคร์จะเข้าประชุมกับท่านประธานแทนหนึ่งนะคะ วันนี้คงไม่ได้เข้า"
(อืม ไม่เป็นไรหรอกวันนี้ไม่ใช่งานสำคัญอะไรคุณหนึ่งก็พักผ่อนสักวันก็ได้ถ้าอาการดีขึ้นก็ไปหาหมอซะ)
"ค่ะ ท่านประธาน"
(หรือว่าจะให้ผมส่งหมอส่วนตัวไปให้จะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกยิ่งไม่สบายอยู่)
"มะไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจหมอมินิที่ต้องมาบ้านหนึ่งค่ะ" น้ำหนึ่งรีบปฏิเสธหมอมินิคือหมอประจำตัวของปุณณ์แถมยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาด้วย
(เอาตามนั้นแหละเดี๋ยวผมส่งให้หมอไป)
"แต่ว่า..." ติ๊ด!! น้ำหนึ่งกำลังจะปฏิเสธแต่เขาไม่ได้ฟังอะไรและวางสายไปทันที
"เฮ้อออ! เอาแต่ใจชะมัดเลย" แต่ถึงอย่างนั้นแต่เธอก็รู้สึกดีนะที่อย่างน้อยก็ยังมีเขาที่เป็นห่วงเธอ...
ตึก...ตึก...ตึก...
"อ้าว! คุณน้ำหนึ่งไม่ได้ไปทำงานเหรอคะ?" เมื่อน้ำหนึ่งเดินลงมาจากห้องนอนก็เจอป้าณีแม่บ้านกำลังทำความสะอาดอยู่ เธอจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้งเท่านั้นที่เหลือส่วนมากน้ำหนึ่งจะทำเองเกือบทั้งหมด
"ค่ะ พอดีว่าไม่สบายนิดหน่อย ขอน้ำอุ่นให้หนึ่งหน่อยได้ไหมคะ?"
"ได้สิค่ะ เดี๋ยวป้าไปเอาให้นะคะนั่งรอเลย" พรึ่บ! น้ำหนึ่งทิ้งตัวที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดูพอได้หยุดแบบนี้เธอก็อดคิดไม่ได้ว่านานแค่ไหนแล้วนะที่เธอไม่ได้หยุดงานเพราะว่าอยากมีเงินเยอะ ๆ เลยทำงานทุกวันแม้ว่าจะเป็นวันหยุดเพื่อเอาโอที วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายปีเลยมั้ง ต่อไปนี้เธอคงจะได้ทำอะไรเพื่อตัวเองมากขึ้น
"น่าเบื่อจัง" ไม่ว่าเปิดไปกี่ช่องก็ไม่มีน่าดูสำหรับน้ำหนึ่งที่ทำงานทุกวันเลย
"น้ำอุ่น ๆ ได้แล้วค่ะ เดี๋ยวป้าไปทำความสะอาดก่อนนะคะอยากได้อะไรก็เรียกป้าได้ อืมม~ เดี๋ยวป้าทำข้าวต้มไว้ให้ดีไหมคะจะกินทานยาด้วย?"
"ก็ได้ค่ะ รบกวนหน่อยนะคะป้าณี"
"เรื่องแค่นี้เองสบายมากค่ะ^^" ป้าณีเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ของน้ำหนึ่งที่นี่เพราะว่าพ่อแม่เธออยู่ต่างจังหวัดทำสวนที่จันทบุรี
ติ๊งน่อง~ติ๊งน่อง~
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้นน้ำหนึ่งกำลังจะลุกไปเปิดแต่ป้าณีก็มาซะก่อน เพราะเห็นว่าเจ้านายป่วยเลยไม่อยากให้เดินเยอะป้าณีเองก็มองน้ำหนึ่งเหมือนหลานคนหนึ่ง
"เดี๋ยวป้าไปเปิดให้ค่ะคุณน้ำหนึ่งนั่งเฉย ๆ เถอะค่ะ ว่าแต่ใครมากันน้าาา~" ป้าณีทำน้ำเสียงสงสัย
"น่าจะเป็นหมอที่เจ้านายหนึ่งส่งมาน่ะค่ะ"
"อ่อออ~แบบนี้เอง" แล้วป้าณีก็ออกไปเปิดประตูให้หมอมินิเข้ามา
"สวัสดีค่ะคุณน้ำหนึ่ง^^"
"สวัสดีค่ะหมอมินิรบกวนหน่อยนะคะ หนึ่งบอกท่านประธานแล้วว่าไม่ต้องมาลำบากแย่เลย" น้ำหนึ่งพูดอย่างเกรงใจ
"ไม่หรอกค่ะ คุณน้ำหนึ่งดูแลพี่ปุณณ์มาเยอะแล้วให้เขาได้ดูแลคุณน้ำหนึ่งบ้างเถอะค่ะ มาค่ะอาการเป็นยังไงบอกมินิได้เลยนะคะ" แล้วหลังจากนั้นหมอมินิก็ตรวจอาการของน้ำหนึ่งและให้ยาทาน
- ผู้เขียน
