New Boyfriend ตอนที่ 12 รอยยิ้ม
1771 คำ
ร้านอาหารริมน้ำ
"เอ้าาา~ ชนนนน!!" เคร้งงง!! ทีม SC ชนแก้วกันหลังจากที่งานประชุมได้ผ่านสำเร็จไปได้ด้วยดีแม้ว่าจะมีปัญหามากมายก็ตามแต่ว่าทุกอย่างก็สามารถผ่านไปได้อย่างสวยงาม
"วันนี้กินให้เต็มที่เลยนะเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง ขอบคุณมาก ๆ สำหรับวันนี้ที่ทุกคนช่วยกันทำงานอย่างตั้งใจและอย่างดี"
"มันเป็นหน้าที่ของพวกเราอยู่แล้วค่ะท่านประธาน^^" จอยพูดกับปุณณ์พวกเขาตั้งใจทำงานเสมอเพราะว่าเจ้านายของพวกเขานั้นดีให้ทั้งเงินเดือนและคำชมเชยเสมอ ไหนจะเลี้ยงข้าวบ่อย ๆ ของว่างอีกการได้ทำงานกับประธานบริษัทดี ๆ แบบนี้มันเลยทำให้พวกเขาเต็มที่เสมอกับงาน
"ใช่ครับ แม้ว่าจะมีเรื่องวุ่น ๆ บ้างนิดหน่อยแต่เพราะว่าพี่น้ำหนึ่งเลยทำให้พวกเราไม่สติแตกครับ" เจมส์บอกไป
"นั่นสิครับทั้งที่ ๆ ผ่านมางานก็ดีตลอดแต่ทำไมครั้งนี้ทั้งอาหาร ทั้งข้อมูล นี่รวมถึงการเชิญคณะผู้บริหารมาไม่ครบอีกถ้าไม่ได้พี่น้ำหนึ่งไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น" มินพูดบ้าง
"เพราะว่าทุกคนเชื่อฟังและทำตามนั้นแหละผลเลยออกมาดี ถ้าทุกคนไม่ฟังพี่มันอาจจะแย่ลงก็ได้และงานแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะทำตัวคนเดียวได้สักหน่อยองค์ประกอบต่าง ๆ และบุคลากรนั้นสำคัญมากและพี่ก็โชคดีที่ทีมของพี่เก่ง^^" น้ำหนึ่งไม่ลืมที่จะชื่นชมลูกทีมของตัวเอง
"เสียดายเนอะที่แคร์ไม่ได้มาด้วยอะ" มินเอ่ยถึงแคร์ที่วันนี้ไม่ได้มาร่วมโต๊ะด้วย
"เห็นว่ามีนัดกับแฟนละมั้ง" กึก! น้ำหนึ่งนิ่งไปนิดหน่อยแต่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพอหันไปทางปุณณ์ก็พบว่าเขาเองก็มองเธออยู่
"ไม่มาก็ดีเหมือนกันเพราะว่าวันนี้ที่มันวุ่นวายก็เพราะแคร์ไม่ใช่หรือไง?!" จอยพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
"จอยไม่เอาน่า" เจมส์พยายามห้าม
"ก็มันจริงนิรายการแพ้อาหารของคณะผู้บริหารก็ไม่ถามมาไม่ได้ส่งให้มินจนเกือบให้อาหารที่พวกท่านบางคนทานไม่ได้ไปแล้ว ไหนจะแฟรชไดร์ฟที่หายไปอีกถ้าฉันไม่ได้ทำหายก็มีคนเดียวที่สามารถทำได้อะ ส่วนเรื่องเชิญคณะผู้บริหารมันก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอว่าแคร์ทำงานได้ผิดพลาดเยอะจริง ๆ อะ ส่วนงานที่มีปัญหาก็คือส่วนของแคร์ไม่ใช่หรือไงนี่ถ้าพี่น้ำหนึ่งแก้ปัญหาไม่ได้จะทำยังไง?!"
"ใจเย็นก่อนเถอะคนเราก็ผิดพลาดกันได้นิ" เจมส์พยายามปลอบให้จอยใจเย็น
"เอาเถอะเรื่องมันผ่านมาแล้ว...ก็ช่างมันเถอะไม่มีใครอยากให้งานผิดพลาดหรอก" มินพูดอย่างใจเย็นใจ
"แต่ว่าครั้งนี้ผมคงต้องเรียกตักเตือนหน่อยแล้วละครับเพราะว่าทำให้ทีมวุ่นวายขนาดนี้ ทำงานมาเป็นปีแล้วทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ได้" ปุณณ์เอ่ยทำให้จอยเห็นด้วยทันที
"อันนี้จอยเห็นด้วยค่ะท่านประธานถ้าปล่อยไว้อาจจะทำอะไรผิดพลาดอีกก็ได้"
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจัดการแคร์ให้เองครับ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันอย่าคุยเรื่องงานเลยครับกินกันเถอะทั้งอาหารทั้งเครื่องดื่มสั่งได้เลยนะครับ"
"ขอบคุณค่าาาา/ค้าบบบ"
เวลาต่อมา...
พรึ่บ!!
"ไหวไหมครับ?" น้ำหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่นอกร้านเพราะว่ารู้สึกเริ่มมึน ๆ เลยออกมารับลมข้างนอก อยู่ ๆ ก็มีเสื้อจากท่านประธานมาห่มให้และถามด้วยความเป็นห่วง
"ท่านประธาน..." น้ำหนึ่งเงยหน้าเรียกเขาตาเยิ้มเพราะว่าดื่มกับน้อง ๆ เยอะอยู่เหมือนกัน พอคุยสนุกก็ทำให้ยกไม่พักเลย
"หน้าแดงหมดแล้วครับ" หมับ! ยื่นมือมาจับแก้มของน้ำหนึ่งรู้สึกถึงความร้อนที่ฝ่ามือเล็กน้อย
"ก็...ดื่มไปเยอะอยู่เหมือนกันค่ะแต่ว่าไม่ได้เมานะคะแค่มึน ๆ @_@" น้ำหนึ่งตอบกลับไป
"แล้วแบบนี้ขับรถไหวไหมครับให้ผมไปส่งบ้านไหม?" พรึ่บ! ปุณณ์นั่งย่อง ๆ ตรงหน้าของน้ำหนึ่งซึ่งด้านหลังเป็นน้ำพุด้วย
"ท่านประธานนั่งตรงนั้นทำไมคะขึ้นมานั่งกับหนึ่ง..."
"ไม่เป็นไรครับแบบนี้ผมมองหน้าของคุณหนึ่งชัดกว่า"
"ละแล้วท่านประธานจะมองหน้าหนึ่งทำไมคะตอนนี้หน้าหนึ่งไม่ได้หน้ามองหรอกนะคะ 0/////0" น้ำหนึ่งรู้สึกถึงใบหน้าตัวเองที่ร้อนผาวไม่รู้ว่าเพราะเขินคนตรงหน้าหรือว่าเพราะไวน์ที่ดื่มเข้าไปกันแน่
"ที่มองเพราะอยากรู้ว่าคุณหนึ่งโอเครไหมเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ?"
"หนึ่งไม่เป็นอะไรค่ะ...สบายดีมาก ๆ เลย"
"ทั้งกายทั้งใจหรือเปล่าครับ?" หมับ! ปุณณ์กุมมือของน้ำหนึ่งเอาไว้
"สบายมากทั้งสองอย่างค่ะ ^^" น้ำหนึ่งส่งยิ้มให้ปุณณ์เพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร
"ได้ฟังแบบนี้แล้วก็สบายใจครับ ผมไม่อยากให้คุณหนึ่งต้องมาคิดมากเพราะผู้ชายเลว ๆ นะครับ คุณหนึ่งยังสามารถเจอผู้ชายดี ๆ ได้อยู่"
"ไม่รู้สิคะ...เลิกกับเขาครั้งนี้หนึ่งอาจจะไม่กล้ารักใครเลยก็ได้"
"ผู้ชายไม่ได้เหมือนกันทั้งโลกนะครับ เช่นผม...ที่อยู่ตรงหน้าคุณหนึ่งตอนนี้ ผมไม่ได้เหมือนผู้ชายคนนั้น"
"หนึ่งรู้ค่ะ...หนึ่งทำงานกับท่านประธานมาตั้งนานนน~~ ทำไมหนึ่งจะไม่รู้ละคะว่าท่านประธานของหนึ่งทั้งหล่อทั้งแสนดีแค่ไหนหนึ่งยังแปลกใจอยู่เลยค่ะที่ท่านประธานของหนึ่งยังโสดดดดดด" พรึ่บ! น้ำหนึ่งพูดแล้วก้มหน้ามาใกล้ปุณณ์ที่กำลังเงยหน้ามองเธออยู่ใบหน้าของทั้งสองใกล้กันมาก
"นั่นสิครับ..."
"แต่เดี๋ยวท่านประธานก็คงเจอคนที่เพียบพร้อมเหมาะสมกับท่านประธานค่ะ! หนึ่งว่ากลับบ้านก่อนดีกว่าพรุ่งนี้ยังต้องทำงานอีก..." พรึ่บ!
"คุณหนึ่ง!!"
"อ๊ะ!!" หมับ!! เพราะว่าดื่มไวน์ไปเยอะพอลุกขึ้นแบบกะทันหันเลยทำให้เสียหลักเกือบล้มไปด้านหลังที่เป็นน้ำพุดีที่ปุณณ์รับเอาไว้ทัน
"ฟู่ววว!!เกือบไปแล้วระวังหน่อยสิครับคุณหนึ่งถ้าล้มไปแล้วเจ็บตัวจะว่ายังไง?!" ปุณณ์อดที่จะบ่นเธอไม่ได้
"แหะ ๆ ขอโทษค่ะพอดีว่ามึนนนนนไปหน่อยยยย >_<"
"ยังจะมายิ้มอีกแบบนี้กลับบ้านเองไม่ได้แล้วละครับ เดี๋ยวผมไปส่งดีกว่า"
"ละแล้วรถท่านประธาน..."
"เดี๋ยวให้คนขับรถมาเอาครับจอดไว้ที่นี่ก็ได้"
"แต่ว่ารถท่านประธานแพงมากนะคะ จะจอดทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ได้ยังไงกัน???" เธอเป็นคนสั่งจองรถทุกคันให้เขาแน่นอนว่าเธอรู้ราคาดีที่สุด
"รถผมไม่สำคัญเท่าความปลอดภัยของคุณหนึ่งหรอกครับเพราะงั้นเชื่อฟัง เชื่อผมเดี๋ยวไปส่ง..." หมับ! ปุณณ์หยิบกระเป๋าของน้ำหนึ่งมาถือให้แม้ว่าความจริงอยากจะอุ้มเธอแทนก็ตาม
"ขะขอบคุณนะคะ..."
"ด้วยความยินดีเสมอครับ^^" ปุณณ์ส่งยิ้มให้น้ำหนึ่งและนี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่เธอได้มองรอยยิ้มของเขาใกล้ ๆ แบบนี้มันเป็นรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ที่ผ่านมารอยยิ้มของเขาจะเป็นยิ้มแบบธุรกิจแต่ว่าเมื่อกี้นี้มันไม่ใช่เลย และเธอรับรู้ได้นั่นคือรอยยิ้มที่มาจากใจของเขาจริง ๆ
ตึกตัก!!
"อ๊ะ!" อยู่ ๆ หัวใจของน้ำหนึ่งก็เต้นแรงมากจนเธอเองก็ตกใจเหมือนกันทำให้เธอต้องเอามือกุมที่หน้าอกข้างซ้ายเอาไว้
"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?" ปุณณ์สังเกตุเห็นก็รีบถามทันที
"มะไม่เป็นไรคะแค่หัวใจเต้นผิดปกติไปหน่อย แหะ ๆ" น้ำหนึ่งยิ้มอ่อน
"ไปหาหมอไหมครับมันอาจจะร้ายแรงก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ อาจจะเพราะว่ารอยยิ้มท่านประธานมันส่งผลต่อระบบสูบฉีดเลือดในร่างกายมั้งคะ?"
"ครับ? -////-"
"นะหนึ่งไปรอที่รถดีกว่าค่ะ" พอรู้ตัวว่าเผลออะไรแปลก ๆ ออกไปน้ำหนึ่งเลยรู้สึกเขินจนต้องเดินหนีออกมาก่อน
เวลาต่อมา
บ้านน้ำหนึ่ง
"เอ่อ ท่านประธานเอารถหนึ่งกลับไปก่อนก็ได้นะคะเดี๋ยวพรุ่งนี้หนึ่งนั่งแท็กซี่ไปบริษัท" เมื่อรถจอดหน้าบ้านแล้วน้ำหนึ่งก็พูดกับปุณณ์
"ไม่เป็นไรครับ ผมส่งข้อความให้คนขับรถมารับแล้วเดี๋ยวขอรอในบ้านสักแปปแล้วกันคุณหนึ่งคงไม่รังเกียจนะครับ?"
"ไม่ ๆ ๆ เลยค่ะ! เชิญเลยค่ะท่านประธาน" น้ำหนึ่งผายมือให้ปุณณ์เดินเข้าบ้าน ความจริงเขาเองก็แอบประหม่าอยู่เหมือนกันเพราะนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขาได้มาบ้านเธอและเข้าบ้านเธอแบบนี้
"อะแฮ่ม! ทีหลังอย่าเชิญผู้ชายเข้าบ้านง่าย ๆ แบบนี้นะคุณหนึ่ง" เขาอดไม่ได้ที่จะเตือนเธอ
"หนึ่งก็ไม่ได้ให้ใครเข้ามามั่ว ๆ อยู่แล้วค่ะ เพราะว่าเป็นท่านประธานหนึ่งเลยให้เข้าค่ะ^^"
"ดีแล้ว งั้นผมรบกวนแปบนึงแล้วกัน" และปุณณ์ก็เดินเข้าบ้านมา
"ท่านประธานนั่งรอก่อนนะคะเดี๋ยวหนึ่งเอาน้ำเย็น ๆ ให้ดื่ม"
"คุณหายเมาแล้วเหรอ?"
"หนึ่งไม่ได้เมาสักหน่อยค่ะแค่มึน ๆ นิดเดียวเอง พอได้นั่งนิ่ง ๆ ก็หายแล้วค่ะ^^" น้ำหนึ่งยิ้มให้ปุณณ์ก่อนจะเดินเข้าครัวไปหยิบน้ำให้เขา
เพล้ง!!
"คุณหนึ่ง!!" แต่เข้าไปไม่นานก็มีเสียงเหมือนแก้วแตกดังออกมาจากห้องครัวที่น้ำหนึ่งเดินเข้าไป ปุณณ์เป็นห่วงเลยตามเข้าไปทันที
"แหะ ๆ ขอโทษค่ะ หนึ่งมือลื่นไปหน่อย..." เมื่อเข้ามาแล้วก็เห็นว่าน้ำหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้ามีเศษแก้วที่แตก
"ยืนนิ่ง ๆ นะครับอย่าขยับเดี๋ยวจะโดนบาดเอา" ปุณณ์พูดก่อนจะเดินเข้ามาหาน้ำหนึ่งและ...
หมับ!! พรึ่บ!!
"ทะท่านประธาน 0_0"
อุ้มเธอมานั่งบนเคาท์เตอร์ครัว
"นั่งอยู่นิ่ง ๆ ก่อนนะครับเดี๋ยวผมกวาดให้^^"
- ผู้เขียน
