ตอนที่ 2 ซาดิสม์
1306 คำ
แพรวาที่หลังจากถูกแปลงโฉมแล้วก็ออกมานั่งรอรับแขกที่โซนเคาเตอร์ ไม่นานนักก็มีชายวัยกลางคนเดินตรงเข้ามาหาเธอ ท่าทางเขาจะเมามาด้วย
"เด็กใหม่เหรอเราน่ะ เสี่ยไม่เคยเห็นหน้าเลย"
เสียงแหบพร่าเพราะอาการเมาพูดพลางใช้มือสากจับปลายคางของเธอหันไปมาเหมือนเป็นการสำรวจความสวย
"อุ้ย เสี่ยวิชัย ตาถึงนะคะ น้องพึ่งมาวันนี้เมื่อกี้เลยค่ะ ยังไม่ได้ประเดิมจากใครเลยนะคะ รับรองคนนี้สดซิงค่ะ"
เสียงเจ้พิงค์ มามาซังของร้านเอ่ยทักทายลูกค้าขาประจำทันทีเมื่อเห็นเขาสนใจในตัวแพรวา
"ดี ๆ เอาคนนี้แหละ เหมาทั้งคืน ฉันให้สามแสน"
เสี่ยวิชัยพูดพลางหยิบเงินสดออกจากกระเป๋าถือแล้ววางลงบนโต๊ะ
"ได้ค่ะเสี่ย ยังไงเสี่ยไปอาบน้ำอาบท่ารอเลยนะคะ เดี๋ยวพิงค์ส่งตัวน้องขึ้นไปหานะคะ"
พูดเสร็จเจ้พิงค์ก็พยักหน้าให้พนักงานชายพาเสี่ยวิชัยขึ้นไปบนห้องประจำ
"นี่แพรวา เธอต้องบริการดี ๆ นะ คนนี้น่ะลูกค้าประจำ อย่าให้มีปัญหาล่ะ"
"แต่เจ้พิงค์คะ หนูไม่เคย"
เด็กสาวก้มหน้าลงตอบ ตอนนี้หัวใจเธอเต้นเร็ว เหงื่อไหลตามมือจนเปียก เธอไม่เคย และเธอก็กลัวมาก
"ไม่เคยก็ไม่เป็นไร แค่ทำตามใจเสี่ยก็พอแล้ว ไปไป"
เจ้พิงค์พาแพรวาขึ้นมาส่งบนห้อง ตอนนี้เสี่ยวิชัยกำลังอาบน้ำอยู่ เด็กสาวนั่งรอบนโซฟาที่อยู่ข้างใน ห้องนี้มีเพียงแสงไฟสลัว ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศ ไม่นานนักลูกค้าที่กำลังอาบน้ำอยู่ก็ออกมา
"ไหน ขอเสี่ยหอมให้ชื่นใจหน่อยซิ"
ไม่พูดเปล่า เขายังโน้มตัวลงมาทำท่าจะกอดจูบเธอ ร่างกายไวตามใจคิด แพรวาดีดตัวเองออกมาจากการถูกจู่โจมโดยอัตโนมัติ
"เฮ้ย! ฉันจ่ายเงินไปตั้งเยอะนะเว้ย อย่ามาเล่นตัวเรียกราคาหน่อยเลย"
เขาพูดพลางเดินดุ่ม ๆ มาหาเธอที่หนีขึ้นมาอยู่บนเตียงทรงกลมขนาดใหญ่ ร่างกายท้วมที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันอยู่มันทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง มาถึงตอนนี้น้ำตาที่เธอกลั้นไว้มาตั้งนานก็พังครืนไหลลงอาบแก้มขาวของเธอ
"เสี่ยคะ คือแพรไม่เคยจริง ๆ ขอเวลาแพรสักแปปนะคะ"
เธอพยายามอ้อนวอนเพื่อต่อเวลาประหารสักนิดให้พอได้ทำใจมากขึ้นก็ยังดี
"จะมาขอเวลาอะไรห๊ะ มานี่!"
อีกฝ่ายเริ่มโมโห ฝ่ามือหยาบกร้านเอื้อมมาดึงขาของเธอให้มาอยู่ปลายเตียง ร่างกายที่มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับเขาทำให้แพรวาไม่อาจขืนแรงได้ เดรสเกาะอกสีแดงสดถูกกระชากออกจากตัวอย่างง่ายดาย มือเล็กรีบยกขึ้นมาปิดหน้าอกของเธอทันที ส่วนท่อนล่างก็มีเพียงแพนตี้ลูกไม้ตัวจิ๋วปกปิดไว้
"ฮ่า ฮ่า ของดีจริง ๆ เว้ย"
เสียงแหบพร่าน่ารังเกียจหัวเราะอย่างชอบใจ เมื่อเห็นเรือนร่างของสาวแรกแย้ม เขาเอื้อมมือมาดึงมือของเธอที่เกาะกุมท่อนบนออกทันที อกอวบได้สัดส่วนเด่นสวยอยู่ตรงหน้า เสี่ยวิชัยก็ก้มลงไปดูดดื่มพร้อมกัดลงไปสร้างความเจ็บปวดให้เด็กสาวอย่างมาก
"กรี๊ด! หนูเจ็บ เสี่ยอย่าทำหนูเลยค่ะ"
เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหาได้เป็นที่สนใจของคนที่กำลังหื่นกระหายรสกาม เขายังสูดดมคลอเคลีย และกัดไปยังร่างกายของเด็กสาวไม่หยุด เสียงกรี๊ดด้วยความเจ็บปวดยังดังออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนซาดิสต์คนนี้หยุดการกระทำของเขาได้เลย
"ไหน ให้เสี่ยดมหน่อยซิว่าตรงนี้หอมมั้ย"
ไม่พูดเปล่า เจ้าของเสียงน่ารังเกียจก็จับขาเรียวเล็กของเธอแยกออกจากกัน แล้วฝังจมูกตัวเองลงบนใจกลางเนินรักของเธอที่มีเพียงแพนตี้ตัวบางกั้นอยู่
"อื้ม กลิ่นเด็กสาวนี่มันหอมจริง ๆ"
ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่ เธอยิ่งร้องไห้มากเท่านั้น เธอดิ้นจนหมดแรงที่จะต่อต้านแล้ว
"กรี๊ด”
เธอต้องกรีดร้องสุดเสียงอีกครั้ง เมื่อเสี่ยวิชัยกัดลงไปบนต้นขาด้านในใกล้กับใจกลางเนินรักของเธอ น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นสาย ไม่คิดว่าการตอบแทนบุญคุณของบุพการีจะต้องแลกด้วยความเจ็บปวดทั้งใจและกายมากมายถึงเพียงนี้
///////////////
เจฟ part
ผมหายไปทำงานประมาณชั่วโมงกว่า ๆ พอเดินกลับมาที่โซนเคาเตอร์ก็ไม่เห็นยัยเด็กนั่นแล้ว
"เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนี้ไปไหน"
ผมถามพนักงานในร้าน ทุกคนได้แต่ส่ายหน้า จนเจ้พิงค์รีบวิ่งมาหา
"ตอนนี้น้องหนูแพรวา กำลังทำงานค่ะบอส เสี่ยวิชัยเหมาทั้งคืนค่ะ ให้มาสามแสน"
จบคำตอบของมามาซังประจำร้านทำเอาผมโมโหเลือดขึ้นหน้า ผมซื้อยัยเด็กนี่มาตั้งแพง ยังไม่ได้อนุญาตให้ทำงานอะไรทั้งนั้น
"ใครอนุญาตให้เด็กนั่นรับแขก ห๊า!"
ผมตะโกนลั่นด้วยความโมโห จนคนที่พึ่งพาเธอไปส่งหน้าซีดยังกับขาดเลือดด้วยความกลัว ยัยนั่นยังเด็กจะรับมือกับไอ้เสี่ยวิชัยจอมซาดิสต์นั่นได้ยังไง ไม่รอช้าผมรีบตรงไปยังห้องประจำของไอ้เสี่ยจอมซาดิสต์นั่นทันที
ปัง! ประตูเปิดออกด้วยแรงถีบของผมเอง ภาพที่เห็นตรงหน้าทำเอาหัวใจผมกระตุกวูบ เด็กสาววัยแรกแย้มกำลังถูกหมาป่าเฒ่าโลมเลีย แก้มขาวเนียนชโลมไปด้วยหยาดน้ำตา
"มีอะไรกันวะ โคตรขัดจังหวะ"
ไอ้เสี่ยหน้ามืดถามแบบอารมณ์เสีย ทำท่าทีกระฟัดกระเฟียดที่มีคนมาขัดจังหวะหมาป่าขย้ำลูกแกะ
"ผมว่าคงมีการเข้าใจผิดกันนะครับ พอดีเด็กคนนี้ถูกจองไว้ก่อนแล้ว คงให้เสี่ยเหมาไม่ได้ เดี๋ยวผมจัดเด็กแจ่ม ๆ ให้เสี่ยใหม่นะครับ ผมเลี้ยงฟรีเพื่อชดเชยความผิดพลาด"
ถึงในใจจะเดือดปุด ๆ ยังกับไฟลาวาที่เพิ่งปะทุ แต่ผมก็ยังต้องทำธุรกิจต่อ จึงทำได้แค่ใช้น้ำเย็นเข้าลูบเพื่อให้ไอ้เสี่ยคนนี้ใจเย็นลง ผมพูดพลางพยักหน้าให้ไอ้ตินลูกน้องคนสนิทพาเสี่ยวิชัยไปยังห้องใหม่ ขายาวรีบก้าวไปหาเด็กสาวที่นั่งประคองตัวเองมีเพียงแค่ผ้าห่มคลุมร่างกายเอาไว้ เมื่อเดินเข้ามาใกล้ ๆ ผมจึงได้เห็นว่าร่างกายขาวดังหิมะของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยการถูกกัด บางแผลก็มีเลือดซึมออกมา ผมรีบถอดเสื้อคลุมตัวใหญ่ของตัวเองออกแล้วสวมให้ร่างเล็กที่กำลังสั่นเทาด้วยความกลัวของเธอทันที
"ไม่เป็นไรนะ ฉันมาช่วยแล้ว เดี๋ยวจะพากลับไปพักนะ"
ผมพูดพลางลูบหัวเธอเบา ๆ เพื่อเป็นการปลอบ บอกตามตรงว่าผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับผู้หญิงที่ซื้อมา หรืออาจจะเพราะความสงสารที่เห็นเธอยังเด็กแถมยังโดนพ่อส่งมาขายขัดดอก จากนั้นก็ประคองตัวเธอให้ลงมาที่รถโดยใช้ประตูหลังเพื่อหลบสายตาของพนักงานและลูกค้าคนอื่น ๆ เมื่อไอ้ตินขับรถมาเทียบประตูด้านหลังร้านผมก็รีบพาเธอขึ้นรถตรงไปยังคอนโดที่อยู่ใกล้ ๆ ทันที
///////
- ผู้เขียน
