บทที่4
1510 คำ
ปึง
ประตูไม้บานใหญ่ถูกเปิดออกทำให้มิ่งขวัญซึ่งกำลังหลับอยู่สะดุ้งตื่นสายตาเพ่งมองผ่านความมืดก็เห็นว่าเป็นร่างของสามีหนุ่มรูปหล่อกำลังเดินเข้ามา
"เป็นอะไรไปคะเหม อื้อ"ริมฝีปากร้อนครอบครองดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มของภรรยาตามอารมณ์ความต้องการของตนเอง ฝ่ามือใหญ่บีบคลึงเต้าอวบใหญ่พอดีมือผ่านชุดนอนสายเดี่ยวตัวบางสีดำ
"อื้อ เหมคะคุณเป็นอะไรไป"มิ่งขวัญพยายามเอ่ยถามแต่เธอได้รับคำตอบเป็นเพียงรสจูบสัมผัสร้อนแรงที่สัมผัสได้ถึงความต้องการของชายหนุ่ม
"อ๊าส์ มิ่งขวัญผมต้องการคุณ"น้ำเสียงแหบพร่าดังกระซิบ เหมราชจับร่างของภรรยาให้พลิกคว่ำหน้าอยู่ในท่าคลานเข่า ฝ่ามือประคองร่างแอ่นก้นให้อยู่ในท่าตั้งฉากเตรียมพร้อมสำหรับความรุนแรงที่จะเกิดขึ้น
"อดทนหน่อยนะครับที่รัก"
สวบ ปึก
ปลายนิ้วร้ายรั้นกางเกงในให้ไปอยู่ข้างกลีบอูมก่อนจะแทรกความเป็นชายที่ขยายใหญ่สอดใส่เข้าไปในช่องทางรักทีเดียวจนสุดความยาว
"อ๊าส์ แน่นมากที่รัก"เหมราชแหงนหน้าเปล่งเสียงครางออกมา เอวสอบเริ่มขยับไม่รอช้าให้มิ่งขวัญได้ปรับตัว
ปึก! ปึก! ปึก!
"อื้อเหม เบาหน่อยค่ะ ขวัญจุก"ครั้งนี้เขารุนแรงกว่าครั้งไหน ๆ จนมิ่งขวัญแทบจะตั้งรับไม่ไหว ความเป็นชายที่ขยายใหญ่สร้างความเสียวซ่านและความทรมานให้เธอในคราเดียวกัน
ความร้อนแรงแอบแฝงไปด้วยความดุดันจนมิ่งขวัญเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ตอนนี้ไม่มีเวลาไปคิดว่าเพราะเหตุอันใดสามีถึงได้เข้ามาปลุกปล้ำเธอราวกับสัตว์ป่าผู้หิวกระหายเช่นนี้ ทั้งที่เมื่อตอนเย็นเธอและเขาก็จัดไปแล้วถึงสองรอบด้วยกัน
"อ๊าส์ ขวัญครับแน่นมาก อืม"
"อื้อ เหมขา ซี๊ด"เสียงเนื้อดังกระทบเนื้อสอดผสานกับเสียงครวญครางของสองสามีภรรยา ใบหน้าของทั้งคู่แสดงถึงความเสียวซ่านความทรมานอย่างไม่สามารถหาจากที่ไหนได้
ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปเคล้นคลึงเต้าอวบบีบขย้ำให้สมใจปรารถนาตามที่หมายเอาไว้ เอวสอบตะบันถี่ลึกสุดใจจนน้ำหวานไหลซึมออกมา
เสียงหอบหายใจดังหอบถี่ พอ ๆ กับที่ทั้งคู่ร่านไฟสวาทใส่เข้าหา ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อไคลไหลไปรวมตามร่างกาย ไฟสวาทหลอมละลายเผาทั้งคู่จนแทบจะมอดไหม้กลายเป็นจุณ
"เป็นอะไรไปคะเหม ทำไมคืนนี้ถึงได้ร้อนแรงจัง"มิ่งขวัญถามขึ้นหลังจากไฟสวาทในรอบที่สามของทั้งคู่จบลง ดวงตากลมโตของภรรยาสาวจ้องหน้าสามีด้วยความสงสัยใคร่อยากรู้
"เหมทำให้ขวัญเจ็บเหรอครับ"ชายหนุ่มกวาดสายตาไล่มองตามร่างกายของเมียรัก ยิ่งเห็นรอยรักสีแดงตามลำคอและเนินอกยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ณ ตอนนั้นเขาไม่สามารถหักห้ามความต้องการของตัวเองได้ ยิ่งได้ขยับความเป็นชายใส่ช่องทางรักยิ่งทำให้เขาอยากกระแทกให้เธอร้องขอชีวิต
"นิดหน่อยค่ะ เหมพอจะบอกขวัญได้หรือเปล่าคะว่าทำไมคืนนี้ถึงได้รุนแรงจัง"มิ่งขวัญคาดคั้นมองหน้าสามีอย่างต้องการเอาคำตอบ เพราะเขาบอกเธอว่าจะไปเคลียร์งานเหตุไฉนถึงออกไปได้เพียงไม่นานแล้วกลับเข้ามาด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปพร้อมสาดใส่ไฟสวาทใส่ร่างกายของเธอจนหมดแรง
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่ไอ้พวกนี้มันส่งคลิปเข้ามาในกลุ่ม ขอโทษด้วยนะครับถ้าหากเหมรุนแรงเกินไป"
"คราวหน้าคราวหลังถ้าจะรุนแรงแบบนี้อีกก็บอกให้ขวัญเตรียมใจล่วงหน้าสักนิดก็ยังดีนะคะ"
"ขอโทษนะครับ ทีหลังเหมจะไม่รุนแรงให้ขวัญเจ็บแบบนี้อีกแล้ว"เขาออดอ้อนกลบเกลื่อนความผิดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน ท่อนแขนใหญ่กอดร่างเล็กซุกใบหน้าเข้าหาเต้าอวบของภรรยาก่อนจะใช้ปลายลิ้นสากเลียไปมาตามจุดรอดแดงตามเนินอกและเต้าอวบทั้งสองข้าง
"อื้อ จะทำอะไรคะยังไม่พออีกเหรอ"
"แผล็บ ขวัญของผมสวยขนาดนี้ขออีกสักรอบก็แล้วกันนะครับ"
"แต่นี่มันก็ดึกมากแล้วนะคะเหม แล้วอีกอย่าง อ๊าส์พรุ่งนี้คุณต้องเข้าบริษัทแต่เช้าด้วย ซี๊ด"
"ร้องครางเสียงหวานขนาดนี้แล้ว พรุ่งนี้ผมหยุดสักวันกิจการคงไม่ล่มจมหรอกมั้งครับ"
สวบ ปึก
"ตั้งใจทำงานนะคะที่รัก"
"ครับคุณภรรยา"แม้จะรับศึกหนักมาแทบตลอดทั้งคืนแต่ด้วยหน้าที่ภรรยาผู้แสนดีแม้จะหนักหน่วงจากปรนนิบัติสามีมากแค่ไหนแต่ก็งัดร่างกายขึ้นมาเตรียมอาหารและของใช้ให้สามีที่น่ารัก
"นี่ครับ"
"ให้ทำไมคะ เงินเดือนที่คุณให้ขวัญใช้ทุกเดือนขวัญยังใช้ไม่หมดเลย"มิ่งขวัญมองธนบัตรสีเทาปึกใหญ่ในมือของสามีพร้อมส่ายศีรษะไปมาเป็นเชิงปฏิเสธ เธอใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้าน นาน ๆ จะได้ออกไปเที่ยวเล่นสักครั้งไม่มีความจำเป็นต้องใช้เงินมากมายขนาดนี้ เพราะเงินเดือนที่สามีมอบให้ใช้ในแต่ละเดือนมันทำให้เธอใช้ชีวิตแบบไม่ติดขัดสนอะไร
"รับไปเถอะนะขวัญ เหมออยากให้ขวัญเอาไปใช้"
"แต่มันมากเกินไป ขวัญรับไว้ไม่ได้หรอก"ใช้สายตาดูคร่าว ๆ คงไม่ต่ำกว่าสองแสนถึงมันจะน้อยกว่าเงินเดือนที่เขาให้เธอใช้ทุก ๆ เดือน แต่ด้วยจำนวนหลักแสนมันก็ยังถือว่ามากสำหรับเธออยู่ดี
"ถ้าขวัญไม่ยอมรับ เหมจะเอาเงินก้อนนี้ไปเผาทิ้ง"
"อย่านะเหม จะบ้าไปแล้วหรือยังไง"เธออยากจะบ้าตายกับความเอาแต่ใจของสามี ใบหน้าสวยตียุ่งก่อนจะยื่นมือไปรับเงินปึกนั้นอย่างจำยอมในที่สุด
"ขวัญของเหมน่ารักที่สุด"
"ชิ เปย์เมียเก่งแบบนี้สักวันขวัญจะอ้อนให้เหมซื้อคอนโด ซื้อบ้านติดริมทะเล ซื้อของที่ขวัญอยากให้ให้เหมหมดตัวเลยคอยดู"
"เหมอยากให้ถึงวันนั้นเร็ว ๆ จัง ฟ๊อด"ความร่ำรวยของเหมราชไม่รวมกับครอบครัวไม่ว่าจะใช้กี่ชาติก็ไม่หมด แม้จะมีภรรยาแต่เธอกลับไม่ต้องการสิ่งของมีค่าหรือข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง ซึ่งนั่นทำให้เหมราชเลือกที่จะไม่ขัดใจแต่มีข้อแม้ว่าเธอนั้นจะต้องยินยอมรับเงินเดือนในแต่ละเดือนซึ่งจำนวนของมันไม่ใช่น้อย ๆ ที่เขาจะโอนให้ใช้ แน่นอนว่าในสมุดบัญชีธนาคารของมิ่งขวัญในตอนนี้มีเงินเข้าไปนอนสงบนิ่งไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้านไม่รวมเงินของเธอและเครื่องเพชรซึ่งอยู่ในตู้เซฟภายในบ้าน
"ตั้งใจทำงานนะคะเย็นนี้ขวัญจะทำอาหารจานโปรดไว้รอคุณ"
"ช่วงนี้ผมเจริญอาหารที่เน้นเสิร์ฟบนเตียงเสียด้วยสิ"
"พอเลยนะ หยุดเลยไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวขวัญจะไปอาบน้ำ"
"จัดก่อนสักน้ำก่อนผมไปทำงานขวัญว่าดีไหม"
"ไปเลยนะ อย่ามาหื่นแถวนี้"มิ่งขวัญสะบัดตัวเดินหนี้เอาเงินปึกใหญ่ไปเก็บไว้ในตู้เซฟเพราะกลัวทำหาย ส่วนชายหนุ่มก็ยังไม่วายเดินตามเธอไปขอกำลังใจจากภรรยาสาว
"ทำไม อืมม"ประโยคคำถามหายเข้าไปในลำคอเมื่อสามีหนุ่มรูปหล่อฉกชิมความหอมหวานจากริมฝีปากสวย ด้วยปลายลิ้นสากควานหาความหอมหวานในโพรงปาก
"จุ๊บ แล้วเจอกันเย็นนี้นะครับคุณภรรยา"ถ้าไม่ได้ท่อนแขนโอบเอวเอาไว้มิ่งขวัญคงได้ลงไปนอนกองกับพื้นเมื่อโดนสามีตัวดีฉกเรี่ยวแรงจากเธอ
เหมราชเดินลงบันไดมายังชั้นล่างด้วยความอารมณ์สีหน้าเติมเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อได้รับกำลังใจชั้นดีจากภรรยา
"พี่เหมคะ"สองเท้ากำลังจะก้าวออกจากบ้านหยุดชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานเรียกชื่อของเขาดังแว่วมาจากห้องรับแขก เหมราชใช้สายตามองร่างของผู้หญิงตรงหน้าในชุดนักศึกษารัดรูปไปทุกสัดส่วนพลันกลืนน้ำลายลงคอภาพในชุดนอนแสนวาบหวิวของเมื่อคืนเล่นผ่านเข้ามาในหัว แต่เมื่อมีรูปหน้าของภรรยาฉายทับซ้อนเข้ามาทำให้เขาต้องรีบสะบัดหน้าไล่ภาพนั้นอีกไป
"มีอะไรเหรอบัวผัน"
"วันนี้คลาสเรียนเช้าทางอาจารย์แจ้งยกคลาส บัวขออนุญาตติดรถพี่เหมไปยื่นใบฝึกงานที่โรงแรมด้วยได้ไหมคะ"บัวผันเดินเข้ามาใกล้ใช้ฝ่ามือเล็กวางบนท่อนแขนใหญ่เงยหน้าขึ้นมองพี่เขยด้วยสายตาอ่อนหวาน
"นะคะพี่เหม"
"อืม ไปสิ"
- ผู้เขียน
