Pretty Two 09 จริงหรือโกหก?
1642 คำ
เวลาต่อมา...
วันนี้ฉันลุกขึ้นมาแต่งตัวแต่งหน้าเพื่อไปเที่ยวกลางคืนไปปล่อยตัวปล่อยใจสนุกกับแสง สี เสียง มั้งสักหน่อยเพราะว่าไม่ได้ไปมานานแล้ว ก็ไม่นานหรือนานนะช่างเถอะแต่วันนี้ฉันจะไปและได้ทำการโทรหาบรรดาเพื่อนเรียบร้อยแล้วว่าวันนี้เราจะแรดกันนนนนน
“พี่กลับมาแล้ว...ทำไมรีบแต่งตัวจัง T^T” พี่ไซต์กลับมาจากทำงานก็ทำหน้างอเมื่อฉันเริ่มแต่งตัวแล้ว
“ไปเที่ยวก็ต้องแต่งตัวเร็วหน่อยสิคะไหน ๆ ก็ต้องไปเฉิดฉายอยู่แล้วก็ต้องจัดเต็มสักหน่อย” ฉันพูดไปทาลิปไปสีสดแจ่มเว่อร์
“รอพี่ด้วยพี่จะไปอาบน้ำก่อนห้ามไปก่อนนะเราตกลงกันแล้วว่าจะให้พี่ไปด้วยอ่ะ”
“ก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวสินะคะมัวแต่พูดเดี๋ยวก็ทิ้งซะนิด” ฉันบอกและหันกลับมาสำเร็จตัวเองต่อเพื่อดูความเรียบร้อยว่าสวยหรือยัง
“ครับ!!” และเมื่อพี่ไซต์ไปอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเราก็ไปเที่ยวกับเลยซึ่งสองวันแรกมีพี่ไซต์ไปด้วยยกเว้นทุกสุดท้ายที่พี่ไซต์ยุ่งมากจนไม่สามารถจะปีกตัวหนีงานออกมาก่อนได้
2 วันต่อมา...
“ไม่เป็นไรค่ะพี่มีงานนิและวันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วด้วย” ฉันพูดสายกับพี่ไซต์เมื่อวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราตกลงกันแล้วและพี่ไม่สามารถตามฉันไปด้วยได้
(พี่เป็นห่วงนิไปร้านไหนกันไม่เอาร้านที่คนเยอะนะเดี๋ยวก็มีผู้ชายมาเบียดหรอก)
“เรื่องนั้นก็ไม่รู้สิคะ”
(พี่โกรธซันนะถ้าทำแบบนั้นแม้ว่าซันจะลงโทษพี่อยู่แต่พี่ก็ไม่ชอบอยู่ดี) เขาพูดด้วยน้ำเสียงเข้มและจริงจัง
“รับทราบแล้วค่ะ พี่ตั้งใจทำงานเถอะวันนี้ซันน่าจะไปร้านชิว ๆ นั่งคุยกับเพื่อนมากกว่าไม่ได้ไปแดนซ์หรือว่าร้านคนเยอะ ๆ หรอกค่ะ” พอเรียนจบก็รู้สึกตัวเองโตขึ้นเกินกว่าจะร้านแบบนั้นแล้วไม่ไหว ๆ ขอนั่งชิว ๆ สวย ๆ ดีกว่า
(ครับ งั้นถึงร้านแล้วส่งไลน์มานะจะกลับก็บอกด้วยถ้าเมากลับไม่ไหวก็โทรมาเดี๋ยวพี่ไปรับ)
“ค่ะพ่อ” ฉันแกล้งแซวเมื่อเขาสั่งอย่างกับเป็นพ่อคนนึงแต่ฉันก็เข้าใจว่าเขาเป็นห่วงฉันนั่นแหละ
(ผัวครับไม่ใช่พ่อ งั้นขับรถดี ๆ นะพี่ไม่ทำงานก่อน)
“ค่ะ ตั้งใจทำงานนะคะ จุ๊บ ๆ”
(จุ๊บ ๆ ครับ)
เมื่อวางสายจากพี่ไซต์ฉันก็สำรวจตัวเองอีกรอบก่อนจะออกจากคอนโดเพื่อไปร้านที่นัดกับเพื่อนเอาไว้
ร้านชิวชิว
ร้านนี้เป็นร้านอาหารผสมบาร์บรรยากาศชิว ๆ เสียงเพลงไม่ค่อยมากและคนก็กำลังพอดีไม่แออัดเกินไปเพราะได้รับการจัดสรรค์อย่างดีจากเจ้าของร้าน
“ทางนี้ซันนี่!” เพื่อนฉันเรียกและยกมือให้ตำแหน่งสัญญาณเมื่อเห็นเพื่อนแล้วฉันก็เดินไปหาทันที
“สวัสดีจ้าสาว ๆ และไอ้กุย” ฉันแกล้งไอ้เอ็นมันตอนนี้กลายร่างเป็นหมาตามน้ำเปล่าไม่ห่างแถมยังหวงน้ำเปล่ามากกกกกกก ก็นะน้ำเปล่ากว่าจะคว้าใจมาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
“เดี๋ยวกูต่อยปากแตกผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ!!”
“น้ำเปล่าช่วยซันด้วยไอ้เอ็นมันเถื่อน!!” หมับ! ฉันกอดแขนของน้ำเปล่า
“ไอ้ซันปล่อยเมียกูเลย!!!”
“อย่าหวงไม่เข้าเรื่องไอ้ควายเอ็น!!” ทาทาบอกเมื่อมันกำลังหวงน้ำเปล่ากับฉัน ฉันเพื่อนมันนะเพื่อนน้ำเปล่าด้วยหวงไม่ดูอะไรเลยจริง ๆ
“แล้วมึงจะเลิกประชดผัวได้ยัง?”
“กูไม่ได้ประชดมันเป็นการลงโทษเว้ย!!และวันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วด้วยสงสารหมอต้องมานั่งเฝ้ากูกินเหล้าตอนเช้าก็ต้องไปทำงาน”
“แต่มันก็ต้องแบบนี้แหละเว้ย!!จะได้จำ!!” ทาทาบอกอย่างเห็นด้วย
“แต่แค่นี้ก็ไม่ได้เรียกว่าลงโทษหรอกนะเว้ยเพราะเขาก็ไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงขนาดนั้น เฮ้ออ!! แต่ว่าแค่นี้กูก็เสียใจมากแล้วละถ้ามากกว่านี้กูคงอยู่ไม่ได้แน่เขาจะทำผิดเรื่องอะไรก็แล้วแต่...แต่อย่ามาคนอื่นพอ” ฉันบอกก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มเหล้า
“ทำไมซันคิดแบบนั้นละหรือว่าซันเคยจับได้หรือว่าหมอบิ๊กไซต์มีอะไรน่าสงสัยเหรอ?” น้ำเปล่าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ก็...ไม่เชิงหรอก”
“แปลว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นใช่ไหม?”
“เล่ามา!!” เพื่อนฉันเสือกหน้ามาพร้อมกันไม่ค่อยอยากจะรู้เลยเนอะ -_-
“กูฝันวะว่าเขามีคนอื่น”
“โห่!!!!!”
“กูก็คิดว่าจับได้เห็นเห็นแชท!!!”
“ถ้าแค่นั้นซันอย่าพึ่งคิดมากเลยนะเดี๋ยวจะเสียสุขภาพกันซะเปล่า ๆ ” คนอื่นหันนี้แต่น้ำเปล่าปลอบใจฉันช่างประเสริฐจริง ๆ เพื่อนรักกกก
“อืม แต่ว่ามันเป็นเซ้นต์ขอผู้หญิงไม่ใช่เหรอพวกมึงไม่เคยดูรายงานคู่รักหรือดาราเหรอที่เวลาจับแฟนนอกใจก็มาจากความฝันนี่แหละและที่สำคัญกูไม่เคยไม่เชื่อใจเขานะเว้ย!!และอยู่ ๆ มันก็ฝันขึ้นมาพวกมึงว่าแปลไหมละ?”
“อาจจะเป็นว่ามึงทำงานเยอะเกินไปก็ได้”
“นั่นสิหมอเขาก็ดูรักมึงดีจากที่เห็นมาสองวันเขาไม่ได้มีท่าทางของผู้ชายเจ้าชู้นะกูเป็นผู้ชายไม่เจ้าชู้กูฟันธง!!” ไอ้เอ็นมันบอก
“แต่ก็มึงจะชอบนางน้องน้ำเปล่าเนี่ยมึงก็มั่วซั่วมาเยอะย่ะ!!”
“ไอ้ทา!!!”
“แบร่!!!”
ติ๊ง! ติ๊ง!! ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเผื่อว่าจะเป็นพี่ไซต์ที่ตอบกลับข้อความของฉันที่ส่งไปตอนถึงร้าน
“ผัวเหรอ?”
“ขอกูเปิดก่อนนะ...ผู้หวังดี?” ฉันอ่ายชื่อไลน์ที่แปลประหลาน
“อย่าบอกนะว่าจะเป็นรูปผัวมึงกับผู้หญิงเหมือนละครหลังข่าว” ทาทาบอกอย่างสงสัยว่ามันจะเป็นแบบนั้นหรือเปล่า???
“และมันก็จะส่งข้อความมาก่อกวนมึงบ่อย ๆ และทำให้มึงเป็นโรคประสาทโวยวายใส่ผัว ไม่เชื่อใจและกลายเป็นบ้าาา~” ไอ้เอ็นพูดและทำท่าทางแปลก ๆ ใส่ฉัน
“แล้วเขาจะทำไปเพื่ออะไรละ?” น้ำเปล่าถาม
“1.เพื่อก่อกวนเป็นการแก้แค้นส่วนตัวของซันนี่ 2.มันส่งเพราะว่าหวังดีจริง ๆ 3.มันตั้งใจสร้างเพื่อให้ซันนี่ไม่น่ารักในสายตาหมอก็เพื่อแย่งผัว!!ไง!!อีทาทาฟันธงข้อสามค่ะ!!”
“เหอะ!!ไม่ลองเปิดดูก็ไม่รู้หรอก” ฉันบอกก่อนจะเปิดไลน์ทันที
ผู้หวังดี : ไม่อยากเห็นผู้หญิงด้วยกันโง่
ผู้หวังดี : ส่งรูปหาคุณ
“เหมือนในหนังเป๊ะวะ”
“แต่มันก็มีสองอย่างคือเรื่องจริงกับโกหกมัน 50/50” ฉันพูดเมื่อเห็นรูปที่ผู้หวังดีส่งมา
“มึงกำลังไม่เชื่อใจพี่หมออยู่หรือเปล่า?” ทาทาถามฉัน
“ไม่รู้สิ...”
เวลาต่อมา...
คอนโด BS
ฉันกลับมาและนั่งในความมืดในห้องหลังจากแยกย้ายกับเพื่อนมือถือแก้วไวน์ที่ดื่มคนเดียวอย่างเมา ๆ ฉันเลื่อนดูรูปที่ผู้หวังดีแต่ประสงค์ร้ายอย่างแน่นอนส่งรูปมา รูปแรกมันเป็นรูปที่พี่ไซต์อยู่ผับวันนั้นกับหมอฮานิเขานั่งข้างกันและหันหน้าเหมือนจูบกันอยู่ แต่ฉันก็พยายามคิดว่ามันอาจจะเป็นมุมกล้องก็ได้แต่รูปล่าสุดที่ถูกส่งมามันเป็นของวันนี้เสื้อที่พี่ไซต์เป็นเสื้อที่ฉันเลือกเองกับมือและวางอย่างบรรจงก่อนจะให้เขาใส่ไปทำงาน ในรูปคือหมอฮานินั่งตักและจูบกับพี่ไซต์อยู่ คราวนี้มันไม่ใช่มุมกล้องแล้วเพราะว่ามันชัดเจน
“ฮึก!!” ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้แม้ว่าตอนนี้อยากจะเข้าไปกระชากทั้งสองคนและถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงจูบกัน แต่ฉันให้เกียรติและหน้าตาทางสังคมของพี่ไซต์ที่จะไม่ไปโวยวายที่โรงพยาบาลทั้งที่ฉันสามารถทำแบบนั้นได้แต่ฉันไม่ทำ ตอนนี้โปรโมชั่นความรักมันใกล้หมดลงแล้วเหรอ?
มันจะกลายเป็นบทพิสูจน์ความรักหรืออดทนต่อความเจ็บปวดแล้วเหรอ???
ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย...
แกร๊ด!!
พรึ่บ!!
“กลับมาแล้วทำไมไม่เปิดไฟ...” เสียงพี่ไซต์เดินเข้ามาและถามฉันก่อนจะชะงัดไปเมื่อเห็นสภาพของฉันตอนนี้
“ฮึก ๆ ”
“เกิดอะไรขึ้นทำไมร้องไห้ใครทำอะไรซัน?” หมับ! พี่ไซต์นั่งลงตรงหน้าของฉันและถามแววตาของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยยังคงเป็นห่วงและรักฉันเหมือนเดิมงั้นภาพนั้นคืออะไรฉันยังอยากเชื่อความรู้สึกของตัวเองและไม่หวั่นไหวไปไหนทั้งนั้น
“พี่ช่วยตอบซันตรง ๆ แบบไม่โกหกกันได้ไหมคะ ฮึก!!เพราะคำถามนี้มันจะตัดสินใจทุกอย่างของเราตั้งแต่วันนี้ไปจนถึงอนาคต”
“ซัน...มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ฉันไม่ชอบความค้างคาและปล่อยให้มันอึดอัด
“พี่ได้จูบ...กับหมอฮานิหรือเปล่าวันนี้ที่ห้องทำงาน?”
“...!” เขาทำหน้าตาตกใจฉันก็พอรู้อะไรบางอย่าง
“พี่เลือกได้ว่าจะตอบความจริงหรือว่าโกหก เชิญพี่เลือกตอบได้เลยค่ะ” ฉันมองหน้าของพี่ไซต์น้ำตาก็ไหลไม่หยุด
“จูบ”
“ฮึกก!!ฮือออ~”
- ผู้เขียน
